حزقیال

از تاریخ زندگانی حزقیال hazgial اطلاع زیادی در دست نیست . حزقیال در یکی از خاندانهای کاهن اورشلیم متولد شد . وی پسر بوزی کاهن و یکی از چهار انبیای بزرگ بنی اسرائیل است که در قرن ششم پیش از میلاد در یهودیه متولد گردید . در سال 597ق . م . او را به اسارت به بابل بردند . وی در جامعه یهودیان در ساحل رود خاربور سکونت کرد و در مدتی افزون بر 22 سال در آنجا به نبوت مشغول بود ، چنان که می گوید :

" بعد از انقضای هفت روز ، واقع شد که کلام خداوند بر من نازل شده گفت : ای پسر انسان ، تو را برای خاندان اسرائیل دیده بان ساختم . پس کلام را از دهان من بشنو و ایشان را از جانب من تهدید کن... " .

پس مانند کاهنان ، و چنانکه گفته اند " کاهنی با تفکر انبیا " همکیشان خود را رهبری می کرد و در آرزو و انتظار سعادت قوم و بهبود حال بنی اسرائیل روز می گذرانید و مکاشفات خود را در ضمن تمثیلات با عبارتی روان و سلیس بیان می کرد و برای آنان پیش بینی می نمود که چون دوره بدبختی و تیره روزی سپری شد و قوم به موطن خود بازگشت ، قانون زندگانی ایشان چه خواهد بود و معبد را چگونه از نو خواهند ساخت .

مبادی فلسفی حزقیال در عبادت یهوه بسیار دقیق است و یک سلسله مسائل از احساسات و افکار ناشی در آن زمان را جواب می گوید . چنان که گفت :

"... خداوند یهوه چنین می فرماید ، ای خاندان اسرائیل ، من این را نه به خاطر شما ، بلکه به خاطر اسم قدوس خود که آن را در میان امتهایی که به آنها رفته ، بی حرمت نموده اید ، به عمل می آورم ، و اسم عظیم خود را که در میان امتها بی حرمت شده است و آن را در میان آنها بی عصمت ساخته اند ، تقدیس خواهم نمود . و خداوند یهوه می گوید حینی که به نظر ایشان در شما تقدیس کرده شوم ، آنگاه امتها خواهند دانست که من یهوه هستم... "

با وجود این ، تنها معبد است که می تواند شرایط تقرب خالص به چنین خدایی را فراهم سازد ، تقرب مؤنانی که در جمال قدوسی تزکیه شده اند و با ایمان راسخ به قوانین او جویای اتصال به ملکوت الهی هستند .

ظاهرا وی پیشوای گروهی بوده که در میان قوم یهود هنگام اسارت به نام " طرفداران تثنیه " موسومند و به قوانین و شرایع سفر تثنیه ، از اسفار پنجگانه ، اتکال و استناد می جسته اند . این گروه ، سراسر تاریخ عبریان را از آن دیدگاه تفسیر کرده اند و نیز یک قسمت از کتاب داوران و کتب سموئیل و کتب پادشاهان را به همان روش تحریر کردند .

کتاب حزقیال ( صحیفه حزقیال نبی ) شرح پیامبری اوست و مبحث اصلی سقوط ( 586 ق . م ) اورشلیم است و سپس باب امید به تجدیدبنای آن می آید . و احتمالاً قسمت عمده آن بعد از او به نام وی نوشته شده است .

مآخذ :

1. مشکور ، محمدجواد : خلاصه ادیان در تاریخ دینهای بزرگ ، انتشارات شرق ، چاپ سوم ، 1368 .
2. مصاحب ، غلامحسین : دائرة المعارف فارسی ، جلد اول ، چاپ دفتر دائرة المعارف ، فروردین 1345ه - . ش .
3. ناس ، جان : تاریخ جامع ادیان ، ترجمه : علی اصغر حکمت ، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی ، چاپ پنجم ، سال 1372 .