سفالگری ( صنایع - )

از صنایع قدیمی در فلسطین ، به ویژه در شهر غزه است که از زمانهای گذشته مشهور است و حفاریهای تپه های نزدیک شهر دلیل بر آن است . آنچه به ایجاد این صنعت و فراوانی آن در غزه کمک کرده است فراوانی نوعی خاص از گل رس است که در مناطق محیط بر شهر وجود دارد و برای ساختن انواع سفال مورد استفاده قرار می گیرد .

صنایع سفالگری به دیگر مناطق که ساکنان غزه به آن در طول جنگ اول جهانی ، مهاجرت کرده اند دیده می شود . همچنین این صنعت در الخلیل ، ناصره ، نابلس و در طبریه قدیم مشهور بوده و وجود دارد . صنایع سفالگری در غزه براساس روش قدیمی به آسیاب فرستی معروف از زمان قدیم ، متکی است .

تعداد محل هایی که در غزه در سال 1960 سفالگری می کردند 29 محل بوده که 75 نفر در آن کار می کردند . در شهر محله خاصی وجود دارد که نام آن حی الفراخیر است . در نزدیکی آن تپه ، مرتفعی که بر آن نام تل السکن ( والسکن : خاکستر ) اطلاق می شود وجود دارد و دلیل آن فراوانی انواع خاکستر برای سفالگری است . این خاکستر وقتی باد می وزد منبع و آلودگی و ناراحتی شهر شده است . به همین دلیل شهرداری به کشت درختان و گیاهان و گلها در تپه دست زده است که به آن تپه گلها گویند .

اهالی غزه بر انواع ظرفهای سفالی نامهای مختلفی را گذاشته اند ظرف ( کوزه ) کوچک را بلبل و کوزه بزرگ آن را کراز و به سینی کوچک سکرجه و متوسط آن را زبدیه و سینی بزرگ را کشکولی می نامند . به ظرفهای کوچک آب لجانه و عسلیه و به ظرفهای بزرگتر آن جره و الزیر به ظروف مخصوص آب آشامیدن ، می گویند .

صنایع سفالگری به خاطر گسترش ظروف چینی در غزه رو به نابودی است چون سفالگری آن قدیمی بوده و پیشرفتی نکرده است . به رغم وجود این حالت ، تعداد زیادی از ساکنان همچنان به استفاده از ظروف قدیمی سفالی روی آورده و می آورند .

مأخذ :

1. الموسوعه الفلسطینیه : الفخار ( صناعه ) ، جلد سوم ، 1984 .