اسلو ( قرارداد - )

قرارداد اسلو مهمترین دستاورد حکومت خودگردان از امضای توافقنامه با رژیم صهیونیستی است . براساس این قرارداد اسرائیل متعهد شد که محل استقرار سربازانش را از مرکز شهرهای عمده کرانه باختری ( به استثنای الخلیل ) به حومه آن منتقل کند . این شهرها عبارتند از : جنین ، طولکرم ، نابلس ، رام الله ، بیت لحم ، اریحا که نقاط پرجمعیت فلسطین بوده و طی سالهای انتفاضه از مراکز عمده به حساب می آمدند و حفاظت و نگهداری آن برای اشغالگران بسیار پرهزینه بوده است و به این ترتیب از حضور دایمی نظامی در آن مناطق چشم پوشی کند ، اما از آزادی عمل برخوردار باشد .

بدین ترتیب ، اسرائیل ، مدخلهای ورودی و خروجی شهرها و نیز کلیه جاده های منتهی به کرانه باختری را تحت نظر گرفت و فلسطینیان امور شهرها و حدود 400 روستای درون کمربند امنیتی ایجاد شده به وسیله رژیم صهیونیستی را بر عهده گرفتند ، ولی مسئولیت واقعی حفظ امنیت ، منابع یا زمینهای خارج از مراکز مسکونی به عهده اسرائیلیها است و فلسطینیان هیچ گونه حق مداخله در امور مهاجران ، پلیس و ارتش اسرائیل را ندارند .

اسرائیل همچنین اختیار امور 50 تا 60 روستای فلسطینی را بر عهده خواهد گرفت . شهرکها دست نخورده باقی می ماند و شبکه ای از راههای زیرزمینی آنها را به یکدیگر متصل می کند . این امر به شهرک نشینان مهاجر امکان می دهد تا همچون سفیدپوستان آفریقای جنوبی در نظام آپارتاید ، حتی ساکنان بانتونستانها را نبینند . این امر به نوبه خود اعمال حاکمیت فلسطینیان را بر سرزمینی یکپارچه ناممکن می سازد .

بر این اساس ، حکومت خودگردان ، تنها بر سه درصد کرانه باختری حاکمیت - غیر نظامی - دارد .

1. منطقه C طبق موافقتنامه های اسلو عبارت است از مناطق غیرمسکونی و مناطقی که از نظر استراتژیک برای اسرائیل و مهاجران و سکنه یهودی دارای اهمیت می باشند . در منطقه مزبور ، اسرائیل مسئولیت کامل برقراری امنیت و نظم را برای خود محفوظ می دارد .
2. منطقه B طبق موافقتنامه های اسلو عبارت است از شهرها و روستاهای فلسطینی در کرانه باختری . در مناطق مزبور که متضمن 68 درصد سکنه فلسطینی است ، مجلس فلسطینی مانند منطقه A از قدرت کامل برخوردار است... البته اسرائیل صلاحیت اصلی برقراری امنیت را در حمایت از ساکنان یهودی و مقابله با مبارزان فلسطینی بر عهده دارد و این مسئولیت اسرائیل ، مقدم بر مسئولیت فلسطینیان در برقراری نظم خواهد بود . شایان توجه است که به طور کلی مسئولیت اصلی برقراری امنیت خارجی و امنیت اسرائیلی و سکنه در تمام کرانه باختری و منطقه غزه با اسرائیل خواهد بود ، ولی در مورد امنیت داخلی ، سه ترتیب مختلف برای سه نوع منطقه در نظر گرفته شده است .
3. منطقه A - 6 شهر اصلی پرجمعیت فلسطینی که در حاکمیت غیرنظامی حکومت خودگردان می باشد .

طبق این موافقتنامه ، رژیم صهیونیستی هر وقت که بخواهد ، می تواند ورودی شهرهای کرانه باختری را ببندد . حمل و نقل کالاهای تجاری بین غزه و کرانه باختری در اختیار رژیم صهیونیستی و به عبارتی ، اقتصاد فلسطینیان کاملاً در دست اسرائیل است .

در انتخابات شورای قانونگذاری فلسطین ، رژیم اشغالگر قدس نامزدها را باید تأیید کند و حتی حق دارد همه مصوبه های شورا را وتو کند .

حدود 40 درصد از خاک غزه نیز در اختیار اسرائیل است و کارگران فلسطینی برای عبور و مرور به داخل فلسطین اشغالی و کار روزانه باید برگه عبوری مبنی بر اینکه در آنجا شاغل هستند ، ارایه دهند .

براساس این قرارداد عرفات رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین نمی تواند بدون اجازه وارد غزه شود .

مأخذ :

1. فصلنامه مطالعات فلسطین ، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی - علمی ندا ، سال اول ، شماره اول ، پاییز 1378 .