دیر محیسن ( روستای - )

از دانشنامه فلسطین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۰۶ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها) (۱ نسخه واردشده)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


[[ پرونده : | ج 2 ، ص 430 ]]

[[ پرونده : | چپ ]]

روستای عربی است که در جنوب جنوب شرق رمله ، و در شمال راه غزه - جولس - بیت المقدس واقع شده است راه آن را از دره الصرار می گذرد و تقریبا در 5 کیلومتری غرب اللطرون است ، به وسیله چندین راه با روستاهای بیت جیز ، خلده ، صیدون و الخلایل مرتبط است و به وسیله راه شوسه به الرمله متصل می شود .

دیر محیسن در منطقه ناهمواری از دامنه غربی کوههای بیت المقدس مشرف بر دشت ساحلی میانه به بلندی 150 متر از سطح دریا ساخته شده است . در نزدیکی آبراهه های علیای دره الصرار واقع است . بیشتر خانه هایش از سنگ ساخته شده و طرح آن به شکل ستاره بود و روستا به موازات راههای منشعب از آن گسترش یافته بود ، و ساختمانهای آن به سمت جنوب امتداد داشت و با راه آسفالته اصلی غزه - بیت المقدس متصل می شد . مساحت روستا در اواخر دوران قیمومیت در حدود 72 جریب بود . چندین مغازه و یک باب مسجد و یک حلقه چاه آب آشامیدنی در روستا وجود داشت . در این روستا مدرسه ای ساخته نشد و مشتمل بر تعدادی آثار پایه های ساختمان و بر آب انبارها علاوه در آثار موجود در کتام ام سریه ( سریه ) واقع جنوب روستا که شامل دیوارهای ویران شده و آب انبارهای حفر شده در سنگ و غارهای قوس مانند است ( نک : آثار باستانی و خرابه های تاریخی فلسطین ) .

مساحت زمینهای دیر محیسن در حدود 008,10 جریب بالغ می شد که در حدوده 255 جریب آن متعلق به راه ها و دره ها بود و تمامی آنها در مالکیت سکنه عرب آن قرار داشت . انواع مختلف فرآورده های کشاورزی از حبوبات در زمینهای پست و دشتستانها گرفته تا درختان باردار در دامنه ارتفاعات در زمینهای این روستا کشت می شد . کشت درختان باردار مانند زیتون ، انگور ، انجیر و بادام در سمت شمال غرب و جنوب شرق روستا متمرکز بود . کشاورزی بر بارندگی که برای رشد فرآورده های کشاورزی ، درختچه ها و مراتع طبیعی قابل استفاده برای چرای دام کافی است متکی است .

در سال 1931 در حدود 113 تن در دیر محیسن بودند که در 28 باب خانه بسر می بردند ، تعداد جمعیت در سال 1945 در حدود 460 تن برآورد شده است . صهیونیستها در سال 1948 روستای دیر محیسن را اشغال کردند و ساکنانش را بیرون راندند و آن را ویران و شهرک یهودی نشین " بقوع " را در زمینهایش احداث کردند .

مآخذ :

  1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج4 ، ق2 ، بیروت 1972 .
  2. نقشه فلسطین : اندازه 000,501 ، تابلو عجور .