نابلس و الخلیل ( اسکان یهودیان در دو منطقه - )

مستعمره " کفار عصیون " اولین مستعمره اسرائیلی بود که در کرانه غربی در جای پادگان نظامی اردن در مسیر بین بیت لحم و الخلیل در تاریخ 27/9/1967 برپا شد . پادگانهای ارتش اردن در همه نقاط کرانه غربی اولین مراکز اسکان یهودیان بودند و بعد از آن بود که این مراکز اسکان به دیگر سرزمینهای کرانه غربی کشیده شدند . عوامل دینی نقش مهمی را در کشاندن اسکان یهودی ها به شهر الخلیل بازی کردند .

بعد از آنکه " کفار عصیون " به صورت زنجیره ای کامل از مستعمرات تبدیل شد و دو شهر الخلیل و حلحول را در قسمت شمال از بقیه نقاط کرانه غربی ، جدا کردند حرکت اسکان به طرف شمال شرقی شهر الخلیل کشیده شد و کار توسعه آن بیشتر از یکبار انجام شد . در زمانی که شهرهای بیت لحم و اریحا و رام الله در زنجیره مستعمرات محاصره می شوند ، شهر الخلیل از داخل و چهار سو ، هدف طراحان خانه سازی قرار گرفت . در سالهای حکومت لیکود شاهد حمله وسیعی برای مصادره زمینهای اطراف شهر الخلیل به هدف جداسازی آن و احاطه اطراف آن به طور کامل ، با مستعمرات بود .

اما در منطقه نابلس ، هجومی که برای اسکان یهودیان انجام شد با کمی تأخیر ( نیمه دوم دهه هفتاد ) اتفاد افتاد . زیرا که تراکم جمعیت زیاد اعراب در این منطقه سدی در مقابل عملیات سریع اسکان یهودیان به وجود آورده با توجه به ناهمواری منطقه ، تأسیس شهرکهای زراعی در مساحت وسیعی از زمینهای آن به آسانی ممکن نبود . اما علی رغم این مسأله ، تأسیس بیشتر از 30 شهرک در حوزه طرحهای وسیع برای تسلط بر چهارراه استراتژی در شمال و تکمیل اتصال اسکان بین منطقه اغوار و دو منطقه شفا عمرو و ساحل فلسطینی پایان گرفت .

حدود 90% شهرکهای منطقه نابلس ، طی سالهای حکومت لیکود و به ویژه بعد از امضای پیمان کمپ دیوید ،

یعنی زمانی که عملیات اسکان به گونه ای ملتهب سرعت گرفته بود ، برپا شد .

مآخذ :

1. الجعفری ، ولید : المستعمرات الاستیطانة الاسرائیلیه فی الاراضی المحتله 1967 - 1980 ، بیروت 1981 .
2. صایغ ، انیس : المستعمرات الصهیونیة فی الاراضی المحتلة بعد 1967 ، بیروت .