حمیدیه ( روستای - )

[[ پرونده : | ج 2 ، ص 279 ]]

روستایی عربی است که وجه تسمیه آن به سلطان عثمانی عبدالحمید دوم منسوب می شود . این روستا در شمال شهر بیسان قرار دارد و یک راه اسفالته آن را به این شهرمرتبط می کند . همچنین یک راه فرعی به طول 2 کیلومتر آن را به راه زمینی و راه آهن ( بیسان - جسر المجامع ) که از ناحیه مشرق آن عبور می کند ، متصل می سازد .

روستای حمیدیه بر روی یکی از تپه ها که ادامه تپه های جلیل سفلی به شمار می رود و مشرف بر دره بیسان است ، بنا شده و ارتفاع آن با سطح دریا برابر است . آبهای دره ( العشه ) در زمینهای شمالی این روستا جریان دارد و به سوی مشرق و در مسیر رود اردن سرازیر می شود .

اغلب خانه های حمیدیه از خشت ساخته شده و نمای ظاهری آن به شکل مستطیل است و خیابانهای باریک به موازات یکدیگر در آن ساخته شده است . ساختمانهای این روستا همراه با یک حرکت ساختمان سازی آرام و کند ، در امتداد راههای منتهی به روستاهای همجوار ، قرار گرفتند .

مساحت روستا در سال 1945 از ده جریب تجاوز نمی کرد و تقریبا فاقد هرگونه تأسیسات و خدمات رفاهی بود . اهالی روستا از شهر بیسان به عنوان یک مرکز اداری و بازرگانی استفاده می کردند و از آب چشمه سارهای اطراف روستا استفاده می نمودند . در ناحیه شمال شرق روستای حمیدیه ، مقام یک شیخ قرار دارد .

زمینهای روستا بالغ بر 10902 جریب است که 71 ، جریب آن را راهها و درهها تشکیل می دهند و 1386 جریبآن به تصرف صهیونیستها درآمد . از زمینهای حمیدیه جهت کشت حبوبات و برخی از انواع سبزیجات به شیوه کشت ( دیمی ) استفاده می شده است . قسمتی از زمینهای این روستا ، به خصوص دامنه تپه های کوهستانی آن که علفزارهایی در اثر بارندگی در آن می رویند ، به عنوان چراگاه مورد استفاده قرار می گرفت .

جمعیت روستای حمیدیه در سال 1922 بالغ بر 193 نفر بود و در سال 1931 به 157 نفر که در 42 خانه سکونت داشتند ، کاهش یافت . در سال 1945 ساکنان روستا حدود 220 نفر تخمین زده شدند . در جنگ 1948 ، صهیونیستها اهالی روستای حمیدیه را بیرون رانده ، و خانه هایشان را ویران ساختند . آنان سپس آبادیهای صهیونیستی نشین ( ایرگون درور ) و ( همدیه ) را در زمینهای روستای حمیدیه احداث کردند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 6 ، ق 2 ، بیروت 1974 .
2. نقشه فلسطین ، مقیاس 000,501 تابلو ام قیس .