صبرا و شتیلا ، کشتار ( 16 - 18 سپتامبر 1982 )

این کشتار در اردوگاه فلسطینی صبرا و شتیلا و پس از ورود نیروهای مهاجم اسرائیلی به بیروت ، پایتخت لبنان و تحکیم سلطه خود بر بخش غربی آن ، رخ داد . ورود نیروهای اسرائیلی به بیروت ، به خودی خود ، به منزله نقض

توافقی بود که ایالات متحده آمریکا بر آن نظارت داشت و براساس آن ، نیروهای مقاومت فلسطین از شهر خارج شده بودند .

نیروهای اسرائیلی به دقت زمینه را برای ارتکاب کشتار هولناک ، آماده کردند و نیروهای حزب راستگرای کتائب لبنان به منظور انتقام از فلسطینیان و هم پیمانان لبنانی شان آن را به اجرا درآوردند . توپخانه و هواپیماهای اسرائیلی ، صبرا و شتیلا را بمباران کردند . این در حالی بود که در اردوگاه ، سلاح یا فرد مسلحی وجود نداشت . ورودی های اردوگاه نیز در حالی محاصره شد که تنها پناه جویان بی دفاع فلسطینی و غیرنظامیان لبنانی در آن بودند .

این نیروها ، جنگجویان کتائب را - - که پس از ترور بشیر جمیل رئیس جمهور لبنان ، تشنه خونریزی بودند - - وارد آنجا کردند . این کشتار ، در طول بیش از یک روز کامل و در برابر دیدگان فرماندهان و سربازان اسرائیلی به اجرا درآمد . نیروهای اسرائیلی پیرامون اردوگاه را گرفته بودند و به جنگجویان کتائب ، گلوله و غذا می رساندند .

کشتار در طول روز جمعه و تا بامداد روز شنبه ادامه داشت که " ران بن یشای " ، " آریل شارون " ، وزیر دفاع دولت مناخیم بیگن را از خواب بیدار کرد تا خبر رویداد کشتار در صبرا و شتیلا را به آگاهی او برساند . شارون هم با خونسردی به او پاسخ داد که : " سال خوبی است " . بعدا بگین در برابر کنست با بی اعتنایی گفت : " غریبه ها غریبه ها را کشتند... ما چه کار کنیم ؟ " .

گزارش کمیته اسرائیلی کاهان ، به مسئولیت بگین و اعضای دولت او و فرماندهان ارتش در این کشتار ، اعتراف کرد ؛ زیرا بنابر تصمیم آنها بود که نیروهای کتائب به صبرا و شتیلا رفتند و با کمک آنها وارد اردوگاه شدند . اما کمیته مسئولیت غیرمستقیم را متوجه نخبگان صهیونیست اسرائیل دانست و به همین اکتفا کرد و صرفا خواهان آن شد که شارون بر کنار شود و دوره خدمت رافائل ایتان ، رئیس ستاد ارتش پس از پایان یافتن در آوریل 1983 ، تمدید نشود .

اما یک مسئول ناوگان آمریکا که در ساحل بیروت ، پهلو گرفته بود ( در گزارشی برای پنتاگون ، که به بیرون درز کرد ) بر مسئولیت مستقیم نخبگان سیاسی و نظامی اسرائیل تأکید نمود و این پرسش را مطرح کرد که : " اگر اینها جنایت جنگی نیست پس چیست ؟ " .

متأسفانه این گزارش به اندازه گزارش کمیته کاهان ، مورد توجه قرار نگرفت و این در حالی است که این افسر آمریکایی که " وستون برنیت " نام داشت ، اوضاع و جزئیات کشتار و جلسه های متعدد فرماندهان گردانهای مجری مستقیم آن ( به ویژه ایلی حبیقه ) و فرماندهان بلندپایه و سیاستمداران اسرائیلی به منظور آماده شدن برای این کشتار را به ثبت رسانده بود .

1500 شهید فلسطینی و لبنانی بی دفاع - - از جمله کودکان و زنان - - قربانی کشتار صبرا و شتیلا شدند . همچنین نیروهای کتائب در پشت سر خود صدها نیمه جان بر جای گذاشتند و بسیاری از زنان به طور پی درپی مورد تجاوز قرار گرفتند . این کشتار ، در نبود سلاح و جنگجویان در اردوگاه و در سایه تعهدات محکم ایالات متحده در حمایت از فلسطینیان و هم پیمانان لبنانی آنها از جمله غیرنظامیان بی دفاع ، پس از خروج نیروهای مقاومت از لبنان ، رخ داد .

کشتار صبرا و شتیلا ، دو هدف را دنبال می کرد : خرد کردن روحیه فلسطینیان و هم پیمانان لبنانی آنها و دوم ، کمک به برافروخته شدن آتش دشمنی های طایفه ای میان لبنانی ها .

مأخذ :

1. المسیری ، عبدالوهاب : دایره المعارف یهود ، یهودیت و صهیونیسم ، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ خاورمیانه ، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین ، جلد هفتم ، چاپ اول ، 1383 .