یاسر عرفات ( سخنرانی - در سازمان ملل )

سازمان ملل در سال 1974 شاهد یک رویدادی بود که از آغاز تشکیل این سازمان به سال 1945 بی سابقه بود . رویداد مهم این بود که برای نخستین بار در تاریخ سازمان ملل ، رئیس یک جنبش ملی آزادی بخش از تریبون سازمان توانست طی نقطی به بیان خواسته هایی جنبش خود ، بپردازد .

روز 13/11/1947 ، یاسر عرفاتا ، رئیس سازمان آزادیبشخ سازمان آزادی بخش فلسطین و فرمانده کل نیروهای انقلاب فلسطین ، با استفاده از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک خطاب به نمایندگان کشورهای شرکت کننده در بیست ونهمین دوره مجمع عمومی ، که به ریاست عبدالعزیز بوتفلیه وزیر خارجه وقت الجزایر تشکیل شده بود به سخنرانی پرداخت .

وی به هنگام ورود به سازمان ملل و تالار مجمع عمومی ، همچون رؤسای دیگر کشورهای که برای ایراد سخنرانی می آیند ، مورد استقبال گرمی قرار گرفت و تمام هیأتهای نمایندگی بجز هیأت اسرائیلی و چند هیأت از کشورهای حامی آن ، به او خوش آمد گفتند .

این استقبال آنقدر گرم و صمیمی بود که یاسر عرفات ، سخنرانی خود را با کمی تأخیر آغاز کرد . دعوت سازمان ملل از سازمان آزادی بخش فلسطین جهت شرکت در بیست ونهمین دوره نشست ، نتیجه برخی زمینه سازیها و عللی است ، از جمله : 1 ) هفتمین کنفرانس سران کشورهای عربی در رباط ( 26 - 30/10/1974 ) طی مصبه ای ، سازمان آزادی بخش فلسطین را تنها نماینده قانونی مردم فلسطین شناخته و با آن اعلام همکاری کرده بود . ( ر :

کنفرانسهای سران کشورهای عربی ) .

1. جنبش عدم تعهد و سازمان کنفرانس اسلامی ، سازمان آزادی بخش فلسطین را به عنوان تنها نماینده قانونی مردم فلسطین به رسمیت شناختند و همچون یک دولت مستقل ، نمایندگان آن را در خود پذیرفتند .
2. تعداد دولتهایی که سازمان آزادی بخش را به رسمیت شناختند ، در راه تحقق ، اهداف مردم فلسطین از این سازمان پشتیبانی می کردند ، روزبروز بیشتر شده بود .
3. جنبش ملی مردم فلسطین و عملیات مسلحانه آن گسترده تر شده بود .
4. پس از جنگ 1973 ، یک سری پیروزی های نصیب انقلاب فلسطین شده بود . بدینگونه با آماده شدن شرایط لازم برای گنجاندن مسأله آرمان فلسطین در دستور کار مجمع عمومی ( ر : فلسطین در مجمع عمومی سازمان ملل ) ، پس از چندین سال ، که موضوع فلسطین از کار دستور کار مجمع ، حذف شده بود و تنها به مسأله آوارگان رسیدگی می شد ، موضوع فلسطین بود کامل علی رغم فعالیتهای دولتهای آمریکا و دیگر کشورهای حامی صهیونیسم ، در دستور کار مجمع عمومی قرار گرفت .

مجمع عمومی در دوره بیست ونهم ( سپتامبر - - اکتبر 1974 ) تصمیم به گنجاندن مسأله فلسطین در دستور کار خود نمود و طبیعی بود که مجمع عمومی از سازمان آزادی بخش بخواهد تا هیأتی را برای بحث و گفت وگو پیرامون مسأله فلسطین ، به سازمان ملل بفرستد ( قطعنامه مجمع عمومی به شماره 3210 مورخ 14/10/1974 ) .

این هیأت به سرپرستی یاسر عرفات عازم سازمان ملل گردید . وی در سخنرانی خود با تشکر از رئیس مجمع عمومی به خاطر دعوت از سازمان آزادی بخش ، این دعوت را " یک پیروزی برای سازمان ملل و مردم فلسطین " خواند و گفت " این دعوت ثابت کرد که سازمان ملل امروز همان سازمان ملل دیروز نیست ، سازمان ملل متشکل از 138 دولت است و به طور نسبی می تواند اراده مردم جهان را منعکس کند ، به همین دلیل بیش از دیگران قادر است منشورها و اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر را برای ایجاد

صلح و عدالت ، اجرا نماید . "

رئیس کمیته اجرایی اضافه نمود که : " آرمان فلسطین ، امروز بخش مهمی از اهداف مردم آزادی بخش جهان شده است و حال که این فرصت برایم پیش آمده تا امروز بتوانیم در حضور شمار مسایل فلسطین را مطرح کنم ، بسیار ضروری می دانم که این فرصت باید برای همه سازمانها و جنبشهای ضد نژادپرستی و استعمار فراهم آید .

به همین جهت من به نام همه پیکارگران راه آزادی از شما می خواهم به همان اندازه که به آرمان فلسطین توجه کردید ، دیگر جنبشها و انقلابها را نیز مورد توجه خود قرار دهید . " وی با بیان اعتقاد خود و سازمان آزادی بخش فلسطین به مبارزه سیاسی به عنوان مکمل مبازرزه مسلحانه بر نقش سازمان ملل در برطرف کردن مشکلات جهانی تأکید کرد .

یاسر عرفات آنگاه به بیان ریشه های آرمان فلسطین برگشت و مورد علت پرداختن دوباره اش به این مسأله گفت : " هنوز در میان کسانی که در اینجا جمع شده اند کسانی هستد که خانه های ما را اشغال کرده و گوسفندانشان در دشتهای ما چرا می کنند و خود نیز از میوه درختان ما برچینند و هیچ ارزشی برای ما قایل نیستند و ما را فاقد گذشته و آینده می دانند . هنوز در این مکان کسانی هستند که مشکل ما را تنها مشکل آوارگان و یا مشکل خاورمیانه را مشکل اختلاف نظر در مرزها می دانند و معتقدند که مردم فلسطین خواهان امتیازی هستند که حقشان نیست و بدون دلیل و تنها برای برهم زدن صلح و ایجاد وحشت در دیگران ، مبارزه می کنند .

هنوز در میان شما ، کسانی هستند ، منظورم دولت آمریکا و دیگران است ، که دشمن ما را به انواع هواپیماها و بمبها و سایر وسایل ویرانگر دیگر مجهز می کنند و همچون یک دشمن در برابر ما ایستاده اند . وی اضافه نمود که : " من ریشه تاریخی مشکل فلطسین را به اواخر قرن نوزدهم ، یعنی عصر استعمار آغاز اسکان یهودیان و برنامه ریزی امپریالیسم و صهیونیسم برای مهاجرت یهودیان اروپا به فلسطین برمی گردانم...

در آن روزها ، همان طور که استعمار از محرومین و فقیران به عنوان آتش بیار خصومتهای خود استفاده می کرد ، استعمار جهانی و صهیونیستها نیز از یهدویان ستمدیده اروپا برای اجرای اهداف نژادپرستانه خود بهره بردند . " و ادامه داد که : " ایدئولوژی صهیونیسم که از آن به عنوان وسیله ای برای اشغال فلسطین استفاده شد ، همزمان با آن ، برای بی خانمان کردن یهودیان و منزوی کردن آنها نیز از آن استفاده گردید . در این رابطه ، جنبش صهیونیستی دست به دست استعمار جهانی و هم پیمان با آن بود که به اشغال کشور ما پرداخت . " عرفات ، با بیان پنج نکته زیر ، خلاصه ای از مسایل فلسطین را عرضه داشت :

1. جمعیت فلسطین در سال 1881 ، یعنی پیش از آغاز مهاجرت یهودیان ، نیم میلیون نفر بود که یهودیان تنها بیست هزار نفر آن را تشکیل می دادند .
2. فلسطین ، بارنج و زحمت اهالی عرب ، به سرزمین سرسبز و حاصلخیزی تبدیل شده بود .
3. جنبش صهیونیسم بین سالهای 1883 - - 1917 توانست حدود پنجاه هزار نفر از یهودیان اروپا را به فلسطین بیاورد و توانست پیمان بالفور را از بوسیله انگشتان ، به تصویب برساند .

در همین دوران ویلسون ، رئیس جمهور آمریکا و جامعه ملل ، هر دو به تحقیر مردم فلسطن پرداختند و علی رغم خواست آنان ، استعمار بریتانیا را به صورت دولت تحت الحمایه ، بر آنان تحمیل کردند .

1. جنبش صهیونیسم توانست به یاری هم پیمانانش یهودیان فلسطین را به 600 هزار نفر که کمتر از 60% از زمینهای حاصلخیز و سرسبز فلسطین را در اختیار داشتند ، افزایش دهد در حالی که جمعیت اعراب فلسطین به یک میلیون ودویست وپنجاه هزار نفر می رسید .
2. صهیونیسم با همکاری استعمار توانست از طریق سازمان ملل قطعنامه ای را که حاکی از تقسمن فلسطین به اهالی عرب و یهودی آن بود ، به تصویب برسانند . براین اساس می بینیم که " مشکل فلسطین ، اختلافهای دینی یا قومی و یا اختلاف مرزی با کشورهای همسایه نیست ، مشکل

اساسی آن ، از دست دادن خاک و آوارگی اهالی آنست . به طوری که بیشتر اهالی آن امروز در اردوگاهها و یا در تبعید بسر می برند . "

عرفات در ادامه سخنان خویش در تشریح اساس اسرائیل گفت " اسرائیل پادگان امپریالیسم است و هدفش خوار نمودن اعراب و به زور گرفتن خاک فلسطین و دیگر سرزمینهای عربی است . " ولی اضافه نمود که " فلسطین مرکز و گهواره قدیمترین تمدنها و فرهنگها بوده است و مردم آن طی هزاران سال به سازندگی و آبادانی مشغول بوده اند . "

وی سپس گفت که من به عنوان یک شهروند بیت المقدس لازم می دانم که از برادری و الفت موجود بین پیروان و ادیان گوناگون تا پیش از این حوادث ناگوار ، یادکنم " .

او تأکید نمود که مردم فلسطین " همچنان مصمم هستند تا در خاک فلسطین نقش خود را ایجاد تمدن انسانی ، به بهترین شیوه ، ایفا نمایند . " عرفات پس از آنکه به طور گذرا به مسأله نژادپرستی اسرائیل پرداخت ، اشاره نمود که اسرائیل نسبت به خود یهودیان نیز تبعیض قایل شده است زیرا با یهودیان شرقی مخالف است و تبعیض نژادی را نسبت به آنها نیز اعمال می کند .

وی تأکید کرد که اگر هدف از آوردن یهودیان فلسطین این باشد که آنان " به طور برابر در کنار ما زندگی کنند ، ما نیز در حد امکانات کشورمان ، زمینه را برای این زندگی ، آماده می کنیم " .

براین اساس ، انقلاب فلسطین " از آغاز ، برپایه نژادی و یا تبعیض مذهبی نبوده است و به هیچ عنوان با یهودیان در تعارض نبوده است ، این انقلاب از آغاز با نژادپرستی صهیونیسم و تجاوز ، مخالف بوده است . " وی آنگاه افزود که " پس ، انقلاب ما به نفع یهودیان نیز می باشد زیرا ما برای این می جنگیم تا یهودیان مسیحیان با برابری کامل در کنار یکدیگر بدون هیچ گونه تبعیض نژادی و دینی ، زندگی کنند . "

اینگونه می بنیم که انقلاب فلسطین بین یهود و

صهیونیسم فرق می گذارد و " ما در همان حالی که با جنبش صهیونیسم - استعمار می جنگیم ، به دین یهود احترام می گذاریم " . رئیس کمیته اجرایی از " تمام ملتها و دولتها خواست که با برنامه های فراگیر صهیونیسم در مهاجرت هرچه بیشتر یهودیان به فلسطین اشغال سرزمین مردم آنجا ، مقابله کنند و با هرگونه تبعیض نژادی به مخالفت برخیزند . "

یاسر عرفات آنگاه دو سئوال مطرح کرد و گفت : " چرا مردم عرب فلسطین باید بهای سنگین برنامه های صهیونیسم را بپردازند ؟ و چرا مردم و کشورها باید سنگینی بار مهاجرت یهودی ها را بدوش کشد ؟ " . عرفات با خطاکار خواندن کسانی که " انقلاب فلسطین به عامل ایجاد ترس و وحشت معرفی می کنند " تأکید کرد کسی که فرد مسلحی جلوی او را گرفته است ، تنها می تواند بین یک انقلابی و یک تروریست فرق بگذارد .

کسی که در موضع حق قرار گرفته باشد و کسی که برای آزادی کشور و استقلال آن ، با اشغالگران و استعمار بجنگد ، هیچ گاه یک تروریست نیست ، والا مردم آمریکا نیز که علیه استعمار بریتانیا سلاح به دست گرفتند و مردم اروپا که علیه نازیسم ایستادند و مردم آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین که علیه دشمنان خویش به مبارزه برخاستند ، همگی تروریست هستند .

عرفات آنگاه به بیان خشونتهای دولت اسرائیل در برخورد با اعراب فلسطین پرداخت و به برخی از جنایتهای آن دولت در دیگر کشورهای عربی اشاره نمود ، از جمله آنها می توانیم به فاجعه مدرسه " بحرالبقر " در مصر ، ویران کردن شهر قنیطره در سوریه و روستاهای جنوب لبنان و آواره کردن مردم آن منطقه و طرح سرقت آبهای لیتانی ، اشاره کنیم .

یاسر عرفات با مرور تاریخچه ای از مبارزه مسلحانه مردم فلسطین با اشغال بریتانیا و صهیونیسم تا سال 1948 و بیان فعالیتهای سیاسی پس از این جنگ ، گفت که " پس از آنکه ملت ما دانست کشورهای جهان آن را فراموش کرده اند و به حقوق آن توجهی ندارند و پس از آنکه دانست تنها با فعالیت سیاسی نمی تواند حتی یک وجب از

کشورشان را آزاد کند ، مجددا به عملیات مسلحانه رو آورد... و یک تنه در برابر خشونتهای اسرائیل ایستاد ، این انقلاب از چنان شدتی برخوردار بود که هیچ کس به خود اجازه نمی داد که سعی کند این مردم را از ادامه راه باز دارد .

از طریق همین انقلاب بود که رهبری سیاسی نیز شکل گرفت و یک سری ارگانهای ملی اجاد شدند و به تدریج " سازمان آزادی بخش فلسطین " ، با همکاری همه گروهها و دسته های درگیر در انقلاب ، به وجود آمد . عرفات با اشاره به شیوه های گوناگون مبازره مردم فلسطین از جمله مبارزه سیاسی و اجتماعی که همراه با مبارزه مسلحانه انجام می گرفتند ، گفت که " سازمان آزادی بخش فلسطین در زمینه های فکری و فرهنگی نیز تلاش نموده است با اندیشه های نژادپرستی و استعماری و هر نوع فکری با صلح ، دمکراسی و پیشرفت ملتها ، به مبارزه برخیزد و به جبران صدمات آنها ، اقدام کند .

وی در ادامه افزود که " سازمان آزادی بخش فلسطین ، از آغاز تشکیل ، از سوی تمام گروههای مبارز فلسطینی به ویژه شورای ملی و ارگانهای مردمی آن ، به عنوان تنها نماینده قانونی مردم فلسطین شناخته شده است .

این سازمان با برخورداری از حمایتهای اعراب دیگر کشورها و پشتیبانی آخرین کنفرانس سران عرب که به سازمان اجازه دادند که در سرزمینهای آزاد شده ، دولت ملی تشکیل دهد ، روزبروز تقویت گردیده است .

عرفات خطاب به نماینده های کشورهای جهان گفت که " همگی باید دست به دست هم داده تا با تحقق آرزوی مردم فلسطین ، زمینه ای را فراهم آورد تا همراه با مردم بتوانیم در سایه یک دولت آزاد ، با مسیحیان یهودیان و مسلمانان زندگی آسوده ایی داشته باشیم... ما وقتی که از فلسطین فراد سخن می گوییم بیش از هر چیز به یهودیان می اندیشیم که اکنون در فلسطین بسر می برند و خواهان زندگی در کنار ما ، بدور از هرگونه تبعیض ، هستند . "

وی در پایان سخنان خویش خطاب به نمایندگان کشورهای جهان گفت که : من به هنوان رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین و فرمانده نیروهای انقلاب فلسطین ، از

شما می خواهم که برای برآوردن حقوق مردم فلسطین ، از مبارزات آنان پشتیبانی کنید ، حقوقی که منشور سازمان ملل بدان اعتراف نموده و مجمع عمومی نیز به مناسبتهای گوناگون از آن دفاع کرده است . از شما می خواهم که زمینه ای را فراهم آورید تا مردم بتوانند از تبعیدگاههای اجباری ، به خاک خود بازگردند و در کشور خود سربلند و مستقل زندگی کنند و همراه با دیرگ مردم در ساختن تمدن بشری ، سهیم باشند و همچون گذشته های دور از بیت المقدس شریف خود ، پاسداری کنند و آن را قبله همه مذاهب سازند .

از شما می خواهم که به مردم کمک کنید تا بتوانید در خاک خود دولت مستقلی به وجود آورند... من شاخه زیتونی را به همراه مسلسل یک رزمنده برایتان آورده ام ، این شاخه سبز را از دستم [به زمین] نیندازید... جنگ از فلسطین زبانه می کشد ، صلح نیز از فلسطین سربرمی آورد . " مجمع عمومی در مقدمه قطعنامه شماره 3236 خود ( تاریخ 22/11/1974 ) که به حقوق مردم فلسطن اختصاص داده شده بود ، با اشاره به سخنان یاسر عرفات ، آورده بود که " به سخنان [رهبر] سازمان آزادی بخش فلسطین ، نماینده مردم فلسطین ، گوش داده شد . " ( ر : حقوق مردم فلسطین ) .

در همین روز مجمع عمومی با انتشار قطعنامه شماره 3237 ، از سازمان آزادی بخش خواست که به عنوان " ناظر " در مجمع عمومی شرکت داشته باشد . این مسأله در نوع خود اولین موردی بود که در تاریخ سازمان ملل اتفاق افتاده بود . ( ر : سازمان آزادی بخش فلسطین در سازمان ملل متحد ) .

مأخذ :

1. مؤسسه الدراسات الفلسطینیه : الوثائق الفلسطینیه العربیة لعام 1974 ، بیروت 1976 .