رامات گان ( شهر - )

از دانشنامه فلسطین


[[ پرونده : | ج 2 ، ص 455 ]]

[[ پرونده : | چپ ]]

شهری صهیونیستی به معنی پارک بلند است ، توسط بیست تن از صهیونیستهای اروپای شرقی به عنوان موشاو در سال 1914 تأسیس یافت و در سال 1925 دارای یک شورای محلی و در سال 1925 دارای شورای شهر شد و اکنون چهارمین شهر صهیونیستی از نظر تعداد جمعیت به شمار می رود رامات گان در دشت ساحلی شمال شرق تل آویو و در حومه آن شهر و در جنوب غرب بتاح تکفا و جنوب رودخانه عوجا واقع است و به دلیل قرار گرفتن در شبکه راههایی که به شهرها و مهاجرنشینهای مجاور منتهی می شود از موقعیت مهمی برخوردار است ، زیرا سر راه اصلی دشت ساحلی قرار گرفته و راه ساحلی تل آویو - ناتانیا و خط راه آهن تل آویو - حیفا از کنار این شهر می گذرند .

این شهر در زمین همواری ساخته شده و دارای خیابانهای منظم به شکل مستقیم یا نیمه دایری است ، باغهای مرکبات و کارخانجات گراگرد این شهر را فرا گرفته اند .

موقعیت مهم این شهر به خاطر قرار گرفتن در کنار راهها و پروژه های صنعتی که از هنگام دهه سی آغاز شد علت اصلی رشد عمرانی این شهر بود ، مساحت این منطقه در سال 1948 در حدود 8 کیلومتر مربع بود که در سال 1968 به 15 کیلومتر مربع رسید یعنی طی بیست سال دو برابر شد ، همچنین این شهر از سمت غرب و شمال به تل آویو و از شرق به بنی براق مرتبط شد ، شهر جفعتیم در جنوب غرب و رامات هاشارون در شمال شرق آن واقع است .

از مهمترین نقش شهر رامات گان نقش صنعتی آن است زیرا این شهر از بزرگترین مراکز صنعتی صهیونیستی به شمار می رود و بزرگترین کارخانه کفش سازی و کارخانه های ریسندگی ، داروسازی ، شیرینی سازی ، کنسروسازی ، آب میوه گیری ، سیگار ، چرم سازی ، چوب سازی ، لوازم ساختمان ، بافندگی ، اسباب بازی و فندک سازی در این شهر واقع است ( نک : صنایع )

رامات گان یک مرکز فرهنگی و ورزش و جهانگردی مهم است ، تعداد 76 موسسه فرهنگی و حوزه هواپیمایی و ورزشگاه ( استادیوم ) شصت هزار نفری و یک باشگاه کشاورزی و تعدادی پارک عمومی و پارک کروک و هتل های توریستی و تاتر و بیمارستان در آن وجود دارد .

تعداد جمعیت این شهر در نتیجه عوامل یاد شده مانند موقعیت مهم جغرافیایی و نزدیک بودن به تل آویو و پیشرفت صنعتی به سرعت افزایش یافت . تعداد آنان در سال 1922 در حدود 140 تن بود که در سال 1948 به 17000 تن و در سال 1956 به 6500 تن رسید سپس در سال 1973 به 121 تن افزایش یافت .

مآخذ :

  1. صایغ ، انیس : بلدانیة فلسطین المحتلة ( 1948 - 1967 ) ، بیروت 1968 .
  2. مرکز آثار اسرائیل : نشرة المواقع و السکان رقم 41 ( عبری ) ، قدس 1974 .
  3. نقشه فلسطین : اندازه 000,1001 ، تابلو یافا - تل آویو .