رینة ( شهرک - )

شهرک عربی است واقع در 5 کیلومتری شمال شرق ناصره که راه آسفالته ناصره - طبریه در سمت شرق آن می گذرد .

نام این شهرک از نام روستای رومی رانی Rani که در محل فعلی شهرک قرار داشت گرفته شده است . اروپائیان این شهرک را در قرون وسطی به نام راینی Ranieمی خواندند .

[[ پرونده : | ج 2 ، ص 497 ]]

رینه در قسمت جنوبی کوههای جلیل سفلی به بلندی 32 متر از سطح دریا و در غرب کوه سیخ ( 573 متر ) ساخته شده است . چاهها و چشمه سارهای فراوانی در این شهرک پیدا می شود که می توان چاه شمال و چشمه جنانه که در سمت شمال شرق ، چاه تحتانی در جنوب ، چشمه مرجه و چشمه موسی در شرق و چشمه قانا در جنوب شرق واقع هستند را نام برد ( نک : چشمه های آب )

طرح کلی شهرک به شکل مستطیل از شرق به غرب امتداد یافته است ، این شهرک پرجمعیت است به طوری که در سال 1931 تعداد 243 دستگاه خانه ساخته شده از سنگ و سیمان و یا سنگ و گل و یا ساختمان بتونی در این شهرک وجود داشت . در سال 1945 مساحت شهرک 139 جریب بود ، یعنی از نظر مساحت دومین روستای شهرستان ناصره پس از روستای یافا به شمار می رفت . و مساحت زمینهای آن بیش از 16029 جریب بود ، که صهیونیستها چیزی از این زمینها را در اختیار نداشتند .

رینه در سال 1912 در حدود 1093 نفر جمعیت داشت . این تعداد در سال 1922 به 787 تن کاهش یافت سپس در سال 1931 به 1015 تن افزایش یافت که اعراب سبارچه ( تعداد آنان در سال 1922 در حدود 91 تن بود ) جزو این رقم می باشند . تعداد جمعیت رینه در سال 1945 بیش از 1290 تن بود . در این شهرک یک باب دبستان پسرانه که در دوران عثمانی تأسیس شده بود وجود داشت .

اقتصاد شهرک بر کشاورزی و دامپروری متکی بود ، حبوبات از بهترین فرآورده های کشاورزان این شهرک به شمار می رفت . زیتون این شهرک از نوع مرغوب است و در سال 42/1943 در حدود 1250 جریب از زمینهای این شهرک به زیر کشت زیتون رفته بود که 1000 جریب از درختان این زمینها باردار بودند همچنین در 10 جریب از زمینهای این شهرک در سال 1945 پرتقال کشت شده بود . باغستانهای درختان باردار از همه جهت به جز از شمال و شمال شرق اطراف این روستا را فرا گرفته است . سه دستگاه روغن گیری دستی زیتون در این شهرک وجود داشت .

صهیونیستها شهرک رینه را در 15/7/1948 اشغال کردند ولی ساکنان آن از آنجا رانده نشدند . تعداد ساکنان این شهرک در سال 1949 در حدود 2197 تن و در سال 1961 در حدود 2740 تن بالغ شد ، تعداد جمعیت آنان در سال 1980 در حدود 5000 تن برآورد شد .

مآخذ :

1. صایغ ، انیس : بلدانیة فلسطین المحتلة ( 1948 - 1967 ) ، بیروت 1968 .
2. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 7 ، ق 2 ، بیروت 1974 .
3. نقشه فلسطین : اندازه 000,2501 ، تصویر ناصره .
4. نقشه فلسطین : اندازه 000,501 ، تصویر جبل طابور .