بلاطه ( شهرک - )

شهرکی عربی است به فاصله یک کیلومتری شرق شهر نابلس ، که اکنون حومه آنجا و دروازه شرقی آن به شمار می رود . این شهرک به وسیله جاده های شوسه فرعی به روستاهای روجیب ، کفر قلیل ، دیرالحطب ، [[بیت دجن ( روستای - ) |بیت دجن]] ، بیت فوریک ، عزموط ، عصیره شمالی و طلوزه متصل است .

بلاطه در منتهی الیه غربی جلگه عسکر نزدیک دهانه نابلس که متصل به آن جلگه است ایجاد شد . بلاطة نزدیک کوهپایه های کوه طور ( جرزیم ) و عیبال ، مشرف بر جلگه عسکر و در شرق آن بنیاد گردید و حدود 520 متر از سطح دریا ارتفاع دارد . بیشتر خانه های آن از سنگ و سیمان ساخته شده و نقشه آن شکل مستطیل به خود گرفته است زیرا این شهرک در دو محور اصلی ، یکی به موازات جاده نابلس - رام الله ، و دیگری به موازات جاده ای که به دره الفارعه والاردن می پیوندد امتداد یافته است . مساحت منطقه عمرانی آن از 25 جریب در سال 1945 به بیش از 100 جریب در سال 1980 رسید . سبب این افزایش ، هجوم پناهندگان فلسطینی برای اقامت در بلاطه و ایجاد اردوگاه بلاطه پس از سال 1948 ، و ورود تعدادی از خانواده های نابلس برای اقامت در آنجاست .

در این شهرک چند مؤسه عام المنفعه و خدمات عمومی وجود دارد ، همچنین برای رفع بسیاری از نیازهای خود ، به شهر نابلس متکی است . محلات بازرگانی در وسط شهرک واقع است . این شهرک دارای یک مسجد قدیمی و پنج مدرسه دختران و پسران است که تابع حکومت و آژانس یاری به پناهندگان می باشد . نیز یک بهداری ، غیر از بهداری اردوگاه بلاطه در آنجا وجود دارد . ساکنان شهرک آب آشامیدنی خود را از چشمه پر آبی معروف به چشمه خضر ، و علاوه بر آن از چاه آبی در شرق شهرک تأمین می کنند . در شمال شرقی بلاطه ، مرقد یوسف بن یعقوب قرار دارد ، و چاه آب شیرین یعقوب در جنوب شرقی آن واقع است . تپه باستانی بلاطه دلالت دارد که منطقه شهرک ، از قدیم الایام آباد بوده است . وجود پاره ای ویرانه های باستانی در کنار بلاطه ، مانند ویرانه ذیاب در جنوب شرقی ، العقود در شمال ، و تل الرأس در جنوب غربی آن ، مؤد این مطلب است ( نک - : آثار باستانی ) .

[[ پرونده : | ج1/ص 411 ]]

مساحت زمینهای بلاطه به 3000 جریب می رسد . این زمینها به خاطر حاصلخیزی خاک و گستردگی بخش بزرگی ازآن به ویژه آن قسمت که در جلگه عسکر واقع است ، بر دیگر مکانها امتیاز دارد . از این زمینها برای کشت حبوبات و دانه ها و سبزی و درختان میوه مانند بادام و انجیر و زیتون و انگور استفاده می شود . کشاورزی این منطقه اساسا بر آب باران ، و در درجه دوم بر آب چشمه ها متکی است . برخی از کشاورزان به دامپروری اهتمام دارند و از شیر دامها به عنوان منبع درآمد مکمل درآمد کشاورزی استفاده می برند .

در سال 1914 ، حدود 300 تن در بلاطه سکونت داشتند . این تعداد در سال 1922 به 461 ، و در سال 1931 به 574 تن افزایش یافت . در سال 1945 ، جمعیت آن حدود 770برآورد شد ، و براساس سرشماری 1961 به حدود 2992 تن رسید ، در سال 1980 این تعداد به حدود 7000 تن برآورد شد که 3000 نفر آن از اهالی اصلی بلاطه بودند و حدود 4000 تن آنان را پناهندگان فلسطینی مقیم بلاطه تشکیل می دادند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 2 بخش 2 ، بیروت 1970 .
2. نقشه فلسطین ، مقیاس ، 500001 ، نقشه نابلس .