سینا و بلندی های رفح ( اسکان یهودیان در - )

اسرائیل از زمان اشغال سینا به خاطر رؤیاهای قومیش برای یهودی کردن قسمت وسیعی از صحرای سینا به منظور ایجاد موانع جمعیتی بین مصر و فلسطین ، وارد عمل شد و اسکان یهودیان در سه منطقه اساسی مهم ایجاد شد :

1. منطقه شرم الشیخ برای تسلط دایم بر تنگه های تیران .
2. بلندی های رفح برای ایجاد موانع انسانی یهودی ، تا نوار غزه را از عریش جدا کند .
3. نوار ساحلی در امتداد خلیج عقبه برای تسلط بر خلیج و ایجاد اتصال جمعیتی ایلات و شرم الشیخ .

در مقابل عملیات اسکان در منطقه شرم الشیخ و نوار ساحلی ، به خاطر عدم وجود ساکنان عرب در دو منطقه ایکه از مناطق نظامی مصری بودند ، هیچ مشکلی وجود نداشت . ولی مشکل حقیقی در مناطق مشرف به رفح و عریش ، شمال سینا است جایی که صدها خانواده صحرانشین چوپان و کشاورز زندگی می کنند و از دهها هزار جریب که بعضی از آنها زمین های شخصی و بعضی زمین های دولتی است ، بهره می برند .

در سال 1972 اسرائیل به مصادره 120 هزار جریب از اراضی صحرانشینان و راندن ایشان از آنجا در کمال بی رحمی اقدام کرد ، بعد از اینکه خانه هایشان را ویران نمود و محصولات کشاورزی شان را از بین برد و منابع آبی که با آن زندگی می کردند را نابود کرد .

در فوریه 1973 ، عملیات اسکان یهودیان در مناطق مشرف به رفح آغاز شد ، و هسته اولیه اسکان برپا شد که در سال 1975 به شهر یمیت مبدل شد . هنگامی که سینا به مصر برگردانده شد این قسمت از آن جدا گردید اما حکومت اسرائیل صحرانشینانی که انتقال داده شده بودند را در انتخاب یکی از چند راه ، گرفتن تاوان یا سکونت در خانه های خاص یا کسب زمینهای جدید در منطقه بی طرف ، آزاد گذاشت ، ولیکن بیشتر آنان این پیشنهاد را رد کردند .

تعداد شهرکهایی که تا ژوئن 1982 در حاشیه مشرف بر رفح - - العریش برپا شد 15 شهرک بود و تراکم جمعیتی در این منطقه بعد از تشکیل " جنبش توقف عقب نشینی " از سینا در نیمه اول سال 1980 زیاد شد و آن حرکت راستگرای تندروی بود که خواستار عدم عقب نشینی اسرائیل از سینا - - که در آوریل 1982 مقرر شده بود - - شده بودند . رهبری این جنبش را برخی از نمایندگان کنیست از جمله حاییم دروکمان و گیئولاکوهین ، تشکیل می دادند .

رژیم اسرائیل در دسامبر 1981 مبلغ 5/8 میلیارد شیکل را برای تاوان دادن به ساکنان یهودی سینا که برای اسکان در نقب و کرانه غربی انتقال داده شده بودند ، در نظر گرفت . اما تعداد شهرکهای بخش شرقی و جنوبی سینا زیاد شد که به 9 شهرک می رسید که بر تنگه تیران از دو جهت شمالی و جنوبی احاطه داشتند .

بزرگترین این شهرکها بجز شهر اوفیرا ، روستایی بود . این مجموعه مسکونی به مجموعه مشرف به رفح به وسیله دو مستعمره دی زهاف و نبیعوت ارتباط داشت که در محل دو روستای عربی دهب و النویبه برپا شده بود .

مأخذ :

1. جعفری ، ولید : المستعمرات الاستیطانیة الاسرائیلیة فی الاراضی المحتلة 1980 - 1967 ، بیروت 1981 .