دواره ( روستای - )

روستایی است عربی که در شمال شرق صفد و شمال جلگه حوله ، جائی که سرچشمه های رود اردن ( بانیاس ، حاصبانی ، ودان ) به هم می پیوندند ، قرار دارد . این روستا دربین روستاهای مفتخره و عابسیه واقع شده است .

دواره بر زمینی جلگه ای و مسطح بنا گردیده که ارتفاع آن از سطح دریا حدود 50 متر است و در اطرافش بعضی از تپه های باستانی و آتشفشانی قرار دارد به ویژه تپه شیخ یونس که در قسمت غرب آن می باشد . بیشتر ساختمانهای دواره از گل ساخته شده است و بقیه از جنس سنگ بازالت است ، این

[[ پرونده : | ج 2 ، ص 417 ]]

[[ پرونده : | چپ ]]

روستا دارای ساختمانهای به هم فشرده و کوچه های تنگ و باریک بود ، اما در اواخر دوره تحت الحمایگی در زمینی به مساحت 52 جریب توسعه یافت و مجموع خانه هایش به بیش از 120 باب رسید .

مساحت اراضی تابع دواره بالغ بر 47/5 جریب است که از این میان 132 جریب آنرا راهها و دره ها اشغال کرده اند . صهیونیستها در هنگام دوره تحت الحمایگی بر 753/2 جریب از این اراضی تسلط یافته . و دو مستعمره نشین " عامیر " و " سری غمیا " را در آنها ایجاد کردند ویژگی زمینهای کشاورزی دواره حاصلخیزی خاک و وفور فراورده های کشاورزی است کشاورزی در این اراضی به آب باران ، رودخانه ها ، و چشمه سارها وابسته است و مهمترین فرآورده های کشاورزیش عبارتند از : حبوبات ، سبزیجات و مرکبات .

جمعیت دواره از 552 نفر در سال 1931 به 700 نفر در سال 1945 رسید ، این جمعیت در بخشهای کشاورزی ، بازرگانی ، ماهیگیری و دامپروری اشتغال داشتند . صهیونیستها در سال 1948 روستا را اشغال کرده ساکنین آنرا بیرون راندند و سپس آنجا را ویران ساختند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 6 ، ق 2 ، بیروت 1974 .
2. نقشه فلسطین : مقیاس 000,501 ، تابلو حوله .
3. نقشه فلسطین : مقیاس 000,1001 ، تابلو مطله .