دانیال ( روستای - )

[[ پرونده : | ج 2 ، ص 396 ]]

روستایی است عربی که در شش کیلومتری شرق رمله قرار دارد و دو جاده غیر اسفالته آنرا به لد و رمله متصل می سازند ، همچنین جاده هایی باریکی آنرا به روستاهای مجاور مانند : جمزو ، خربه ، ظهیریه ، خروبه و غنابه متصل می کند . روستای دانیال بر سطح گسترده ای از زمین جلگه ای ساحلی میانه ایجاد شده است که حدود صد متر از سطح دریا ارتفاع دارد و خانه هایش از خشت بنا گردیده بود . نقشه عمرانی آن به صورت مستطیل بود که توسعه عمرانیش مطابق این نقشه صورت گرفته بود . برخلاف توسعه روستا گستردگی آن از مساحتی معادل 15 جریب فراتر نرفت . روستای دانیال دارای چند مغازه بود که در وسط آن قرار داشت . نیز یک مدرسه ابتدایی در آن وجود داشت که در سال 1945 تأسیس شده بود همچنین روستا دارای یک چاه بود که آب آشامیدنی مورد نیاز را تأمین می کرد .

مساحت اراضی روستا بالغ بر 808,2 جریب می گردید که 80 جریب آن متعلق به راهها و دره ها بود ، اعراب تمامی این مساحت را مالک بودند ، خصوصیت اراضی کشاورزی اطراف روستای دانیال ، حاصلخیزی خاک و فراوانی آبهای زیرزمینی بود . این اراضی میان دره دبانیه در شمال و دره مروانه در غرب محصور می باشد ، این دو رود به وادی الکبیر می پیوندند که از قسمت شرقی شهر لد می گذرد . در این اراضی انواع فرآورده های کشاورزی و انواع بسیاری از سبزیجات و درختان میوه به عمل می آید . مهمترین فرآورده های کشاورزی آن عبارتند از :

گندم ، زیتون و مرکبات همچنین بعضی از درختان طبیعی نیز برفراز تپه هایی که در جنوب شرقی روستا امتداد دارندمی روید ، کشاورزی در روستا به آب باران متکی است ، و بیشتر محصولات کشاورزی آن در بازارهای شهرهای لد و رمله به فروش می رسد . جمعیت دانیال در سال 1922 حدود 277 نفر بود که تعداد آنان در سال 1931 به 284 نفر رسید که در 71 خانه سکونت داشتند ، جمعیت آن در سال 1945 حدود 410 نفر تخیمن زده می شد ، در سال 1948 صهیونیستها روستای دانیال را به اشغال خود درآورده و ساکنان آنرا مجبور به ترک دیار خود ساختند و پس از ویرانی روستا مهاجرنشین ( کفار دانیل ) را بر خرابه هایش بنا نهادند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 4 ، ق 2 ، بیروت 1972 .
2. نقشه فلسطین : مقیاس 000,501 ، تابلو لد .