سلواد ( شهرک - )

شهرکی عربی است که در شمال شرق شهر رام الله و در پنج کیلومتری شرق راه قدس - - نابلس واقع شده است .

سلواد در منطقه کوهستانی از ارتفاعات رام الله در محل تقسیم آب میان دره اردن در شرق و دریای مدیترانه در غرب ساخته شده و 900 متر از سطح دریا ارتفاع دارد .

چشمه های آب در سمت شرق و شمال آن را احاطه کرده به طوری که آبراهه های علیای دره های قیس و شریف که به سمت غرب سرازیر می شوند از آنجا آغاز می شود .

محل سلواد به خاطر قرار گرفتن در یکی از پیچ های آبراهه های علیای دره قیس ارزش و موقعیت محافظت و دفاع از شهرک را فراهم کرده است . زمینهای سلواد به سمت این دره دارای شیب تندی است ، باغهای درختان باردار کشتزارهای شیب دار واقع میان این شهرک و دره را اشغال کرده است .

خانه های سلود از سنگ و سیمان و چوب ساخته شده و طرح کلی آن در سمت شمال دایره ای و در سمت جنوب مستطیل شکل است خانه های شهرک در بخش شمالی به هم فشرده اما در بخش جنوبی پراکنده است . این شهرک در اواخر دوران قیمومیت توسعه پیدا کرده است به طوری که مساحت آن در سال 1945 از 72 جریب به بیش از 300 جریب در سال 1980 افزایش یافته است .

چندین فروشگاه تجارتی و مسجد و مدرسه و اماکن عمومی در مرکز آن قرار دارد . مسجد زیبا و چهار مدرسه پسرانه و دخترانه یکی دبیرستان پسرانه که جزو مدارس دولتی و یا وابسته به آژانس امداد آوارگان هستند را دربردارد .

سلواد یک محل باستانی است و مشتمل بر گورهای کنده شده در سنگ است که در جنوب و غرب شهرک قرار دارند ، همچنین یک دستگاه روغن گیری و قطعه زمین کاشی کاری شده نیز دارد . آب آشامیدنی مردم از آب باران و چشمه سارها تأمین می گردد که مهمترین آنها چشمه صراره و حرمیه در شمال و چشمه عباسیه و چشمه عریضه در شرق است .

مساحت زمینهای سلواد بیش از 18880 جریب می باشد که 88 جریب آن متعلق به راهها و دره ها است . کشتزارها گرداگرد سلواد را از تمام جهات فرا گرفته اند ، باغهای درختان باردار مانند انگور ، انجیر ، زیتون ، بادام و غیره در این شهرک گسترده است ، همچنین حبوبات و سبزیجات در زمینهای هموار و پست این شهرک کشت می شود .

کشاورزی سلواد بجز تعدادی از باغهای میوه و سبزه زارها که به وسیله چشمه سارها آبیاری می شوند ، بر بارندگی متکی است .

اصل و نسب ساکنان سلواد به قبیله بنی سره که از طریق دره موسی در شرق اردن به اینجا مهاجرت کردند باز می گردد . تعداد جمعیت آنان از 1344 تن در سال 1992 به 1635 تن در سال 1931 افزایش یافت که در آن زمان در 380 خانه به سر می بردند . تعداد آنان در سال 1945 در حدود 1910 تن برآورد شده است و در سرشماری 1961 تعداد آنان در حدود 3215 تن می رسید و در سال 1981 در حدود 5500 تن برآورد می شود .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، جلد 8 ، ق 2 ، بیروت 1974 .
2. نقشه فلسطین : اندازه 000,501 ، تصویر اریحا .