ژنو ( کنفرانس بین المللی - 1983 )
کنفرانس بین المللی بررسی مسأله فلسطین بعدازظهر دوشنبه 29/8/1983 برابر با 7/6/1362 در جوی مثبت با نطق آقای خاویرپرزدوکویار دبیرکل سازمان ملل متحد در ژنو گشایش یافت . در این کنفرانس ده روزه هیأتهای بیش از 100 کشور جهان و نیز سازمانهای بین المللی و نمایندگان جنبشهای آزادی بخش سراسر جهان شرکت کردند .
رئیس دفتر اطلاعات و اخبار کنفرانس اعلام کرد که آمریکا و کانادا و اسرائیل در کنفرانس شرکت نخواهند کرد . با این وجود ، تا این لحظه 114 هیأت از سراسر جهان در کنفرانس حاضر شده و انتظار می رود که تا ساعاتی بعد و یا حداکثر یکی دو روز دیگر ، این رقم افزایش یابد . وی اضافه کرد که کشورهای استرالیا ، بلژیک ، کاستاریکا ، دانمارک ، فرانسه ، آلمان غربی ، گواتمالا ، هندوراس ، ایسلند ، ایرلند ، ایتالیا ، ژاپن ، هلند ، زلاندنو ، نروژ ، سوئیس و انگلستان نیز به عنوان ناظر در کنفرانس شرکت دارند .
در روز گشایش کنفرانس ، نماینده رژیم صهیونیستی در مقر اروپائی سازمان ملل متحد و در یک مصاحبه مطبوعاتی ، جامعه جهانی را به خاطر - به ادعای خود - صرف شش میلیون دلار جهت برگزاری این کنفرانس ، مورد حمله قرار داد . ظاهرا وی باعنوان کردن چندین اتهامی علیه سازمان ملل متحد که اکثریت قریب به اتفاق اعضای آن با برگزاری این کنفرانس موافقت کرده اند ، کنترل خود را از دست داده بود .
وی کوشید از جنایات بیشمار صهیونیستها که علیه ملت فلسطین ارتکاب شده است ، دفاع کند . وی ادعا کرد که در این کنفرانس گفت و شنودی در کار نیست و تنها دیدگاههای یک طرف در آن مطرح می شود . خبرنگاران خارجی به منظور ابراز نکوهش نسبت به اتهامات عنوان شده توسط نماینده اسرائیل ، جلسه کنفرانس مطبوعاتی را ترک کردند .
در جلسه افتتاحیه علاوه بر دبیرکل سازمان ملل متحد ( نکات برجسته سخنرانی وی در صفحات بعدی ، منعکس است ) آقایان ، ماسامباساری ( سنگال ) رئیس کمیته ویژه سازمان ملل متحد پیرامون " اعمال حقوق ثابت خلق فلسطین " و عبدالکرومی ( سیرالئون ) رئیس کمیته پایان دادن به استعمار " وابسته به سازمان ملل و یاسر عبد ربه عضو کمیته اجرائی سازمان آزادی بخش فلسطین که پیام بردار ابوعمار رئیس کمیته اجرائی سازمان آزادی بخش فلسطین و فرمانده کل نیروهای انقلاب فلسطین را قرائت کرد و ناراسیهماراو ( وزیر خارجههند ) به عنوان رئیس دوره فعلی جنبش غیرمتعهدها و حبیب شطی دبیرکل سازمان کنفرانس اسلامی و شاذلی قلیبی دبیرکل اتحادیه عرب ، سخنرانی کردند .
شرکت کنندگان ، آقای مصطفی نیاس وزیر مشاور در امور خارجی سنگال را به ریاست کنفرانس انتخاب کردند .
یادآوری می شود که مجمع عمومی سازمان ملل متحد ( قطعنامه شماره 36/120 - س مورخ دهم دسامبر 1981 ) خواستار برگزاری این کنفرانس شده بود تاطی آن اقدامات لازم برای امکان یافتن ملت فلسطین به اعمال مشروع خویش و نیز ، اوضاع خلق فلسطین و جنبه های گوناگون مسأله فلسطین در سطح جهانی را مورد بررسی قرار دهد و توجه خاص سازمان ملل به این مسأله را تاکید کند .
کنفرانس در جلسات ده روزه خود موانع موجود بر سر راه تامین حقوق فلسطینیان را بررسی کرد و در این زمینه توصیه هائی ارائه داد . آقای پرزدی کویلار در نطق افتتاحیه خود ، اظهار داشت : همان طور که می دانید ، مسأله فلسطین مورد توجه سازمان ملل متحد از بدو تاسیس آن ، بوده است . هیچ مسأله بین المللی دیگری ، جز مسأله فلسطین ، این همه وقت سازمان را نگرفته و این چنین مورد توجه نبوده است . امروز و بعد از 36 سال که از آغاز مناقشات سازمان ملل متحد درباره این مسأله می گذرد ، متاسفم باید بگویم که ما هنوز از هرگونه راه حلی برای آن ، دور هستیم . طی این سالها ، دستیابی به یک راه حل ، پیچیده تر از آن شده که در سال 1947 بود .
اکثریت خلق فلسطین اینک در تبعیدگاه و یا هجرتگاه و یا زیر یوغ اشغالگری زندگی می کنند . رویدادهای دردآور سال گذشته لبنان ، بن بستی را که اینان زندگی می کنند ، آشکار کرد .
رویدادهای لبنان با قتل عامی که غیرنظامیان بی دفاع ، زنان و مردان و کودکان در اردوگاههای آوارگان فلسطینی صبرا و شتیلا در بیروت با آن مواجه شدند ، به اوج خود رسید . این تراژدی ، ضرورت یافتن ( و سریع ) راه حلی برای مسأله فلسطین را به طور غافلگیرکننده و خشن ، در اذهان ما ثبت کرد .
چنین راه حلی باید براساس اعمال تمامی حقوق ثابت خلق فلسطین که در چندین قطعنامه سازمان ملل متحد مورد تاکید قرار گرفته ، مبتنی باشد تا به این ترتیب مسأله فلسطین از راههای مسالمت آمیز حل شود . همه ما به کشمکش اعراب - اسرائیل آشنائی پیدا کرده ایم . موافقت مجمع عمومی با طرح تقسیم در نوامبر سال 1947 و امضای قراردادهای آتش بس در سال 1949 زیر نظر میانجی اعزامی سازمان ملل متحد به فلسطین و تائید دسته جمعی قطعنامه شماره 242 مورخ نوامبر سال 1967 شورای امنیت و مأموریت یارینگ و تائید قطعنامه شماره 388 مورخ اکتبر 1973 شورای امنیت و آغاز کنفرانس صلح ژنو در دسامبر 1973 و قراردادهای جداسازی نیروها در سال 1974 ، همه اینها نشانه های مهمی در تاریخ خاورمیانه است و هر کدام از رویدادها می توانست به برقراری صلح عمومی منجر شود و یا دست کم نقش بزرگی در این زمینه داشته باشد اما همه اینها شکست خورد زیرا یکی از دو گروه خود را به بذل مساعی و فراهم آوردن وسایل حل اختلافات قادر نیافت بدین گونه و بعد از 36 سال و شش جنگ به راهی بسته و بسیار خطرناک رسیده ایم مسأله ای که به خاطر بن بست و مشکلاتی که خلق فلسطین با آن روبه روست ابعادی تراژدیک پیدا کرده است .
همه اعضای جامعه جهانی ملزم به حل مسأله مرکزی حقوق مشروع و آینده خلق فلسطین هستند . این مأموریت دشوار به دلیل توسعه کوچ نشینهای اسرائیلی در کرانه غربی و به دلیل شکست دائمی در انجام مذاکرات سازنده ، پیچیده ترشده است .
همراه با عدم دستیابی به راه حل ، سازمان ملل از سال 1950 و از طریق آژانس کمک و ایجاد کار برای آوارگان فلسطینی در خاورنزدیک ، کمکهائی برای آوارگان فلسطینی فراهم آورد . به عقیده من این آژانس در زمینه دستاوردها ، پرونده افتخارآمیزی دارد . برنامه های امروزش برای حدود دو میلیون آواره به ثبت رسیده در دفاترش ، شامل آموزش و کمک به حدود 000/340 کودک و ارائه خدمات پزشکی برای مادران و نوزادان و کمک رسانی به نیازمندان ، از جمله کسانی که از جنگ لبنان رنج می برند ، است . این خدمات اساسی شامل همه افراد است . در رابطه با آوارگان فلسطینی ادامه این خدمات به اعانه ها و کمکهای داوطلبانه جامعه جهانی بستگی دارد . متأسفم بگویم که این آژانس از مشکلات مالی فزاینده ای رنج می برد و ممکن است ( اگر درمان نشود ) آژانس را به کاهش خدمات خود مجبور کند که در نتیجه پی آمدهای وخیمی برای آرامش و توازن در منطقه خواهد داشت . از همه دولتها خواهش می کنم ، کمکهای اضافی برای آژانس اختصاص دهند تا بتواند بدون توقف به کارهای خود ادامه دهد .
با این همه ، فعالیت های خیریه و انسانی به رغم اهمیت ، داروهائی مسکن و یا کاهش دهنده ( درد ) باقی می مانند و نمی تواند جایگزین راه حل بنیادی این مسأله اساسی باشد .
سازمان ملل متحد ، خود را کاملا وقف دستیابی به چنین راه حلی که شامل همه جنبه های کشمکش در خاورمیانه باشد ، کرده است . تلاشهای پیگیر و مستمر سازمان ملل متحد در طول این همه سال ، دست کم در زمینه توافق نظر دسته جمعی پیرامون عناصراساسی حل همه جانبه بحران خاورمیانه ، به ثمر رسیده است .
برای سازش میان همه منافع و آرزوهای اساسی همه طرفهای ذینفع ، در راه حل نهائی باید شرایط زیر تامین شود :
- عقب نشینی نیروهای اسرائیلی از سرزمینهای اشغال شده ، و محترم شمردن و به رسمیت شناختن حاکمیت و تمامیتارضی و استقلال سیاسی تمامی کشورهای منطقه و حق این کشورها در داشتن زندگی صلح آمیز در داخل مرزهای امن خود که به رسمیت شناخته شده است ، بدون تهدید و یا اعمال تجاوزگرانه ، و سرانجام راه حل مسالمت آمیز مسأله فلسطین براساس به رسمیت شناختن حقوق مشروع خلق فلسطین از جمله حق تعیین سرنوشت ، در این زمینه ، مسأله قدس همچنان دارای اهمیت اساسی است .
در خلال سال گذشته ، ابتکارهای متعددی برای صلح در خاورمیانه از سوی سازمان ملل و یا خارج از آن مطرح شد . تمامی پینشهادهای عنوان شده ، متضمن جنبه هائی مثبت بود ، هر چند در آن برای این یا آن طرف ذینفع ، عناصر غیرقابل قبولی هم داشت ، اما نباید این امر مانع انجام گفت و شنودها ، بشود . از این رو ، بسیار مهم است که گامهای حقیقی و فوری و فعالی با کمک همه طرفهای ذینفع به منظور دستیابی به یک راه حل عادلانه و دائمی از راه مسالمت آمیز ، برداشته شود .
من از تک تک دولتها و ارگانهای ذینفع از جمله سازمان آزادی بخش فلسطین خواهش می کنم تصمیم بگیرند ، تلاشهای تازه ای برای حرکت به سوی یک راه حل دائمی و عادلانه برای مسأله فلسطین و تمامی مسائل در رابطه با کشمکش خاورمیانه ، به عمل آورند .
حیاتی است درک کنیم که راه رویاروئی و مخالف خوانی و اشغالگری و جنگ نمی تواند ما را به نتیجه ای برساند . تنها امید یک راه حل مورد قبول تمامی طرفها که قابلیت اجرایی داشته باشد ، در مذاکرات و شناسائی و حل و فصل ، نهفته است ، بر این باورم که سازمان ملل متحد در عملیات برقراری صلح و ابقای آن ، نقش سازنده و تعیین کننده ای دارد . به نوبه خود ، آمادگی خویش را برای انجام حداکثر تلاشهایم به خاطر پیشرفت در این راه و به خاطر ایجاد جو مناسبی برای مذاکرات ، تاکید می کنم .
این کنفرانس که به درخواست مجمع عمومی سازمان ملل متحد تشکیل شده آخرین گام در سلسله تلاشهائی است که به منظور دستیابی به راه حلی برای مسأله فلسطین ، برداشته شده است . مجمع عمومی امیدوار است این کنفرانس بتواند ، آگاهی و درک بهتری از مسائل در رابطه ، بیافریند و مشوق تحکیم کمک و پشتیبانی و غیررسمی از راهها و شیوه های فعالی باشد که به خلق فلسطین امکان دهد ، حقوق ثابت خویش را اعمال کند . نیاز نیست که اهمیت وظیفه ای را که در هفته های آینده پیش روی خود دارید ، تاکید کنم .
همچنین امیدوارم مشورتهائی که انجام می دهید ، سهمی - تا حدود زیاد - در دستیابی کنفرانس به راه حل رضایت بخش برای مسأله فلسطین ، داشته باشد . راه حلی که به نوبه خود راه جست و جوی صلح عادلانه و دائمی در خاورمیانه را هموار و تسهیل خواهد کرد . "
همانطور که اشاره شد از جمله سخنرانان جلسه افتتاحیه یاسر عبد ربه عضو کمیته اجرائی سازمان آزادی بخش فلسطین بود که پیام یاسر عرفات رئیس کمیته اجرائی سازمان آزادی بخش فلسطین و فرمانده کل نیروهای انقلاب فلسطین را قرائت کرد .
در این پیام آمده است : خلق فلسطین در طول سالهای متمادی از شکنجه و آوارگی و تلاشهای بسیار برای لوث هویت ملی خویش ، رنج برده است . لذا خلق ما قیام کرد تا آنچه به زور گرفته شده است را به زور پس بگیرد . رژیم صهیونیستی ، تمامی مصوبات و اراده بین المللی را زیرپا گذاشته است . این رژیم مصمم به توسعه جوئی و نسل کشی خلق فلسطین است . همانطور که سال گذشته در جریان تهاجم به لبنان این موضوع را ثابت کرد .
نیروهای اسرائیلی هنوز قدس و غزه را در اشغال خود دارند . خلق فلسطین به رغم تمامی دشواریها به نبردهای خود ادامه خواهد داد . آمریکا با نادیده گرفتن اراده جهانی ، به تجاوزگران صهیونیست همچنان کمک می کند . همه اعضای سازمان ملل متحد موظفند برای دفاع از حیثیت و هیبت سازمان ملل و اراده جهانی ، وارد عمل شوند .
آمریکا قرارداد کمپ دیوید و قرارداد لبنان - اسرائیل را تحمیل کرده است . این دو قرارداد نمی توانند به یافتن راه حلی برای مسأله فلسطین که مسأله اساسی منطقه است ، کمک کنند . کنفرانس بین المللی مسأله فلسطین در ژنو می تواند شیوه های ضروری و عملی برای اجرای مصوبات سازمان ملل را تامین ، راه صلح دائمی در منطقه را هموار کند . در پایان این پیام آمده است : " خطر یک جنگ جهانی جدید ، این ضرورت را به وجود می آورد که خانواده جهانی در انجام مسؤولیتهای خودکوتاهی و اهمال نکنند . "
همچنین آقای علی اکبر ولایتی وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران سخنرانی مبسوطی ایراد کرد که متن آن در وسایل ارتباط جمعی جمهوری اسلامی ایران پخش و منتشر شد .
در دومین روز کنفرانس ( 30/8/1983 ) خانم " لوسیل میر " دبیرکل و ابواللطف رئیس اداره سیاسی سازمان آزادی بخش فلسطین و نمایندگان چند کشور دیگر سخنرانی کرده سپس اعضای اداری و کمیته تدوین مصوبات و اعضای چند کمیته دیگر انتخاب شدند و سپس کنفرانس وارد مناقشات عمومی خود شد .
خانم " لوسیل میر " در سخنرانی خود اظهار داشت : تعداد کشورهای شرکت کننده در کنفرانس به 137 کشور رسید و این حقیقتی است که اظهارات همه بدبینان و آنهایی را که القاء شک و شبهه می کنند ، به وضوح نفی می کند .
خانم " لوسیل میر " ضمن ارائه مدارک مستند و معتبر و گزارش پنج کمیته تدارکاتی کنفرانس که در چند قاره برگزار شد ، اظهار داشت : این مدارک نشان می دهد که در برابر سازمان ملل متحد مبارزه طلبی پیگیرانه ادامه دارد . لذا سازمان ملل متحد اندیشه خود را روی رسیدگیهای جوهری و بنیادی به مسأله فلسطین و حل آن متمرکز کند .
وی با اشاره به قطعنامه های سازمان ملل در رابطه با مسأله فلسطین گفت : در این قطعنامه ها حق ثابت خلق فلسطین در تعیین سرنوشت خویش در وطن خودش و بازگشت افراد به خانه ها و بازپس گرفتن مایملک خویش ، مورد تأکید قرار گرفته است . بن بستی که خلق فلسطین زندگی می کند و کشمکش شدت گرفته در حول و حوش وطن آنان ، ضعف تلاشهای گوناگون سازمان ملل در برقراری صلح و امنیت را نشان می دهد . دبیرکل سازمان ملل متحد ، در گزارش سال گذشته خود به مجمع عمومی نسبت به همین موضوع هشدار داده بود . وی در پایان اظهار داشت : تصمیم به برگزاری این کنفرانس در یکسال قبل از تاریخ قبلا تعیین شده و تصمیم بیشتر کشورها مبنی بر حضور در این کنفرانس نشان می دهند که بارقه امیدی در جامعه جهانی به وجود آمده و دنیا امیدوار شده است که این کنفرانس بتواند در این تلاش یا این عمل مشخص تغییرات تازه ای به وجود آورد و از موضوع پایان دادن به استعمار به صلح و امنیت حقیقی دست یابد .
سپس فاروق قدومی طی سخنرانی خود ضمن اشاره به یورش ماه ژوئن سال 1982 رژیم صهیونیستی به لبنان ، اظهار داشت : دشمن تلاش برای ترور سفیر اسرائیل در لندن را دستاویز قراداد و دست به این تهاجم زد که بر اثر آن بیش از 000/70 نفر کشته و مجروح شده و بیش از نیم میلیون نفر آواره و بی سرپناه بر جای گداشت .
وی در همین زمینه گفت : قانون موسی کلیم الله ، چشم در مقابل چشم طلب می کرد ، ولی بگین قانون تازه ای به وجود آورد که می گوید : " چشم در مقابل هزار چشم و بلکه بیشتر . "
جنایات اسرائیل در لبنان و تلاش برای ادامه اشغالگری و ماندن در این کشور نباید ما را از رویدادهای جاری در داخل سرزمینهای اشغال شده بی خبر نگه دارد . مصادره زمینها و منحرف کردن مسیر آبها و تبعید فلسطینیان که بخشی از یک طرح ماکیاولستی - صهیونیستی به هدف تهی کردن فلسطین از فلسطینیانست ، بی وقفه ادامه دارد .
وی افزود : شرکت سازمان آزادی بخش فلسطین در این کنفرانس نشان می دهد که خلق فلسطین تا چه اندازه به جست وجو برای یافتن راه حلی عادلانه مصمم است تا با این راه حل منطقه و شاید کل جهان از ویرانیها و فجایع ناشی از جنگها مصون بماند . خلق فلسطین گرچه قربانی اساسی تجاوزگری صهیونیسم است با این همه تنها طرفی است که حداکثر تلاش خود را به عمل می آورد تا طبق قوانین بین المللی راه حلی پیدا شود .
آن دسته از کشورهای غربی که در این کنفرانس شرکت نکرده اند ، ظاهرا در مقابل فشارهای آمریکا که به ادامه استعمارگری صهیونیستی در فلسطین و پراکنده ماندن خلق فلسطین کمک می کند حساسیت دارند . موضع گیری هیأت حاکمه آمریکا با مصوبات ملل متحد که راه حلهای کمپ دیویدی را محکوم کرده ، مغایرت دارد . راه حلهائی که خطر آن با استفاده از سلاحهای تحریم شده بین المللی برابری می کند .
وی افزود : سازمان آزادی بخش فلسطین قوانین بین المللی را به عنوان اساس هرگونه راه حلی شامل برقراری یک کشور دموکراتیک فلسطینی که همه شهروندان آن دارای حقوق و تکالیف برابر هستند ، پذیرفته است . اگر چنین نبود سازمان آزادی بخش فلسطین از این همه پشتیبانی بین المللی برخوردار نمی شد . در حالی که اسرائیل منزوی است و با رژیمهای مشابه رژیم صهیونیست مانند آفریقای جنوبی ، رابطه دارد .
فاروق قدومی گفت : رئیس جمهوری آمریکا که مدعی دفاع از دموکراسی و صلح است ، وقتی از وی سئوال شد چگونه از فلسطینیان انتظار دارید طرحی را بپذیرند که آنان را از حق مقدس خود در تعیین سرنوشت محروم می کند ، هیچ پاسخی نداد . با این همه چرا هواداران ریگان ، درباره مخالفت کابینه بگین با این طرح چیزی نمی گویند و به صدا در نمی آیند و فقط مخالفت ما را مطرح می کنند ؟
از سوی دیگر : در دومین روز کنفرانس تحول تازه ای رخ داد چه کنفرانس به پیشنهاد آقای مصطفی نیاس رئیس کنفرانس ، شرکت سازمان آزادی بخش فلسطین به عنوان یک عضو کامل در این کنفرانس را تصویب کرد .
آقای نیاس اظهار داشت که همه حاضران ملی مشورتهای غیررسمی با این پیشنهاد موافقت کرده بودند . این پینشهاد براساس دو مصوبه مجمع عمومی در سال 1974 و 1975 که خلق فلسطین را به عنوان طرف اصلی مسأله فلسطین به رسمیت شناختند ، مطرح شد .
در دومین جلسه کنفرانس نمایندگان کشورهای زیر به عنوان معاونان رئیس انتخاب شدند : الجزائر - اتریش - بوروندی - کوبا - اکوادور - مصر - قنلاند - آلمان دموکراتیک - هند - مالزی - نیکاراگوا - سازمان آزادی بخش فلسطین - سودان - ترکیه - اوکراین - امارات متحده عربی - جمهوری فدرال تانزانیا - ونزوئلا - یوگسلاوی .
کنفرانس همچنین آقای ویکتور کوجی ( از مالت ) را به عنوان منشی کل و آقای عبدالله کامل ( اندونزی ) را به عنوان رئیس کمیته اصلی کنفرانس انتخاب کرد . کنفرانس دستور موقتکار خود را که شامل نکات جوهری زیر است ، تصویب کرد :
- بررسی تاریخ و حال و حقوق ثابت خلق فلسطین
- موقعیت شهر مقدس قدس
- مسأله فلسطین در چارچوب بین المللی و نقش سازمان ملل متحد
- موانع موجود بر سر راه تحقق و تامین حقوق فلسطینیان
- توصیه های مربوط به در پیش گرفتن شیوه های منتهی به تحقق حقوق خلق فلسطین
- تصویب گزارش و اسناد نهائی کنفرانس .
یاسر عرفات رئیس کمیته اجرائی سازمان آزادی بخش فلسطین نیز در سومین روز کنفرانس وارد ژنو شد و در آن به سخنرانی پرداخت .
از سوی دیگر : فاروق قدومی در حاشیه کنفرانس با رؤسای هیأتهای شرکت کننده از جمله اردن - افغانستان - چین و یونان به طور جداگانه ملاقات کرد . در این ملاقاتها پاره ای سئوالها در رابطه با قطعنامه های پینشهادی به کنفرانس و روابط دوجانبه سازمان آزادی بخش فلسطین با این کشورها ، مورد بحث و بررسی قرار گرفت .
در چهارمین روز کنفرانس بسام الشکعه شهردار منتخب نابلس طی نامه ای به کنفرانس اعلام کرد که سازمان آزادی بخش فلسطین از شناسائی همه کشورهای جهان برخوردار است . وی از کنفرانس خواست تا عملکردهای اسرائیل در فلسطین اشغال شده را محکوم و حق تعیین سرنوشت و زندگی خلق فلسطین در یک کشور مستقل فلسطینی را مورد تاکید قرار دهد . الشکعه در نامه خود سیاست و طرحهای آمریکا که جملگی مغایر طرحهای عادلانه مسالمت آمیز به ویژه اعلامیه آمریکا - شوروی و مصوبات کنفرانس فاس هستند ، نکوهش کرد .
الشکعه خواستار اقدام برای اجرای قطعنامه های شماره 508 و 509 شورای امنیت مبنی بر عقب نشینی اسرائیل از لبنان شد . وی از کشورهای مردد اروپائی که به عنوان ناظر در این کنفرانس شرکت کرده اند ، خواست که به افکا عمومی جهان و سازمان آزادی بخش فلسطین و اراده و مشروعیت بین المللی ، به منظور دستیابی به صلح و امنیت در جهان و خاورمیانه ، ملحق شوند . وی در نامه خود گفته است : سازمان آزادی بخش فلسطین تائید و مشروعیت بین المللی کسب کرده و بدین گونه مسأله فلسطین یک مسأله اساسی جهانی شده است . یادآوری می شود که الشکعه قبلاً طی تلگرامی به کنفرانس ، شرح داده بود که چگونه مقامات اسرائیلی درخواست وی برای شرکت در کنفرانس را نادیده گرفته اند . وی ، اهمیت کنفرانس را به عنوان یک پیروزی برای خلق فلسطین و آشکار شدن مخالفت رسمی بین المللی با سیاست توسعه طلبی ، مورد تاکید قرار داد و گفت : همین ممانعت از حضور وی در کنفرانس ، کوته نظری سیاست اسرائیل را ثابت می کند . وی گفت : هدف کنفرانس نه تنها تامین آرامش و امنیت برای خلق فلسطین است ، بلکه این امر شامل خود یهودیان نیز می شود .
در پنجمین روز کنفرانس کمیته های فرعی به بررسیها و مشورتهای خود برای تهیه پیش نویس مصوبات و توصیه های مربوط به طرح کار خلق فلسطین جهت تامین حقوق آنها ، ادامه دادند . ریاست کمیته عمومی ، این پیش نویس و طرحی برای کار را روز قبل در اختیار تمامی اعضا گذاشته بود تا فرمول نهائی تهیه برای تصویب به کنفرانس ارائه شود .
از سوی دیگر : سازمانهای غیردولتی حاضر در کنفرانس به منظور ارائه برنامه کار ، شامل مصوبات نهائی ، به کنفرانس ، جلسه خاصی تشکیل دادند . روز قبل نیز 22 سازمان غیردولتی در اروپای شرقی با صدور بیانیه ای ، عدم شرکت کامل کشورهای غربی و عدم حضور آمریکا در کنفرانس را محکوم کردند . در این بیانیه آمده است : با توجه به اینکه کشورهای مذکور قبلا بیانیه هائی پیرامون حقوق خلق فلسطین و لزوم برقراری صلح در خارومیانه صادر کرده بودند ، حال عدم مشارکت آنان در کنفرانس تنها تفسیری که دارد این است که آنها ، آشکارا از ادامه اشغالگری و استعمار در فلسطین و دیگر سرزمیهای عربی حمایت می کنند و قوانین بین المللی و مصوبات سازمان ملل متحد را زیرپا می گذارند .
در چهارمین روز کنفرانس ، نمایندگان آرژانتین - چکسلواکی - آلمان دموکراتیک - آلبانی - جمهوری عربی یمن - قنلاند - موریتانی و سناتور سابق آمریکائی پل مک لوسکی به عنوان نماینده کمیته حقوق بشر و توفیق طوبی عضو دفتر سیاسی حزب راکاح و سپس سوئد - بلغارستان - جمهوری اوکراین - مجارستان - کره دموکراتیک - اسپانیا - مکزیک - بوروندی - سعودی - اندونزی و نیز نماینده یونسکو سخنرانی کردند .
سخنرانان ، لزوم اجرای قطعنامه سال 1947 سازمان ملل و پایبندی طرفین به آن را مورد تاکید قرار داده و از سوی دولتهای خود ، نسبت به اجرای بخشی از این قطعنامه ( فقط تاسیس کشور صهیونیستی ) و عدم اجرای بخش دوم ( کشور فلسطین ) ابراز تأسف و نگرانی کرده و اعلام داشتند که امیدوارند این کنفرانس بتواند اسرائیل را وادار به موافقت با مصوبات اندونزی و نیز نماینده یونسکو سخنرانی کردند .
وزیر خارجه هند ضمن اعلام پشتیبانی کشورش از مبارزات خلق فلسطین تاکید کرد که خلق فلسطین باید از تمامی حقوق خود از جمله داشتن یک کشور مستقل که پایتخت آن قدس باشد ، برخوردار وبه این ترتیب مشکل فلسطین حل شود . و این کار باید از طریق کنفرانسی زیرنظر سازمان ملل و با حضور سازمان آزادی بخش فلسطین به عنوان تنها نماینده قانونی خلق فلسطین - همراه با حقوق مساوی و عادلانه مثلدیگر طرفهای ذینفع ، انجام شود .
بیانیه پایانی کنفرانس بین المللی مسأله فلسطین در ژنو
کنفرانس بین المللی مسأله فلسطین در 15/6/1362 در ژنو با صدور بیانیه پایانی خود به کار خود پایان داد . در این بیانیه تأکیده شده است : تشنج شدید در خاورمیانه از " مخالفت اسرائیل " با حقوق مشروع خلق فلسطین و نیز کسانی ناشی شده است که سیاستهای توسعه طلبانه اسرائیل را تأیید و به آن کمک می کنند .
در این بیانیه آمده است : درک همه جانبه و عدالت و آرامش نهایی " باید بر اجرای مصوبات سازمان ملل متحد در رابطه با مسأله فلسطین و تأمین حقوق مشروع خلق فلسطین از جمله حق تعیین سرنوشت و حق داشتن یک کشور مستقل در خاک فلسطین ، متکی باشد . " همچنین از شورای امنیت خواسته می شود که امنیت و صلح را در کلیه کشورهای منطقه از جمله کشور فلسطین برقرار کند .
در بیانیه تأکید شده : نقش سازمان ملل متحد در این زمینه " اساسی و بزرگ " است و پیشنهادهای یاد شده بر اساس قانون بین المللی مطرح شده است . همچنین " طرح صلح عربی " تصویب شده در کنفرانس فاس باید به عنوان اساس تلاشهای بین المللی برای حل مسأله فلسطین مورد توجه قرار بگیرد .
کنفرانس خواستار تشکیل یک کنفرانس بین المللی برای برقراری صلح در خاورمیانه بر اساس اصول و پایه های منشور سازمان ملل و مصوبات آن شد . این کنفرانس باید زیر نظر سازمان ملل و با شرکت همه طرفهای ذی ربط در کشمکش عربی - اسرائیلی از جمله سازمان آزادی بخش فلسطین و آمریکا و شوروی و دیگر کشورهای ذینفع به طور برابر و مساوی ، تشکیل شود .
در دستور کار کنفرانس از همه کشورها خواسته شد که به اهمیت عامل زمان و تشدید تلاشها برای برقراری کشور مستقل فلسطینی به عنوان بخشی از عدالت و آرامش نهایی ، معترف باشند و به ادامه اشغالگری اسرائیل به عنوان علت عدم آرامش در منطقه و تهدید صلح و امنیت جهانی ، توجه داشته باشند و به منظور ابراز مخالفت با سیاست توسعه طلبی اسرائیل ، از کمک و تشویق آن به ادامه تجاوز خودداری کنند و مانع تشویق مهاجرت به فلسطین اشغال شده تا زمانی که اسرائیل به سیاست توان نامشروع پایان نداده ، شوند . و به قطعنامه سازمان ملل در مورد قدس پاسخ مثبت داده و تلاشهای لازم برای حمایت از اماکن مقدسه و اقدامات ضروری برای مقابله با تهدیدهای اسرائیل علیه امنیت آفریقا به عمل آورند . زیرا اسرائیل به مصوبات سازمان ملل پایبند نیست و روابط مستحکمی با رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی برقرار کرده است .
در این بیانیه کلیه کشورها به ویژه اروپای غربی و آمریکای شمالی تشویق شده اند که از کلیه ابتکارهای صلح مبتنی بر شناسایی حقوق مشروع خلق فلسطین که مورد استقبال ، عرفات بوده است ، استقبال کنند .
کنفرانس خواستار امکان دادن به خلق فلسطین برای در اختیار داشتن منابع طبیعی خویش و مخالفت با اقدامات اسرائیل به منظور جلوگیری از این امر ، و نیز ببهبود اوضاع اجتماعی و اقتصادی خلق فلسطین ، شد .
کنفرانس خواستار اعتراف به این مسأله شد که " امکان دادن به خلق فلسطین برای برخورداری از حقوق مشروع خویش ، مشارکت فعال در بازیابی نقش قانون در روابط بین المللی به شمار می رود . کنفرانس نیاز به اجرای تعهدات مربوط به مساوات و محترم شمردن عهدنامه های ژنو را مورد تأکید قرار داد و از همه کشورها خواست که سازمان آزادی بخش فلسطین را به عنوان تنها نماینده قانونی خلق فلسطین به رسمیت بشناسند .
کنفرانس از شورای امنیت خواست که از عملیات تجاوزگرانه و پاره ای شکافها که روی برنامه صلح در خاورمیانه اثر می گذارد ، جلوگیری کند و اقدامات سریع و ثابتی برای برقراری کشور مستقل فلسطینی در خاک فلسطین از طریق اجرای مصوبات سازمان ملل و تسهیل برگزاری یک کنفرانس بین المللی و اقداماتی بخاطر مطمئن شدن از عقب نشینی اسرائیل از سرزمینهای اشغال شده در سال 1967 و تضمین حقوق بشر و ایمنی فلسطینیان واقع در زیر یوغ اشغالگری و پایان دادن به توطن اسرائیلی و غارت اقتصاد در سرزمینهای اشغال شده ، اتخاذ کند . کنفرانس همچنین سلسله اقداماتی را به منظور جلب توجه افکار عمومی جهان به این مشکل و بهبود اوضاع خلق فلسطین ، پیشنهاد کرد .
مأخذ :
- خبرگزاری وفا : نشریه خبری وفا ، شماره 1132 ، مورخه 17/6/1362 .
