سپاه یهودی

" سپاه یهودی " (Jewish Legion)تشکیلاتی نظامی متشکل از داوطلبان یهودی است که در طی جنگ جهانی اول ، در کنار نیروهای انگلیسی و متفقین جنگیدند ، همچون گردان یهودی شماره 38 که در سالهای 1917 - 1915 در انگلیس شکل گرفت ، گردان 39 که در سالهای 1917 و 1918 توسط بن گوریون و بن زوی در ایالات متحده تشکیل شد ، گردان 40 که در فلسطین تشکیل شد و همچنین گردانهای تفنگداران پادشاهی و

گردان قاطری که در سال 1915 به دست ژابوتنسکی و ترومپلدور در مصر تأسیس شد . شمار افراد همه این سازمان ها به 6400 نفر می رسید که همه آنها به نام " سپاه یهودی " خوانده می شدند .

دلیل پیدایش این تشکیلات این بود که صهیونیستها می پنداشتند که باید به انگلستان به عنوان قدرت برتر استعماری کمک کنند تا آن دولت نیز در تأسیس میهن ملی یهودیان ، آنان را یاری دهد .

صهیونیستها در آغاز کار ، با دشواری های بسیاری روبه رو بودند و وزارت دفاع انگلیس به آنها توجهی نکرد و یهودیان جذب شده در جامعه انگلستان و چپگرایان در محافل جوانان یهودی ، با آنان مخالفت کردند . اما جو آن زمان انگلیس ، مخالف یهودیان " بیگانه " بود که از روسیه می آیند و در انگلیس ساکن شده و روزگار می گذرانند ، بدون اینکه بار دفاع از آن کشور را بر دوش بکشند .

بنابراین ، دولت انگلیس به بسیج این " بیگانگان " شتافت تا احساسات خشم آلود را - - که به دلیل وضع خاص آنها به وجود آمده بود - - فرو نشاند . این اقدام ، عامل اصلی تضعیف مخالفت یهودیان با فکر تشکیل یک گروه نظامی صهیونیستی بود .

دولت انگلیس در اوت 1916 موافقت خود را با پیشنهاد ژابوتنسکی مبنی بر تشکیل یک گردان یهودی اعلام کرد . این در حالی بود که تلاش برای صدور اعلامیه بالفور ، به شدت در جریان بود . در ابتدا هدف این بود که این گردان ، یک گردان کاملاً یهودی باشد ، اما مخالفان صهیونیسم موفق شدند که جلو این برنامه را بگیرند .

بنابراین نام " گردان 38 ، تفنگداران پادشاهی " بر آن نهاده شد و جان پاترسون ، افسر انگلیسی ، فرماندهی آن را به عهده گرفت . این گردان در انگلیس و مصر ، آموزش دید و سپس روانه فلسطین شد . با اینکه این گردان در هجوم به شرق اردن و اشغال شهر سلط در سپتامبر 1918 شرکت داشت ، اما کارکرد آن رضایت بخش نبود ؛ زیرا مالاریا در میان سربازان گسترش یافت و باعث شد بسیاری از آنها ( از جمله بن گوریون ) صحنه را ترک کنند و گردان ، متلاشی شود .

وقتی که ایالات متحده آمریکا وارد جنگ شد ، در ژانویه 1918 با تشکیل یک گردان دیگر متشکل از یهودیان آمریکا و داوطلبان کانادایی و آرژانتینی موافقت کرد که " گردان 39 " نامیده شد و بخشی از آن را نیمه سال 1918 به مصر و شرق اردن منتقل شد در حالی که پس از پایان جنگ ، بخش اعظم آن روانه فلسطین گردید .

در ژوئن 1918 بنابر پیشنهاد فرمانده تیپ اسکاتلند و فلسطین ، گردان دیگری به نام " گردان 40 " تشکیل شد . وی خواستار آن شده بود که یهودیان مناطقی که نیروهای انگلیسی آن را اشغال کرده اند بسیج شوند . این گردان و تل الکبیر آموزش دید و در حمله به شمال فلسطین در سال 1918 شرکت نداشت ، اما در پایان آن سال ، به فلسطین انتقال داده شد .

پس از پایان جنگ جهانی اول ، در خاک فلسطین ، سه گردان یهودی پایگاه داشتند که در مجموع پنج هزار نیرو داشتند و یک ششم نیروی مسلح سرپرستی انگلیس را تشکیل می دادند . نام آنها " گردان عبری " و نشان آن ، منورا بود ( نشان کابالا و سپس کشور صهیونیستی ) .

پس از آنکه پایه های اشغال انگلیس در فلسطین تحکیم شد ، دولت انگلیس این گردانها را مرخص کرد و به فراخوانی های سازمان جهانی صهیونیسم ، برای افزایش شمار افراد گردانها و باقی ماندن آنها در چارچوب نیروهای انگلیسی ، توجه نکرد . در سال 1921 ، این گردانها به کلی منحل شدند و بسیاری از اعضای آنها به هاگاناه پیوستند . ( نک : تیپ یهودی )

مأخذ :

1. المسیری ، عبدالوهاب : دایره المعارف یهود ، یهودیت و صهیونیسم ، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهشهای تاریخ . خاورمیانه ، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه #فلسطین ، جلد هفتم ، چاپ اول ، 1383 .