بیت داراس ( کشتار - )

روستاى بیت داراس چندین بار مورد هجوم صهیونیستهاى ساکن شهرکهاى مجاور قرار گرفت . چرا که این روستا بر سر راههایى قرار داشت که این شهرکها را به یکدیگر پیوند مى داد و مى توانست در برابر نقل و انتقالات میان آنها موانعى فراهم سازد . روز 16/3/1948 براى نخستین بار صهیونیستها با نیرویى فراوان این روستا را مورد هجوم قرار دادند اما به علت مقاومت شدید و اراده مصمم مبارزان روستا ، على رغم کمى نفرات و اسلحه آنها ، صهیونیستها شکست خورده و پس از تحمل زیانهاى بسیار و بعد از ویران کردن دو خانه ، ترجیح دادند که عقب نشینى کنند .

در تاریخ 13/4/1948 صهیونیستها هجوم خود را این بار با یارى جستن از 4 زره پوش از سر گرفتند ، اما تنها به گلوله باران منازل آن هم از فاصله دور بسنده کرده و به شهرکهاى خویش بازگشتند . پیدا بود که هدف از این هجوم ، بررسى اراده ساکنان روستا بر مقاومت و همچنین پى بردن به قدرت آتش آنها بود . و لذا بار دیگر صهیونیستها در 1/5/1948 هجوم خود را تکرار نمودند . صبح آن روز نیروى بسیارى از شهرکهاى مجاور روستا در منطقه اى که نصار خوانده مى شود متمرکز شده و قبل از حمله با استفاده از خمپاره ، روستا را گلوله باران نمودند . سپس نیروى پیاده از طرف غرب روستا ، جایى که مدرسه قرار داشت ، شروع به پیشروى کرده و مدرسه را اشغال نموده و به سوى مرکز روستا جلو آمدند ، در حالى که گلوله هاى خمپاره از طرف شرق بر روستا ریخته مى شد .

مبارزان همراه با ساکنان روستا دست به مبارزه سرسختانه اى علیه متجاوزان زده و موفقشدند جلوى پیشروى آنها را بگیرند و بعد با یک ضدحمله ، مدرسه را پس گرفتند ، و بدینسان گروه اول مهاجمان پس از تحمل زیانهاى بسیار عقب نشینى کردند ، تا جایى که هنگام ظهر ، حتى یک صهیونیست نیز در روستا نمانده بود .

پس از این پیروزى ، مبارزان به تجدید آرایش نظامى صفوف خود پرداخته و در همین حال نیروهاى کمکى از روستاهاى مجاور همچون اسدود ، حمامة ، السوافیر ، المجدل و الفالوجة به آنها پیوستند . آنگاه تعقیب باقیمانده مهاجمان در حال فرار آغاز شد اما فرمانده صهیونیستها از ارتش انگلیس کمک خواست و با 3 زره پوش که در اختیارش قرار گرفت ، توانست عملیات تعقیب از سوى اعراب را ، متوقف سازد .

این شکست ، خشم و کینه صهیونیستها نسبت به ساکنان روستا را برانگیخت و 3 هفته بعد در روز 21/5/1948 ، آنها با نیروى بسیارى که به وسیله چندین زره پوش پشتیبانى مى شد ، روستا را از هر چهار طرف در یک زمان مورد هجوم قرار دادند .

این نیرو هنگام صبح روستا را به محاصره خود در آورد تا از این طریق از ورود نیروهاى کمکى جلوگیرى کند و سپس به شدت آنجا را با توپخانه و خمپاره ، گلوله باران کرد . پیکارگران روستا به نابسامانى موقعیت خود پى برده و تصمیم گرفتند در هر حال پایدارى نمایند و از کاشانه شان دفاع کنند . بدین منظور از زنان ، بچه ها و سالخوردگان خواستند که روستا را ترک کنند تا خسارات وارده به افراد بى گناه کاهش یابد . این عده از طرف جنوب روستا خارج شدند اما نمى دانستند که روستا از تمامى جوانب تحت محاصره قرار دارد و هنوز به بلندیهاى خارج از روستا نرسیده بودند که صهیونیستها على رغم آن که تمامى این افراد زن و بچه و سالخورده بودند ، آنها را هدف آتش خود قرار داده و عده بسیارى را کشتند . کشتارى وحشتناک و نفرت انگیز که دست کمى از کشتار دیریاسین و امثال آن نداشت . سپس خرمنهاى گندم و چند خانه را به آتش کشیدند و با سوءاستفاده از حالت انفعالى پیکارگران ، چندین خانه دیگر را ویران کردند . این عمل وحشیانه منجر به فزونى اراده مبارزان بر ادامه نبرد گردید . آنها در حالى که قلبهایشان مالامال از خشم بود به سوى دشمن حمله بردند و زیانهاى بسیارى به صهیونیستها وارد آوردند و آنها را مجبور به عقب نشینى کردند . بدینسان روستا از اشغال به دور ماند .

اما زیانهاى انسانى و مادى این واقعه دردناک در روحیه پیکارگران اثر گذارد و در کنار آن ، ذخایر تسلیحاتى نیز تقریبا تمام شده و امید دستیابى به اسلحه و ذخیره نیز از میان رفته بود . بدین ترتیب ساکنان روستا از منازلشان کوچ کرد و تنها عده بسیار کمى در آن باقى ماندند . با این حال صهیونیستها جرأت داخل شدن به روستا را نداشتند و تنها در تاریخ 5/6/1948 و پس از آن که اطمینان یافتند هیچ گونه مقاومتى وجود ندارد ، آن را به اشغال خود در آوردند .

مآخذ :

1. العارف ، عارف : النکبة ، ج 3 ، بیروت 1956 .
2. على ، محمدعلى و حمصانى ، ابراهیم : اسرائیل قاعدة عداونیة ، قاهره 1964 .
3. دبیرخانه جامعه کشورهاى عربى : اعتداءات اسرائیل قبل هجوم 29 اکتبر 1956 على مصر ،

قاهره 1957 .