بنی نعیم ( شهرک - )

شهرک عربی به فاصله‌ی تقریبی 8 کیلومتر از شرق الخلیل است که جاده‌ی شوسه‌ی درجه‌ی دومی آن را به الخلیل ارتباط می‌دهد . شهرک بنی نعیم در منطقه‌ی روستای مستحکم " کفار بروشا " که در روزگار رومیان ساخته شده واقع است پس از فتح آن توسط مسلمانان به کفر بریک معروف شد . و چون قبیله‌ی نعیمی به جنوب فلسطین آمد و طایفه‌ای از آن در ناحیه‌ی کفربریک استقرار یافت ، روستای مزبور به آنها منسوب گشت و از آن وقت به بنی نعیم معروف شد .

شهرک بنی نعیم بر فراز منطقه‌ی مرتفعی از کوهای الخلیل ایجاد شد و کناره‌ی شرقی تپه‌ی الخلیل به شمار می‌رود و 968 متر از سطح دریا ارتفاع دارد . این شهرک از خانه‌های ساخته شده از سنگ یا سیمان یا گل تشکیل شده و نقشه‌ی آن مستطیلی به خود گرفت که در امتداد شمال شرقی - جنوب غربی ، به موازات راههایی که به الخلیل می‌پیوندد گسترده شده است . روستا دارای محلات تجاری پراکنده در میان خانه‌های مسکونی است . نیز دارای مسجدی است منسوب به لوط پیامبر که هر ساله زائران به آنجا می‌روند . در بنی نعیم سه مدرسه‌ی ابتدایی و راهنمایی برای دختران و پسران وجود دارد . از جمله آثار تاریخ که هنوز در این شهرک بر جای است ، بقایای دیوار بلند مربع شکلی است که در گوشه‌های آن برجهایی واقع است . شاید این بنا از بقایای یک دژ رومی باشد . آثار تاریخی دیگری که جدیدتر است ، به روزگار ملک ظاهر بر توق باز می‌گردد که برای جلوگیری از

حملات بیابان نشینان بر شهرک و اطراف آن ساخته شد ، در نتیجه‌ی گسترش شهرک و توسه‌ی پهنه‌ی آبادانی آن مساحتش از 152 جریب در سال 1945 به 400 جریب در سال 1980 رسید . ساکنان شهرک از آب باران که در چاهها جمع می‌شود و بزرگترین آن‌ها در شمال و غرب شهرک واقع است برای شرب استفاده می‌کنند . بنی نعیم دارای دو چشمه‌ی آب است ولی آب اندک آنها جوابگوی نیاز ساکنان نمی‌باشد .

مساحت زمین‌های بنی نعیم به 71667 جریب می‌رسد که 8 جریب آن به راهها و دره‌ها اختصاص دارد . اراضی شهرک نسبتاً حاصلخیز است و حبوبات و سبزیها در نشیب و کف دره ها ، و درخت‌های میوه در دامنه‌ی شیبهای کوهستانی کشت می‌شود . مهم ترین درختان زراعتی ، زیتون و انگور و زردآلو و بادام و سیب و انجیر است . کشاورزی روستا بر آبهای باران که به اندازه کافی برای کشاورزی و رشد علفهای طبیعی می‌بارد متکی است .

تعداد ساکنان بنی نعیم در سال 1922 حدود 1179 تن بود . در سال 1931 به 1646 تن رسید که در 320 خانه سکونت داشتند . در سال 1945 جمعیت آن 2160 تن برآورد شد ، در سال 1961 به 3392 تن رسید ، و بلاخره در سال 1980 بیش از 5000 تن برآورد شد ، اصلیت آنان به کرانه‌های دره‌ی موسی در شرق اردن ، و گروهی از " دورا " که از دورانی نه چندان دور در این شهرک ساکن شدند باز می‌گردد .

زندگی ساکنان بنی نعیم بر کشاورزی و تجارت و دامپروری متکی است . چوپانان در اواخر زمستان با احشام و دامهای خود به اراضی شرقی بنی نعیم که به مسافرة موسوم بخشی از بیابان الخلیل بر بحرالمیت است می‌روند و تا اواخر بهار در آنجا می‌مانند . این چوپانان در خلال اقامت موقت خود در چادرهایی واقع در غرب بحرالمیت ، به تولید لبنیات می‌پردازند که در بازارهای شهرک خود و در الخلیل به فروش می‌رسانند . پس از سال 1948 حرفه‌ی دامپروری برچیده شد و به جای آن تجارت که پس از کشاورزی در مقام دوم جای دارد رواج یافت .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج 5 بخش 2 بیروت 1972 .
2. نقشه‌ی فلسطین ، مقیاس : ، نقشه‌ی بحرالمیت .