یبنته ( شهرک - )

از بزرگترین روستاهای غربی در بخش رمله است و در جنوب غربی رمله در مسیر راه آهن که از غزه می آید و به املد می رود قرار دارد و ایستگاه آن در فاصله 56 کیلومتری ایستگاه غزه و 24 کیلومتری ایستگاه املد قرار دارد . بینه در نیمه راه بین جاده و شوسه ای وجود دارد که غزه را در جنوب به یافا وصل می کند . لذا منطقه ( روستا ) در ساحل جنوبی فلسطین است و از یافا 24 کیولمتر و شش کیلومتر از دریا فاصله دارد .

بینه کنونی بر مکان شهر قدیمی کنعانی قرار دارد که ادعا می شود بینی یا " بینی ایل " یا الرب بینی است و در زمان رومی ها معروف بوده است و اعراب آن را بینی - - بینا خواندند و اما صلیبون آن را ایبیلین خواندند . بینه رد زمان جنگهای مکابی - - روسی مشهور شد چون روسها در این

جنگها شهر را ویران کرده و آن را در سال 156 قبل از میلاد سوزاندند .

ولی غابینوس رومی آن را دوباره ساخت و در زمان امپراطور گوست شهر بینه به حاکم رومی هیرودوس هدیه شد . در زمان رومی ها نقش بزرگی را بازی کرده و مرکز تجارت بزرگی شد که بندر آن از بندر فایا مهمتر بود . یهودیان پس از خراب شدن بیت المقدس در سال 700 میلادی از آن به عنوان مقر مجلس دینی خود ( اسنهدرین ) استفاده کردند .

بینه توسط عمروبن عاص که به اهالی آن امان جانی و مالی داد در دست اعراب قرار گرفت و مورخان عرب از آن یاد کرده اند و یعقوبی گفته که " یکی از شهرهای قدیمی فلسطین است که بر فراز تپه ای بلند قرار دارد " . در قرن هفتم یاقوت گفته است که آن : " شهر کوچکی در نزدیکی رمله است که در آن قبر صحابه قرار دارد ، گروهی می گویند قبر ابوهربره و گروهی می گویند که قبر عبدالله بن ابی سرج است " مقدسی صاحب احسن التقاسیم از ان یاد کرده و گفته است " در آن مسجد جامع ارزشمندی وجود دارد و معدن انجیر مشقی است که گرانبهاست " .

نام آن در زمان جنگهای صلیبی با حوادث زیادی همراه است . در سال 507 هجری 1113 میلادی در نزدیکی آن برد مهمی بین فاطیها و فرنج ( فرنگیها ) واقع شد که در آن فاطیما شکست خوردند و در سال 539 ه1144/م بینه مرکز دفاعی مهمی بود و صلیبیون ( الدفرنج ) در آن قلعه محکمی ساختند ولی شهر پس از نبرد حطین 538 ه/1265 م به مسلمانان برگشت . در شهر بینه بود که ظاهر بیبوس خبر پیروزی نیروهایش بر نیروهای جنگجوی مغول 663 ه/1265 م در شمال سوریه را دریافت کرد .

در سال 1250ه/1834 م جهانگرد ادورارد تامسون بینه را دیده و آن را این طور وصف کرده است : " بر فراز تپه ای قرار دارد و سرزمینی سرسبز است که 3000 نفر جمعیت دارد که تمام آنها مسلمان هستند و دشتهای گسترده حاصلخیزی آن را احاطه کرده است " .

بینه 26 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و مساحت آن در زمان قیمومیت بریتانیا به 127 جریب رسید و اهالی شهر 59554 جریب زمین در اختیار داشتند که بیشتر آن در طرف مغرب شهر واقع شده بود گیاهان بیشتر مساحت زمین های کشاورزی را در برگرفته و درختان زیتون مقدار کمی که از 25 جریب تجاوز نمی کند را پوشانده اند .

در اطراف آن چاه ها و چشمه های آب وجود دارد چون در نزدیکی ساحل جنوبی قرار دارد . که شتی است و در آن درختان خرما به فراوانی وجود دارد و در نزدیکی آن روستاهای بنی روبین و قبیبه و زرنوقه و عرب حقریر و اسدود قرار دارند .

ساختمانهای آن بین راههای شوسه و راه آهن در شمال کمی پس از محل برخورد آن در چند کیلومتری جنوب شهر قرار دارد . شهر دارای چهار خیابان است که دو تای آن شمالی دو تای آن جنوبی است و این خیابانها در میان شهر به هم متصل می شوند .

تعداد ساکنان بلده در سال 1922 به 1791 نفر رسید که این تعداد در سال 1931 به 3600 نفر افزایش یافت . تعداد ساکنان در سال 1945 در حدود 5420 نفر برآورد شد و علاوه بر آن 1500 نفر بدوی در اطراف آن زندگی می کردند . صهیونیستها شهر را در سال 1949 ویران کرده و به جای آن شهر " یفنة " را ساختند .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، جلد 4 ، ق 2 ، بیروت 1972 .
2. یاقوت ، حموی : معجم البلدان ، بیروت 1975 .
3. جرج ، بوست : قاموس الکتاب المقدس ، بیروت 1901 - 1894 .
4. خربطه فلسطین : مقیاس 000,501 ، تابلوهای بینه و اللد .
5. Thomson.C : the land and the book, ondon. 1893.