برقوسیة ( روستای - )

روستای عربی واقع در شمال غرب شهر الخلیل است که به وسیله راههای شوسه با روستای بعلین ، تل الصافی ، صمیل ، دیرالدبان ، و تل الترمس ، مرتبط می شود .

[[ پرونده : | ج 1 ص 377 ]]

[[ پرونده : | تصویر سمت چپ ]]

برقوسیه بر روی قطعه زمین ناهمواری از دامنه غربی کوههای الخلیل ساخته شده و بر روی تپه ای قرار گرفته که ارتفاع آن از سطح دریا 200 متر می باشد . شیب آن از سمت جنوب شرق به شمال غرب است . به طوری که دره های و " طفه " و " ام المکامیر " که گذرکاه دره بروسیه است از آن می گذرد . خانه هایش از سنگ و خشت ساخته شده است ، نقشه آن به شکل پنج ضلعی است . وسعت برقوسیه کم است و از 31 جریب تجاوز نمی کند . رشد عمرانی آن اندک بود ، ساختمانهای روستا به طور کلی در یک محور کوچک به سمت شمال به موازات راه گذرنده به روستای مجاور بعلین امتداد یافته بود . همچنین هنگامی که ساکنان یکی از بخشهای تشکیل دهنده روستا در اواخر دوران قیمومیت به سمت جنوب کوچ کردند و خانه هایشان را در فاصله یک کیلومتری برقوسیه ساختند ، ساختمانهای این روستا به سمت جنوب امتداد یافت . خدمات عمومی در برقوسیه خیلی اندک بود ، به طوری که روستا ، مدرسه و بازار نداشت و تنها در آن چند مغازه و یک باب مسجد کوچک بود . فرزندان اهالی روستا در مدرسه روستای تل الصافی تحصیل می کردند . یک چاه حفر شده در غرب برقوسیه وجود دارد که آب آن برای آشامیدن مصرف می شد .

مساحت زمینهای برقوسیه در حدود 3216 جریب بود که اغلب آن برای کشت حبوبات و برخی درختان باردار استفاده می شد . برخی از زمینها در فصل بهار به عنوان مراتع طبیعی برای چرای بز و گوسفند استفاده می شد . کشاورزی روستا بر آب باران که سالیانه به اندازه کافی می بارید ، متکی بود .

شمار جمعیت برقوسیه از 158 تن در سال 1932 به 330 تن در سال 1945 افزایش یافت . ساکنان عرب در سال 1948 توسط صهیونیستها از روستایشان بیرون رانده شدند . خانه های روستا ویران شد و به صورت ویرانه ای درآمد .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 5 ، ق 2 ، بیروت 1974 .
2. نقشه فلسطین : مقیاس : 000/501 ، نقشه عجور .