بورین ( شهرک - )

شهرکی عربی به فاصله‌ی 10 کیلومتری جنوب نابلس است که یک جاده‌ی شوسه‌ی فرعی آن را به نابلس مرتبط می‌سازد و نیز راه‌های فرعی دیگری آن را به روستاهای عراق بورین ، مادما ، عصیرة القبلیة و تل و حوارة متصل می‌کند .

شهرک بورین در جنوب شرقی جوره عموره در زمینی که میان کوه الشیح صوریر ( 838 م ) در شمال ، و کوهای سلمان ( 810م ) در جنوب امتداد یافته ایجاد شد . از این دو مجاری علیای دره التین که به سوی شهر طولکرم می‌رود سرچشمه می‌گیرد . منطقه‌ی بورین بخشی از کوهای نابلس به شمار می‌رود زیرا بین 600 تا 650 متراز سطح دریا ارتفاع دارد . بیشترین خانه‌های بورین از سنگ و سیمان ساخته شده و شهر شکل ستاره به خود گرفته است . رشد عمرانی بورین در محورهای به موازات راههایی که از آن جدا می‌شود ، جریان می‌یابد . ساختمان‌های شهرک به سوی شمال و شمال غربی امتداد یافته . مساحت آن از 106 جریب در سال 1945 به بیش از 350 جریب در سال 1980 رسیده است . بورین دارای یک انجمن روستایی است که امور سازماندهی و خدماتی آن را اداره می‌کند و در ایجاد راه‌ها و تهیه‌ی آب و برق منازل شرکت می‌جوید . چشمه‌های بسیاری در بورین ، محلاتی تجاری در دو سوی خیابان اصلی شهر قرار گرفته است . چهار مدرسه‌ی ابتدایی و راهنمایی در دبیرستان نیز برای دختران و پسران ، همچنین یک بیمارستان و مسجد درکنار برخی مقبره‌های نزدیک به آن وجود دارد ، مانند مقبره‌ی شیخ سلمان فارسی ، مقبره‌ی ابواسماعیل در بورین آثار تاریخ مثل غارها ، کنده کاری نقش چرخ درسنگ ، حوضها و دیوارهای ساخته شده با مواد کهن نیز وجود دارد . در نزدیک آن بقایای آثار باستانی فحنه و عمرة ( نک - : آثار باستانی ) باقی است .

مساحت اراضی شهرک بورین با احتساب عراب بورین به 9096 جریب می‌رسد که 59 جریب آن به جاده‌ها و دره‌ها اختصاص دارد . در اراضی زراعی آن حبوبات و اندکی سبزیجات ، و درختان میوه به ویژه زیتون و انگور و انجیر و بادام و غیره به عمل می‌آید . اهالی این شهرک سابقاً به پرورش دام اشتغال داشتند ولی اکنون آن را رها ساخته و فعالیت در زمینه‌ی کشاورزی و کسب و مشاغل دولتی را ترجیح می‌دهند . کشاورزی منطقه بر آب باران متکی است ، و کشت زیتون در بخش شمال غربی آن متمرکز است . تعداد ساکنان بورین از حدود 200 تن در سال 1922 به 859 تن در سال 1931 ، و به 1200 در سال 1945 ، و 2068 ننر درسال 1961 رسید . در سال 1980 ، جمعیت آن حدود 6000 تن برآورد گردید .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 2 بیروت 1970 .
2. نقشه‌ی فلسطین ، مقیاس ، نقشه‌ی طولکرم .