زبعة ( روستای - )

روستایی عربی است . در شمال شرقی شهر بیسان واقع شده و خط آهن حجازی و جاده بیسان سمخ از آن عبور می کند . و این امر به موقعیت آن ارزش و اعتبار زیادی می بخشد . زبعه اصلی در روزگاران قدیم بر روی کوهپایه های غربی دره اردن و در دره عشه یکی از شعبه های رود اردن به علت امنیتی بنا گردیده بود . و نام امروزی آن خرابه زبعه است .

انتقال روستا به مکان جدید خود یعنی شرق خرابه ربعه بیانگر برقراری امنیت در مرحله ایست که در آن انتقال صورت گرفت ، و همچنین بیانگر حاکمیت شغل کشاورزی است .

روستا در مساحت کوچکی از زمین هموار کرانه جنوبی دره عشه واقع شده و ارتفاعش از سطح دریا حدود 225 متر می باشد . خانه های آن که از خشت خام ساخته شده به هم پیوسته است و جاده های آن تنگ و باریک است . این روستا از

[[ پرونده : | ج 2 ، ص 500 ]]

شمال غربی تا جنوب شرقی به دور از آبراه دره امتداد پیدا کرده است چرا که ممکن بود در معرض خطر طغیانهای زمستانی قرار گیرد . اطراف زبعه را مجموعه ای از تپه های باستانی احاطه کرده بود و دلالت آن داشت که منطقه در گذشته منطقه آبادی بوده است مساحت زمینهای تابع روستا بالغ بر 3978 جریب بود که 172 جریب آنرا جاده ها ، دره ها و راههای آهن تشکیل داده اند .

این زمینها به حاصلخیز بودن خاک و فراوانی آبهای زیرزمینی معروف است . مقدار بارانهای سالانه آن بیش از 350 متر بود . و به همین دلیل در زبعه کشت موفقیت آمیزی شامل کشت انواع محصولات زمینی ، سبزیجات و درختان میوه انجام گرفت . موقعیت مهم و حاصلخیز بودن زمینهای آن ، صهیونیستها را به طمع انداخت ، و در زمان قیمومیت بریتانیا مساحت زیادی از این زمینها ( 3442 جریب ) به تصرف صهیونیستها درآمد .

تعداد ساکنین زبعه در سال 1931 حدود 147 عرب بود که قبل از سال 1948 به علت مصادره اراضی روستا توسط صهیونیستها از خانه و کاشانه خودشان آواره شدند .

این روستای عربی با خاک یکسان شد و صهیونیستها بر روی خرابه های آن ، شهرکهای یهودی نشین بسیاری از جمله " بیت یوسف دوشن " را احداث نموده و کشتزارهای وسیع و حوضچه هائی برای پرورش ماهی ایجاد کردند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 2 ، ق 2 ، بیروت 1974 .
2. نقشه فلسطین : مقیاس 000,1001 ، تابلو اربد .