ریشون لتسیون ( شهر - )
شهری صهیونیستی و اولین مهاجرنشینی است که سازمان بیلو آن را در سال 1882 میلادی در فلسطین در محل چشمه های
[[ پرونده : | ج 2 ، ص 494 ]]
[[ پرونده : | چپ ]]
قاره عربی تأسیس کرد . نخستین ساکنانش که بیش از ده تن نبودند از صهیونیستهای مهاجر روس بودند . معاون کنسول وقت بریتانیا در یافا برای تصاحب 330/3 جریب زمین برای احداث مهاجرنشین به آنها کمک کرد .
تعداد جمعیت این مهاجرنشین در سالهای نخست تأسیس آن به 100 تن افزایش یافت و این جمعیت در آن هنگام با کمبود پول روبه رو شدند که بارون ادمونددو روچلید مبلغ 000/25 فرانک فرانسوی به آنان کمک کرد ، این مهاجرنشین در سال 1921 دارای شورای محلی بود سپس در سال 1950 به شهر تبدیل شد و از شورای شهر برخوردار گردید .
ریشون لتسیون در جنوب شرق تل آویو در فاصله 15 کیلومتری حومه رحوبوت از دشت ساحلی واقع است و به خاطر قرار گرفتن بر راه ساحلی دشت ساحلی دارای موقعیت جغرافیایی مهم است زیرا این راه از مرکز شهر می گذرد ، همچنین این شهر به وسیله راههای آسفالته با شهرهای مجاور مانند لد ، رمله ، رحوبوت ، نس تسیونا مرتبط می شود و یک قطعه خط راه آهن ریشمون لتسیون را با خط راه آهن اصلی لد و یافا مرتبط می سازد که این امر بر اهمیت و سرعت رشد عمرانی و افزایش جمعیت شهر می افزاید .
این شهر در زمین همواری به موازات تپه های شنی ساحلی ساخته شده است . ساختمانهای شهر در طول راههایی که از شمال به جنوب و از شرق به غرب شهر می گذرد قرار گرفته ولی بیشترین گسترش شهر به سمت شرق به غرب است تا جایی که ساختمانها بر شنهای اطراف شهر گسترش یافته اند طرح کلی شهر به شکل مستطیل است و بیشتر خیابانهای اصلی که از شهر می گذرند قرار گرفته است . ریشون لتسیون دارای زمینی وسیع است به طوری که مساحت زمینهایش بیش از 000/44 جریب است ، وسعت مساحت زمینهای شهر و فراوانی آبهای زیرزمینی علاوه بر نزدیکی به تل آویو از عوامل مهم رشد و توسعه این شهر به شمار می رود .
شغل کشاورزی و بازرگانی و صنعتی و فرهنگی از مشاغل مهم این شهر است ، از هنگام تأسیس شهر وقتی که کارگران کشاورز از اروپای شرقی و یمن به آنجا مهاجرت کردند بهحرفه کشاورزی روی آوردند و شیوه کشاورزی کشتزارها از کشت حبوبات به کشت میوه به ویژه مرکبات و انگور که در سالهای اخیر پشتوانه اقتصادی مهم شهر به شمار می رود ، تغییر کرد به دلیل موقعیت جغرافیایی شهر و قرار گرفتن در تقاطع راههای زیادی که به شهرهای مجاور منتهی می شود دارای نقش مهم بازرگانی است همچنین این شهر یک مرکز صنعتی است زیرا انواع مشروب ، موزاییک ، سفال ، تیغ اصلاح ، روغن ، صابون ، آلومنیوم ، شیشه ، چوب ، آبجو ، آبمیوه و کائوچو در آن تولید می شود .
این شهرک یک مرکز فرهنگی است و چندین مدرسه و کتابخانه و دانشسرای فرهنگی در بردارد . تعداد جمعیت این شهر از 500 تن در سال 1897 به 2130 تن در سال 1917 و به 10500 تن د رسال 1948 و به 58700 تن در سال 1973 افزایش یافت .
