بیرین ( روستای - )

روستایی عربی ، در جنوب شرقی بیرسبع واقع است . این منطقه در روزگار نبطیان و رومیان ، منزلگاه کاروانهای بازرگانی بود که از فلسطین غربی ، میان عقبه و بیرسبع عبور می‌کردند ، نیز بادیه نشینان بیانگرد ، با عبودر از کنتلا ، بیرین ، العوجاء و الخلصة این راه را طی می‌کردند و از غرب به سوی غزه و از شمال به سوی الخلیل می‌رفتند .

بیرین در دوران باستان ، نزدیک دره‌ی بیرین و یکی از رودخانه‌های دره‌ی العوجأ که از سوی شمال غربی سرازیر شده و پس از گذشتن از سینا به دره‌ی العریس می‌پیوندد ، ساخته شد .

بیرین در دوره‌ی رومیان ، شهری پر رونق بود . برخی از پژوهشگران معتقدند که نام آن از دو چشمه‌ی آب ( بیرین ) در منطقه گرفته شده است ، در حالی که گروهی دیگر معتقدند که این روستا به قبیله‌ی عرب بیرین که قبل از اسلام در این سرزمین سکنی گزیدند منسوب است . بیرین دارای آثار تاریخی متعدد مانند ساختمان‌های سنگی و توده‌هایی از سنگ خارا ، نیز ظروف شکسته و برکه‌ی آبی از روزگار رومیان است . بی تردید وجود آبهای زیرزمینی در منطقه‌ی بیرین ، به آبادانی منطقه و گزینش آن به عنوان منزلگاه و ایستگاه کاروان‌ها و ارتشها کمک بسیار کرده است .

بیرین در طی دوران اسلامی ، همواره منزلگاه کاروانهای بازرگانی ، و گذرگاه قبایل بدوی بیابانگرد ، میان النقب و سینا بوده است . از اوایل قرن حاضر ، برخی از بدویان قبیله‌ی العزازمة در این منطقه تاریخ مستقر شدند و خانه‌هایی از خشت بنا کردند و به کار دامپروری و کشاورزی ، یا نوعی زندگی میان کوچ نشینی و اسکان ، مشغول شدند . مهم ترین محصولات کشاورزی آنها را حبوبات و خربزه و دستمبو وخیار و لبنیات تشکیل می‌دهد . در سال 1948 صهیونیستها به این پایگاه حیاتی و استراتژیکی طمع ورزیدند و به روستای مذکور یورش بردند ، ساکنان آن را بیرون راندند ، خانه هایشان را منهدم ساختند و در سال 1956م به جای آن مهاجر نشین " غروز " را بر زمینهای بیرین احداث کردند . با توجه به نزدیکی بیرین به العوجأ و مرزهای مصر و فلسطین ، این منطقه به عنوان نقطه‌ی آغاز حرکت نیروهای صهیونیستی برای اشغال ام رشرش در کنار خلیج عقبه به سال 1948 ( نک - : جنگ 1948 ) ، و تجاوز به نیروهای ارتباطی مصر در پایگاه الصبحه در سینا به سال 1955 ، نیز برای حمله به مصر در خلال تجاوز سه جانبه به سال 1956 ( نک - : جنگ 1956 ) ، و در خلال جنگ 1967 و جنگ 1973 به کار گرفته شد .

مآخذ :

1. دباغ ، مصطفی مراد ، بلادنا فلسطین ، ج 6 ، بخش 2 ، بیروت 1966 .
2. نقشه‌ی فلسطین : مقیاس .