ترقومیا ( شهرک - )

شهرکی است عربی در فاصله حدود 12 کیلومتری شمال غرب حلیل . راه اسفالته خلیل - اذنا از این شهرک می گذرد و راه اسفالته خلیل - بیت جبرین نیز در یک کیلومتری شمال آن قرار دارد . میان ترقومیا و روستای بیت اولا نیز که در شمال شرقی آن است راه اسفالته ای وجود دارد .

ترقومیا روی ویرانه های روستای عربی کنعان " یفتاح " بنا شده است . رومیان آن را با نام " تریکومیاس " می شناختند که از توابع بیت جبرین بود . ارتفاع آن حدود 500 متر بالاتر از سطحدریاست و بر زمینی مرتفع و صاف قرار گرفته است . زمینهای

[[ پرونده : | ج 1 ، ص 540 ]]

آن ، در یک کیلومتری شمال شهرک ، بر دره عمیق و وسیع و ممتد زیتا مشرف و شیب آنها به سوی شمال غربی است . راه بیت جبرین از کنار این دره می گذرد . رود قف و رود قصب ، دو شاخه از رودخانه زیتا ، در قسمت شرقی شهرک جاری اند .

خانه های ترقومیا از سنگ و سیمان و گل بنا شده است . نقشه اش به شکل مستطیل است و بناهای آن در جهت جنوب غربی - شمال شرقی گسترش یافته است . سه مدرسه ابتدایی و دو دبیرستان پسرانه و دخترانه در این شهرک وجود دارد . محلات تجارتی در داخل شهرک پراکنده است . در ترقومیا مسجدی قدیمی وجود دارد که در سال 1929 آن را توسعه دادند . در این مسجد مزار شخصی به نام شیخ قبس هست که گمان می رود مقبره یکی از اصحاب پیغمبر باشد که در صدر اسلام شهید شده بود . بر این مزار مسجد کوچکی بنا شده است . آب شهرک از باران و چاهها و چشمه های مجاور تأمین می شود . در نتیجه توسعه و آبادانی شهرک مساحت آن از حدود 152 جریب در سال 1945 به حدود 300 جریب در سال 1980 افزایش یافت .

مساحت زمینهای کشاورزی ترقومیا 188,21 جریب است که 10 جریب آن زیرپوشش جاده ها و رودخانه هاست . محصولات کشاورزی مختلف از قبیل بعضی انواع حبوبات و سبزیجات و درختان میوه در آن به عمل می آید . مهم ترین محصول آن زیتون است که درختان آن شهرک را از همه طرف دربر گرفته است . باغات انگور و انجیر و بادام و سیب و زردآلو نیز وجود دارد . درختان بیشه ای مانند بلوط و چنار و سندیان بر روی تپه های غربی ترقومیا به طور طبیعی می روید ( نک - : گیاهان طبیعی ) . کشاورزی آن بر آب باران تکیه دارد و چندین چشمه و چاه نیز در زمینهای جنوبی شهرک وجود دارد .

جمعیت ترقومیا در سال 1922 بالغ بر حدود 976 تن بود و در سال 1930 به 1173 تن رسید که در 225 خانه سکونت داشتند . در سال 1945 جمعیت آن را 1550 تن برآورد کردند و براساس سرشماری سال 1961 بالغ بر 2651 تن گردید که در سال 1980 به بیش از 5000 تن رسید .

بیشتر ساکنان شهرک در اصل از مردم مصر و اردن وخلیل هستند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 5 ، ق 2 ، بیروت 1972 .
2. نقشه فلسطین : مقیاس 000,501 ، تابلو الخلیل .