نعانی ( روستای - )

از دانشنامه فلسطین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۷ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها) (۱ نسخه واردشده)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


روستایی است عربی واقع در هشت کیلومتری جنوب غربی رمله . ایستگاه راه آهن آن در کیلومتر 5/29 راه آهن یافا - بیت المقدس قرار گرفته است . پس از سال 1948 اسرائیل خط آهنی احداث نمود که این روستا را به بیرالسبع مرتبط می ساخت .

این روستا بر روی زمین بازی از زمینهای دشت ساحلی در ارتفاع حدود 50 متری از سطح دریا ساخته شده است . این روستا به خاطر وجود تپه ملاط که قبلا شهر " جبثون " کنعانی بر آن واقع بوده در یک کیلومتری جنوب آن دارای اهمیتی تاریخی است . این تپه شامل آثاری تاریخی است و شکسته های سفالی و بقایای برکه می باشد ، که دلالت بر این دارد که منطقه نعانی در زمان کنعانیان آباد بوده است .

نعانی روستایی است که بیشتر خانه های آن به طور متراکم از خشت ساخته شده است . در این روستا یک بازار کوچک و در مسجد که یکی قدیمی و دیگری جدید بود وجود داشت . یک مدرسه ابتدایی داشت که در سال 48 - - 1947 حدود 208 دانش آموز در آن تحصیل می کردند . این روستا از چاهی قدیمی واقع در جنوب غربی روستا برای آشامیدن تغذیه می شود .

مساحت زمینهای نعانی به حدود 120/16 جریب می رسید که 29 جریب را راهها و دره ها در بر می گرفت و 832/5 جریب را صهیونیستها مالک بودند . زمینهای این روستا از نظر حاصلخیزی خاک و تولید عالی و ممتاز می باشند .

از نظر کشت حبوبات و خربزه و مرکبات این روستا مشهور است به طوری که در خلال دوره قیمومیت

375/2 جریب از زمینهای آن توسط صهیونیستها درختکاری شد . صهیونیستها در نزدیکی روستا تعدادی مستعمره برپا نمودند مانند مستعمره نعانی که در سال 1930 ایجاد شد و مستعمره " کفار بیلو " که در سال 1932 ایجاد گردید .

تعداد ساکنان عرب نعانی از 1004 نفر در سال 1922 به 142/1 نفر در سال 1931 افزایش یافت . این افراد در 300 خانه ساکن بودند . در سال 1945 تعداد ساکنین به 470/1 نفر افزایش یافت . نسبت ساکنان در اصل به مصر بر می گردد و در الخلیل و روستاهای یالو و قزازه کشاورزی شغل اصلی آنهاست .

صهیونیستها ساکنان عرب را در سال 1948 از سرزمین خود اخراج کردند و روستای نعامی را ویران نموده و پشت روستا دو مستعمره به نام های " راموت مائید " و " مازکریت باتیا " را ساختند . مستعمره دومی بخشی از زمینهای روستای عاقر را نیز در خود جای داده است .

مآخذ :

  1. صایغ ، انیسی : بلدانیه فلسطین المجلة ، بیروت 1968 .
  2. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، جلد 4 ق 2 ، بیروت 1972 .
  3. نقشه فلسطین : مقیاس 000,1001 ، تابلو رمله .