شویکه ( شهرک - )

شهری عربی است در 3 کیلومتری شمال شرقی طولکرم . جاده آسفالته اصلی طولکرم - - حیفا از قسمت غرب آن می گذرد و راه آهن طولکرم - - حیفا از 5/2 کیلومتری غرب این شهر می گذرد . جاده آسفالته فرعی این شهر را به دیر غصون متصل می کند و راههای دیگری آنرا به روستاهای عنبتا و قاقون و بلعا مرتبط می کند .

این شهر بر روی زمینی باز از زمینهای دشت ساحلی میانه ایجاد گشته شده است . ارتفاع آن از سطح دریا 100 متر و زمینهای آن به طور عمومی از شرق به غرب شیبدار است . در شمال شویکه دره الشام جاری است که در طول مجرایش به راه منتهی به دیر غصون برمی خورد . خانه های روستا از سیمان و سنگ و تعداد کمی نیز از خشت ساخته شده و نقشه آن به شکل مربع است .

ساختمانهای مسکونی وسط شهر را احاطه کرده به طوری که مسجدی زیبا و وسیع و بعضی محلات تجاری آن در وسط شهر قرارگرفته است . خیابان اصلی که به سوی غرب امتداد دارد و با راه طولکرم - - حیفا برخورد می کند از وسط شهر می گذرد . خیابانهای شهر مستقیم است .

مجلس شهری شهر شویکه امور قانونگذاری شهر را مانند آسفالت خیابانها ، تهیه آب و برق برای خانه ها را بر عهده دارد . در شویکه سه مدرسه برای پسران و دختران در دو مرحله ابتدایی و راهنمایی است . ساکنان آن از آبهای باران و چاههایی که در سالهای اخیر در عمق بین 100 و 130 متر حفر شده استفاده می کند .

مساحت شویکه از 96 جریب در سال 1945 به بیش از 500 جریب در سال 1980 افزایش یافت ، رشد عمرانی این شهر به شکل محوری به موازات راهها و به ویژه راه طولکرم - - حیفا و سمتهای جنوب شرقی و جنوب غربی و شمال غربی می باشد . در سمت شمال غربی مقام شیخ غانم و در ناحیه شمالی آن خرابه شویکه رأس واقع است . در آن تپه سنگهای باقیمانده و پایه های دیوارها و سنگهای تراشیده شده در قسمت شمال و گودیها و آبگیرها قرار دارد .

مساحت زمینهای شویه 6328 جریب است که 226 جریب آن را راهها و دره ها در برگرفته اند صهیونیستها بیشتر این زمینها را اشغال کرده اند و برای اهالی شویکه جز تعدادی اندک باقی نمانده است . در زمینهای شویکه حبوبات ، نخود و سبزیجات و درختهای میوه به ویژه درختهای زیتون که بیشترین مساحت مزروعی را اشغال نمود کشت می شود .

کشاورزی متکی به آبهای باران و بعضی آبهای چاههایی است که باغستانهای مرکبات و سبزیجات را آبیاری می کند . تعداد ساکنان شویکه از 1568 نفر در سال 1922 به 1861 نفر در سال 1931 رشد یافت که در بین آنها ساکنان دیر عشایر و خرابه مهداوی نیز هستند . تمام این جمعیت در آن زمان در 360 خانه ساکن بودند . جمعیت شهر در سال 1945 به حدود 2370 نفر برآورد شد و در سال 1961 این تعداد افزایش یافت و به 3099 نفر رسید و در سال 1980 جمعیت آن حدود 6000 نفر تخمین زده شد .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، جلد 3 ق 2 ، بیروت 1971 .
2. نقشه فلسطین : مقیاس 000,501 ، تابلو یعبد .