حادثه 11 سپتامبر 2001 ( تأثیر - بر فلسطین )
در تاریخ جهان ، روز 11 سپتامبر سال 2001 ( بیستم شهریور 1380 ) به عنوان یک روز تاریخ ساز و فراموش نشدنی ثبت شده است . مجله " اکونومیست " چاپ لندن که از معتبرترین و با نفوذترین نشریات سیاسی - اقتصادی جهان به شمار می آید ، در ویژه نامه ای که به مناسبت حملات تروریستی به آمریکا در روز 11 سپتامبر 2001 منتشر شد ، از این روز با عنوان " روزی که جهان را دگرگون ساخت " یاد کرد و نوشت :
" این واقعه نقطه عطفی در تاریخ جهان به شمار می آید و دنیای بعد از 11 سپتامبر سال 2001 با دنیای قبل از آن تفاوت خواهد داشت . "
رسانه های معتبر دیگر جهان نیز در این نکته اتفاق نظر داشتند که واقعه 11 سپتامبر سال 2001 در آمریکا مانند ترور ولیعهد اتریش در سال 1914 ( که موجب آغاز جنگ جهانی اول شد ) انقلاب اکتبر سال 1917 ( که به تشکیل نخستین حکومت کمونیستی در جهان انجامید ) روی کار آمدن هیتلر در سال 1933 ( که مقدمات جنگ جهانی دوم را فراهم ساخت ) حمله ژاپنیها به پرل هاربور ( که موجب شرکت آمریکا در جنگ دوم جهانی شد ) و بالاخره بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی در سال 1945 و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 ، زمینه های تحول عظیمی را در سیاست جهانی فراهم ساخت و پیامدهای ناگزیر آن جغرافیای سیاسی جهان را در دهه اول قرن بیست و یکم تغییر خواهد داد .
این پیش بینی ها هر چند - در سال اول - اتفاق نیفتاد اما این حادثه نقطه عطفی در تحولات تاریخ روابط بین الملل محسوب شد . مصداق بارز این مسأله ، تأثیر حادثه مذکور بردسته بندیهای سیاسی بین المللی و دستور کار نظام بین الملل بود . در این مدت بحث " مبارزه بین المللی با تروریسم " مطرح شد و کشورهای مختلف با نیات خاص خویش از این شرایط بهره برداری کردند .
رژیم صهیونیستی از جمله بازیگرانی بود که لحظاتی پس از وقوع حادثه 11 سپتامبر به فکر بهره بردای از آن افتاد . در این میان حمایتهای کورکورانه و بی چون و چرای آمریکا از اسرائیل و آریل شارون با هیچ منطقی توجیه پذیر نبود . آمریکاییها این واقعه را با مسلمانان در ارتباط دانستند و در همین راستا ، از بحران خاورمیانه به عنوان یکی از کاتالیزورهای واقعه 11 سپتامبر یاد کردند . در صورتی که تخریب مرکز تجارت جهانی به هیچ وجه به نفع فلسطینیها نبود .
مصادیق تأثیر این حادثه بر مسایل فلسطین عبارت است از :
محتویات
الف - مقصر جلوه دادن سازمانهای فلسطینی :
تنها چند لحظه از حمله هواپیماربایان به برجهای دوقلوی سازمان تجارت جهانی نگذشته بود که شبکه های خبری متن بیانیه ای را منتشر کردند که در آن جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین مسئولیت حمله مذکور را پذیرفته بود . جبهه مذکور فورا به خبر جعلی واکنش نشان داد و با صدور بیانیه ای با رد هر گونه دست داشتن در حمله به برجهای سازمان تجارت جهانی اعلام کرد که مبارزات این جبهه منحصر به سرزمینهای اشغالی فلسطین است و دستگاه اطلاعاتی اسرائیل در برقراری تماس مشکوک با شبکه تلویزیونی ابوظبی دست دارد . ( روزنامه الشرق الاوسط 12/9/2001 ) شبکه تلویزیونی ابوظبی نیز اعلام کرده بود که جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین طی تماسی مسئولیت برخورد دو فروند هواپیما به ساختمان تجارت جهانی را بر عهده گرفته است .
شبکه خبری سی ان ان نیز اعلام کرد که انفجار برجهای سازمان تجارت جهانی در آمریکا به احتمال بسیار زیاد کار جنبش جهاد اسلامی فلسطین بوده است . اما سازمان مذکور نیز بلافاصله این خبر را تکذیب کرد . ( واحد مرکزی خبر 20/6/1380 )
از طرف دیگر در حالی که کشته شدن تعداد بسیار زیادی افراد غیرنظامی موجب تأثر همه مردم دنیا شده بود ، رژیم صهیونیستی فیلمی از شادمانی و پایکوبی فلسطینیها پخش کرد . در چنین شرایطی هر بیننده ای فورا این گونه برداشت می کرد که فلسطینیها از کشتار غیرنظامیان در حادثه 11 سپتامبر خوشحالند و آنان مسبب چنین حادثه ای هستند . اما بعدا فیلمبردار صحنه های مذکور اعلام کرد که این صحنه مربوط به 11 سپتامبر نیست و مربوط به سالها پیش از این حادثه می باشد .
در مقابل اقدامات صهیونیستها یاسر عرفات در اقدامینمادین ساعاتی پس از حمله مذکور با عجله برای اهدای خون به بازماندگان حادثه مذکور عازم بیمارستانی در غزه شد . ( بی . بی . سی 4/9/2002 )
ب - صهیونیستها در سایه نبرد تمدنها :
جرج بوش رئیس جمهور آمریکا ساعاتی پس از حادثه 11 سپتامبر اعلام کرد که 11 سپتامبر جنگ صلیبی مجدد و نبرد دنیای غیرمتمدن و بربریت علیه دنیای متمدن است . اگرچه بوش فورا بخش اول اظهارات خود را پس گرفت و به عبادتگاه مسلمانان رفت اما رژیم صهیونیستی دستمایه فکری مناسبی برای تشدید حملات خود به دست آورد .
رژیم صهیونیستی خود را بخشی از تمدن غرب - که به عنوان نماد تمدن در میان کشورهای بربر و غیر متمدن قرار گرفته است - و فلسطینیها را نیز به عنوان دندانه های خونین مرزهای اسلامی معرفی نمود . آریل شارون نخست وزیر رژیم صهیونیستی با صراحت تمام عرفات را " بن لادن ما " ( اسرائیل ) نامید . پس از آن در یکی از مقالاتی که به هواداری از رژیم صهیونیستی نوشته شده بود چنین آمده است :
" جنگ اسرائیل علیه فلسطینیها ، مبارزه با سازمانهای تروریستی است نه ملت فلسطین و اگر پدیده تروریسم انتحاری از میان نرود ، کل بشریت با خطر نابودی مواجه خواهد شد . اگر در صدد ایجاد موانع در برابر این سلاح جدید برنیاییم به زودی انفجار تروریستهای انتحاری را فقط در اورشلیم شاهد نخواهیم بود ، آنها کاخ الیزه ، میدان سرخ ، پیکادلی و خیابانهای پکن ، قاهره ، بغداد و دمشق را منفجر خواهند کرد... در اینمیان تروریستهای انتحاری می توانند نه تنها بمبهایی را که در بدن خود به کار می گذارند بلکه انواع سلاحهای به مراتب خطرناک تر را نیز به کار ببرند... دیگر تفاوتی نخواهد داشت که تروریستهای انتحاریی که برجهای دوقلو یا دسیکوتکی در تل آویو ( در آینده ) را منفجر نموده اند ، از سوی بن لادن تربیت شده باشند یا یاسر عرفات . " ( نزا و سیما گازتا 24/2/2002 )
رژیم صهیونیستی ، با استفاده از شبیه سازی هواپیماربایانی که خود را به برجهای دو قلوی سازمان تجارت جهانی کوبیدند با عملیات کنندگان استشهادی درصدد صدور یک حکم کلی برای ایراد اتهام به فلسطینیها به عنوان تروریست و توجیه نمودن سرکوب آنها برآمد . به عبارت دیگر صهیونیستها به جامعه آمریکا چنین القاء کردند که هر دو با یک دشمن مشترک روبه رو هستند .
هنگامی که بوش به طور عملی می خواست گفته خود درباره جنگ صلیبی را اصلاح کند و از کشورهای عرب خواست در ائتلاف جهانی مبارزه با تروریسم مشارکت کنند ، رژیم صهیونیستی به مخالفت پرداخت و کشورهای مذکور را حامی تروریستها معرفی کرد .
ج - گروههای فلسطینی در لیست تروریسم :
آمریکا پس از حادثه 11 سپتامبر اسامی اشخاص ، گروهها و تعدادی از کشورها را به عنوان تروریست و حامی تروریسم معرفی نمود . در میان اشخاص مذکور ، اسامه بن لادن ، مظنون اصلی بود . محمد عطا ، امین الظواهری و چند تن دیگر در رسانه های خبری آمریکا به عنوان تروریست معرفی شدند . در میان گروهها نیز سازمان القاعده در رأس بود . صهیونیستها در این مرحله تلاش کردند تا قرار نگرفتن یاسر عرفات در لیست تروریستها را جبران نموده و تا جایی که ممکن است گروههای فلسطینی را در لیست مورد نظر جای دهند تا به آن وسیله گروههای مذکور را به هدف عملیات مبارزه جهانی با تروریسم تبدیل کنند . آمریکا ، اسامی جنبشهای حماس ، جهاد اسلامی و جبهه خلق برای آزادی فلسطین را در لیست 25 گروه حامی تروریسم قرار داد و فرمان توقیف دارایی و حسابهای آنها را صادر کرد . ( روزنامه الشرق الاوسط ، 14/11/2001 ) علاوه بر این جنبش حزب الله در لبنان نیز در این لیست وارد شد . البته اقدام مذکور با واکنش کشورهای اسلامی مواجه شد . به گونه ای که احمد ماهر وزیر خارجه وقت مصر در یک کنفرانس مطبوعاتی از درج نام گروههای مذکور در سازمانهای تروریستی انتقاد کرد و گفت این گونه موضع گیریها در برابر جنبشهای مقاومت مردود است و ما آن را نمی پذیریم . ( خبرگزاری جمهوری اسلامی ، 1/10/1380 )
د - ترور رهبران گروههای فلسطینی :
فضایی که پس از حادثه 11 سپتامبر ایجاد شده بود به جوخه های ترور رژیم صهیونیستی فرصت داد تا چند تن از رهبران گروههای مبارز فلسطینی را ترور کند . ترور صلاح شهاده ، رهبر گردانهای عزالدین قسام در نوار غزه توسط موشک و به شهادت رسیدن اعضای خانواده وی از مهم ترین مصادیق ترور رهبران فلسطینی محسوب می شود .
علاوه بر وی ، محمود ابوهنود از رهبران برجسته حماس در کرانه باختری ، عاطف عبیات عضو ارشد فتح ، جمیل جادالله عضو ارشد حماس ، محمد حسن ریحان از رهبران حماس در کرانه باختری ، رائد محمد کرمی عضو برجسته تنظیم ، یاسر سمار و نسیم ابوروس ، کارشناس تخریب در جنبش حماس ، عدلی حملان رهبر گردانهای عزالدین قسام در خان یونس ، مروان زالوم رهبر تنظیم در الخلیل ، جهاد عامرین رهبر گردانهای شهدای الاقصی در نوار غزه ، ناصر عصیرا از اعضای ارشد حماس در کرانه باختری و... از مهم ترین رهبران گروههای فلسطینی بودند که در طول یک سال پس از حادثه 11 سپتامبر توسط جوخه های ترور رژیم صهیونیستی به شیوه های گوناگون ترور شدند .
همچنین در چنین شرایطی بود که احمد سعدات دبیر کل جبهه خلق برای آزادی فلسطین و نیز مروان برغوثی دبیرکل فتح در کرانه باختری به دست نظامیان صهیونیستی بازداشت شدند .
ه - - مشروعیت یافتن تبعید فلسطینیها :
رژیم صهیونیستی پس از 11 سپتامبر اقدامات دیگری علیه فلسطینیها انجام داد . " اولدی آریل " نماینده کنست با ارایه طرحی به پارلمان رژیم صهیونیستی پیشنهاد کرد : کسانی که پیش از انجام عملیات انتحاری بازداشت می شوند ، اعدام گردند . وی همچنین در طرح خود با موسوم نمودن عملیات انتحاری به جنایت در حق بشریت که به تعبیر وی هردو با انگیزه ایدئولوژیک انجام می گیرند ، می افزاید آن دسته از کسانی که از انجام عملیات انتحاری حمایت و یا انتحار کنندگان را تشویق می کنند به 20 سال زندان محکوم شوند ، سومین پیشنهاد آریل این بود که اگر سازمان یا گروهی انجام عملیات انتحاری را مورد تأیید قرار دهد براساس قانون کنست منحل و دارایی آن مصادره شود . ( الحیاة الحدیده ، 26/2/2002 )
تبعید خانواده های عملیات کنندگان فلسطینی همراه با انهدام منازل آنان از دیگر طرحهایی بود که پس از حادثه 11 سپتامبر از طرف رژیم صهیونیستی مطرح شد . البته لازم به ذکر است که در جریان محاصره مقر عرفات و کلیسای المهد 13 تن از فلسطینیان به طور رسمی به اروپا و تعدادی نیز به نوار غزه تبعید شدند .
تبعید اعضای خانواده های عملیات کننده با این نیت که عاملان را در انجام عملیات آتی با تردید مواجه سازد ، در واقع اقدامی خلاف موازین بین المللی و نوعی تنبیه و مجازات دسته جمعی محسوب می شود . این اقدام مخالف ماده 33 کنوانسیون چهارگانه ژنو و ماده 50 کنوانسیون 1907 لاهه در مورد غیر نظامیان است . تسفی هندل از نمایندگان افراطی کنست نیز با ارایه طرحی خواستار تخریب منازل خانواده های اقوام فلسطینیهای عملیات کننده شد . البته طرحهای مذکور ، پیشتر نیز اجرا می شدند اما با تصویب آنها در کنست جنبه رسمی یافتند .
روزنامه صهیونیستی جروزالیم پست در مطلبی در این زمینه پیشنهاد کرد : اسرائیل می بایست در مقابل هر عملیات انتحاری بخشی از اراضی فلسطین را محاصره کند . در این صورت اگر فلسطینیان سرزمین خود را دوست داشته باشند ، دست از عملیات انتحاری بر می دارند . ( روزنامه الشرق الاوسط ، 23/6/2002 )
و - نتیجه گیری :
رژیم صهیونیستی تمام تلاش خود را پس از حادثه 11 سپتامبر به کار برد تا سیر افکار عمومی جهان و نیز عملیات جهانی مبارزه با تروریسم را در جهت اهداف خود تغییر دهد . فلسطینیها پس از حادثه 11 سپتامبر صدمات بسیار زیادی را متحمل شدند به گونه ای که تعداد شهدا و زخمیهای فلسطینی نسبت به گذشته بسیار بیشتر و خانه های آنان نیز ویران شد و محاصره شهرهای مهم فلسطینی و حتی اشغال مکرر آنها باعث شد تا از نظر اقتصادی نیز صدمات زیادی ببینند ، اما تداوم عملیات استشهادی که در بعد کمی و کیفی نسبت به گذشته بسیار تفاوت کرد موجب شد ، جوی که کاملاً به سود رژیم صهیونیستی بود به تدریج از میان برود .
مأخذ :
- نشریه های رویداد و گزارش ، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی علمی ندا ، شماره های 145 و 146 .
