هلند و مسأله فلسطین

هیچ دولتی اروپایی غرب جز هلند کشور اسرائیل را از ابتدای تأسیس آن تأیید و شناسایی نکرد و در کنار آن در مجامع زمینه های مختلف سیاسی نایستاد . در کمیته

مخصوص فلسطین سازمان ملل متحد رأی خود را به تقسیم فلسطین به نفع اسرائیل داد ( در سال 1947 ) . هنگامی که مجمع عمومی دستور تقسیم فلسطین را در روز 29/11/1947 صادر نمود ، هلند از جمله اولین کشورهایی بود که به این دستور رأی مثبت داد و تلاش زیادی جهت پیاده شدن آن اعمال نمود .

هلند اسرائیل را به رسمیت شناخت و با آن روابط دیپلماتیک بر قرار نمود و فرصت را برای تأیید آن رژیم مغتنم شمرده و حمایت و پشتیبانی خود را به او اعلام نمود . حتی هلند چندین بار این عمل را انجام داد .

در مذاکرات کشورهای بازار مشترک اروپا که در سال 1966 در بروکسل منعقد گردیده بود ، هلند تنها کشوری بود که در این مذاکرات خواستار انضمام اسرائیل به این بازار بوده است . همچنین تنها کشوری در بازار مشترک اروپا بود که خواهان انتقال سفارت خود به بیت المقدس اشغالی به خاطر تمایل اسرائیل به این عمل بوده است . گفته می شود که یکی از علل و اسباب این روابط عمیق بین دو کشور به خاطر گرفتار شده آنها در چنگال نازی ها بود .

از آنجایی که هلند یک شناسایی و روابط خاصی سیاسی با اسرائیل داشت بعد از اینکه اتحادجماهیر شوروی سابق و لهستان روابط خود را با اسرائیل قطع کردند ، این کشور حافظ منافع اسرائیل در این کشورها گردید و علاوه بر آن در جنگ 1973 زمینه و فضای خود را برروی اسرائیل جهت کمک های نظامی آمریکایی به اسرائیل بدون در نظر گرفتن کشورهای اروپایی دیگر انجام داد .

مواضع هلند ، به جز در موارد نادر و کم اهمیت ، به عنوان مواضع سیاسی اسرائیل به طور دائم و همچنین به عنوان دفاع از این کشور ( اسرائیل ) چه در مجامع بین المللی سازمان ملل متحد و چه در بازار مشترک اروپا شمرده می شود .

این موضع هلند از طرف دیگر طبیعی بود و طبیعی بود که روابط این کشور با بیشتر کشورهای عربی تیره گردد ، مخصوصا در جنگ 1973 . چون کشورهای عربی دارای

منابع نفتی نسبت به موضع هلند جبهه گرفته بودند و صدور نفت به این کشور را قطع کرده بودند و این در حالی بود که عراق شرکت نفت بصره ر ا ملی اعلام کرده بود . لذا به طرف اسرائیل تمایل یافت و با آن روابط تنگاتنگی پیدا کرد .

اما صدور نفت به هلند پس از صدور قطعنامه وزیران نفت عرب که در تاریخ 10/7/1974 در قاهره اجتماع کرده بودند و بعد از اینکه هلند اعلام نمود که پایبند سیاست اتحادیه اروپایی است از سر گرفته شد . ولی بین آنچه که گفت و عمل کرد تفاوت بزرگی است مثلا از رأی دادن به قطعنامه مجمع عمومی ، شماره 3210 ( د - 29 ) سال 1974 ، امتناع ورزید . از سوی دیگر در همان سال به قطعنامه شماره 3237 ( د - 29 ) رأی مخالف داد . آخرین نشانه دشمنی و عداوت رسمی هلند نسبت به اعراب و قضیه آنها با مخالفت هلند با انتقال سفارتخانه اش از شهر بیت المقدس به تل آویو به خاطر تقاضای دولتهای عربی و اسلامی در مه 1979 ، تجلی می گردد .

شکی نیست که صداقت سیاسی و همکاری اقتصادی رو به افزایش بین هلند و اسرائیل به وجود کلنی یهودی قدیم اما دارای قدرت نفوذ در کشور هلند برمی گردد . این نفوذ یهودی و بعدا صهیونیستی بعد از طرد یهودی ها از اسپانیای کاتولیکی در سال 1492 میلادی و پناهنده شدن آنها به هلند از ابتدای قرن هفدهم ، با منزلت و مکانت مالی و تجارتی و سیاسی بارز ، محکم و استوار گردید .

اسرائیل از ابتدای تأسیس خود حرص زیادی بر به کارگیری و استخدام یهودیان صهیونیستی در هلند در جهت اهداف و منافع خود داشت و روابط سیاسی - - اجتماعی - - تبلیغاتی و تجارتی و جهانگردی خاصی با آن کشور برقرار نمود .

حزب کار اسرائیل با حزب کار هلند در باشگاه سوسیالیسم بین المللی همکاری می کردند . این اتحاد روش دو حزب مذکور در حال حاضر نیز عامل بازری در پیشرفت و توسعه روابط دو کشور هلند - - اسرائیل و می باشد .

مآخذ :

1. دروزه ، محمد غزه : القضیة الفلسطینیة مختلف المراحلها ، بیروت 1960 .
2. شحاده ، موسی : علاقات اسرائیل مع الدول العالم 1967 - 1970 ، بیروت 1971 .
3. اسعد عبدالرحمن ، ( اشراف ) : الحرب العربیة - الاسراییلیة الرابعة ، وقائع و تفاعلات ) ، بیروت 1974 .
4. مؤسسة الدراسات الفلسطینیة : الکتاب السنوی للقضیة الفلسطینیة لأعوام ، 1965 ، 1966 ، 1967 ، 1968 ، 1972 ، 1973 ، 1974 .