عبدس ( روستای - ): تفاوت بین نسخهها
جز (۱ نسخه واردشده) |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۱
روستای عربی است که در عمق 43 کیلومتری شمال شرقی شهر غزه و 13 کیلومتری شرق شهر مجدل و پنج
کیلومتری شرق جولس و سه کیلومتری جنوب السوافیر واقع شد و به دو شهر اخیر از طریق فرعی به راه مجدل - - مسمیه - - قدس شاهراه آسفالته متصل می شود .
عبدس به روی ویرانه روستای " حداشه " کنعانی ساخته شد . در زمین وسیعی از دشت ساحلی فلسطین که ارتفاعش نزدیک به 75 متر از سطح دریا می باشد بعضی آثار مثل ستونهای خانه های قدیمی و انبارهای آب و چاه و قسمتهای معماری را دربر می گیرد .
خرابه عجس در جنوب غربی آن واقع شده و دره عبدس در طرف شرق آن است و بعد از گذشتن از شمال با دره قریقع نزدیک سوافیر برخورد می کند . بعد از گذشتن از راه سوافیر به دره صرف سپس به دره صقریر می رسد .
عبدس از مجموعه خانه هایی که شکل عمومی یشان به هم پیوسته است تشکیل شده و از آجر ساخته شده و بین خانه ها و کوچه های تنگ فاصله انداخته است . در سالهای قبل از قیمومیت ، خانه ها و در محورهای کوچکی موازی راههای فرعی سه گانه که عبدس را به راه مجدل - - قدس ربط می داد ، امتداد پیدا کرده بود تا اینکه در امتداد راههای سه گانه شمال از شمال غربی و غرب بود .
مساحت روستا به 18 جریب می رسد . مساحت زمینها تابعه عبدس 593,4 جریب می رسد از آن زمینها 100 جریب راه و کوهستان است و صهیونیستها مالک
چیزی از آن نبودند . عبدس به محصولات حیاتی اش مثل گندم ، جو ، ذرت و عدس شهرت دارد .
اهالی در آخرین روزهای سکونتشان در این دوره درختان میوه کاشتند و فرآورده های زیادی از انگور و کشمش و پرتقال و زیتون به دست آوردند . به ویژه در زمینهای زراعی که تا شمال غربی روستا امتداد دارد . کشاورزی آن متکی بر آب باران است که متوسط سالانه اش به 400 میلیمتر در سال می رسد .
با وجود فراوانی آبهای زیرزمینی در قسمت غربی عبدس تعداد چاهها کم می باشد و اهالی آب مشروب خور را از چاه عبدس که عمقش به 55متر می رسد به دست می آورند .
اصل و ریشه بعضی از اهالی عبدس به بقایای صلیبی ها که مسلمان شدند و در این روستا اقامت گزیدند ، برمی گردد تعدادشان در سال 1922 ، 319 نفر سال 1931 ، 425 نفر بود که در 62 خانه زندگی می کردند و تعداد ساکنانش در سال 1945 به 540 نفر رسید . در سال 1948 عبدس مورد تجاوز دشمنان صهیونیستی قرار گرفت ساکنینش را آواره کردند و آنجا را به طور کامل ویران کردند .
مآخذ :
- دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، جلد 1 ، ق 2 ، بیروت 1966 .
- نقشه فلسطین مقیاس 000,1501 ، تابلو اسدود .