سلفیت ( شهرک - )

شهرکی عربی است . در 26 کیلومتری جنوب غرب نابلس واقع شده است . به وسیله راههای آسفالته با نابلس و روستاهای اسکاکا ، یاسوف ، مارس ، کفل حارس ، مردا ، فرخه ، قراوی بنی زید ، کفر عین ، دیر غسانه و بیت دیما مرتبط می شود .

این شهرک در اواخر دوران عثمانی یکی از بخشهای تابع نابلس بود سپس مرکز شهرستان جماعین گردید و امور آن به دست فرماندار وابسته به استانداری نابلس اداره می شد ، ولی پس از مدتی بار دیگر مانند گذشته به صورت بخش درآمد و در دوران قیمومیت بریتانیا به همان صورت باقی ماند . از هنگام سال 1965 سلفیت مجددا مرکز شهرستانی در کرانه غربی شد و از نظر تقسیمات اداری شامل 23 روستا بود .

شهرک سلفیت در منطقه کوهستانی دارای چشم اندازهای زیبای طبیعی و در میان کوههای نابلس ساخته شده و بر روی تپه ای به ارتفاع 520 متر از سطح دریا قرار گرفته است . یکی از آبراه های علیای دره مطوی از سمت غرب این شهرک می گذرد و دره مزبور به سوی جنوب غرب سرازیر می شود تا آبریز دره عین را تشکیل دهد .

خانه های شهرک از سنگ صورتی رنگ زیبایی ساخته شده و بر روی تپه بین شهربانی در غرب و دبیرستان پسرانه در شرق امتداد یافته است . تعداد خانه ها در سال 1961 به 625 خانه می رسید شهرک قدیمی بر روی تپه و در مرکز شهرک قرار دارد که شامل بازار ، مسجد ، شهربانی ، شهرداری ، باشگاه فرهنگی و ورزشی است .

شهرک در آغاز دهه پنجاه شاهد رشد عمرانی گسترده بوده و ساختمانهایش در سه محور یکی به سمت جنوب غرب به موازات راه منتهی به روستای فرخه امتداد یافته ، که در این محور زمین هموار و دارای طبیعت زیبایی است . محور دوم به سمت شمال شرق به موازات راه منتهی به روستای اسکاکا و محور سوم به سمت شمال به موازات راه منتهی به روستای مراد امتداد می یابد .

این شهرک از سمت غرب به دلیل وضعیت بد زمینش کمتر گسترش یافته است . شهرک قدیمی دارای ساختمانهای به هم فشرده می باشد که کوچه هایش آنها را از هم جدا می سازد . در حالی که سلفیت جدید دارای ساختمانهای نو و خیابانهای عریض می باشد که توسط شهرداری آسفالت و افتتاح گردیده است .

مساحت شهرک از 10 جریب در سال 1945 به بیش از 350 جریب در سال 1980 افزایش یافته است .

خدمات و اماکن عمومی بسیاری در سلفیت به چشم می خورد ، علاوه بر مدارس ابتدایی و راهنمایی یک دبیرستان پسرانه و یکی دخترانه و یک هنرستان فنی برای پسران و هنرستان خیاطی برای دختران دارد ، همچنین شامل تعدادی ساختمانهای دولتی مانند اداره بهداشت ، ادارهکشاورزی و غیره می باشد . دارای یک زایشگاه و نیروگاه مرکزی برق نیز می باشد . شهرک از آب چشمه مطوی و چشمه بلد مشروب می شود که آب این دو چشمه به وسیله شبکه خطوط لوله به خانه ها پخش می گردد .

مساحت زمینهای سلفیت در حدود 23117 جریب است ، انواع محصولات کشاورزی در این زمینها کشت می شود ، مساحت کشت درختان باردار و تره بار بیش از مساحت کشت حبوبات است . زیتون ، انگور ، انجیر ، سیب و زردآلو از محصولات عمده کشاورزی این شهرک به شمار می رود . کشاورزی بر آب باران و آب چشمه های فراوان واقع در اطراف سلفیت است . تعداد آنها بیش از 60 حلقه چاه می باشد . تره بار بیشتر در زمینهای اطراف این چشمه سارها کشت می شود ( نک : چشمه های آب ) اما پرورش دام در این شهرک در حال حاضر بسیار محدود است .

کارخانه روغن زیتون به خاطر فراوانی درختان زیتون که صدها هکتار از زمینهای این شهرک را به خود اختصاص داده احداث شده است . دو دستگاه روغن گیری مدرن و سه دستگاه روغن گیری سنتی در سلفیت وجود دارد .

شمار جمعیت سلفیت در سال 1922 در حدود 901 تن برآورد شد . در سال 1931 این رقم به 1415 تن و در سال 1945 به 1830 تن افزایش یافت . تعداد آنان در سال 1961 در حدود 3293 تن بود . تعداد آنان در سال 1981 بین شش الی هفت هزار تن برآورد شد ، درآمد ساکنان در حال حاضر علاوه بر وابستگی بر کار در کشاورزی خلیج به طور عمده از طریق کشاورزی و بازرگانی حاصل می شود .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، جلد 2 ، ق 2 ، بیروت 1970 .
2. نقشه فلسطین : اندازه 000,501 ، تصویر سلفیت .