قینیون

این اصطلاح از نظر لغوی از فعل قان یقین قینا گرفته شده است که قان به معنای " آهنگر شد " اصلاح کرد و یا " آراست " می باشد ( مثلاً قینه یعنی او را زینت داد . ) قینا الحدید عمله و سواه یعنی عمل او بر روی آهن آن را

اصلاح کرد و آراست و قینیون یعنی صاحبان آهن و از لحاظ تاریخی اطلاق می شود بر یک قبیله شبه بدوی که شغل آهنگری را از قرن سیزدهم قبل از میلاد اختیار کردند و از راه این حرفه امرار معاش می نمودند .

این قبیله در منطقه سنگلاخی که از لحاظ ثروت معدنی غنی بود در دامنه غربی سرزمینی عربة مستقر شدند و با تمام ابزار و وسایل معدنیشان ( وسایل کارشان ) به سبک و روش قبائل کولی ( کولی ها ) جابه جا می شدند .

قینیون در قدیمی ترین نسخه های تورات از اقوام کهن به شمار می روند که در سرزمین کنعان سکنی گزیدند و براساس نسخ دیگر آنها از قرن 13 قبل از میلاد دره عربه را وطن خویش قرار دادند .

قینیون با نژاد عبری ( عبری ها ) ارتباط داشته اند و در جامعه اسرائیلی از مقام و منزلت بالا و شناخته شده ای برخوردار بوده اند و ظاهرا آنها بوده اند که فنون و حرفه های معدنی ( معدن شناسی یعنی استخراج فلزات و آماده کردن آنها برای کار ) را به اسرائیلی ها آموخته اند .

اطلاعات دقیقی از میزان رابطه بین قینیون و اسرائیلی ها در دست نیست ولی معروف این است که قینیون پس از آمدنشان به نقب یک رابطه قوی با عمالقه در جنوب فلسطین برقرار نموده اند که اسرائیلی ها از این رابطه ناراضی بودند .

در عصر و زمان درگیری و جنگ و دعوا گروهی از قینیون به قله کوه الجلیل مهاجرت نمودند که اوضاع و احوال تاریخی اطلاعی از این مهاجرت ندارد ( در این زمینه اطلاعاتی در دست نیست ) .

در زمان داوود مواجه با یک جنگ با اسرائیلی ها شدند که داوود آنها را در جزو دشمنان بنی اسرائیل آورد .

در تاریخ جدید بنی اسرائیل چیزی از قینیون قابل شناخت نیست و ظاهرا از آغاز هزاره اول قبل از میلاد ( قرن دهم قبل ازم ) به شکل پنهانی پدیدار شده اند و دشوار است ادعا کنیم که بین قینیون و قبیله بنی القین که در منطقه بین تیماء و حوران در قرن ششم میلادی می زیسته اند رابطه ای وجود دارد .

مآخذ :

1. علی ، جواد : المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام ، بیروت 1968 .
3. Abel, F.M : Geographie de la palestine, paris 1933.
4. The Interpreter's Dictionary of the Bible, New ork 1962.