کنفرانس بین المللی صلح ( طرح آمریکا پیرامون - 1984 )
در اوایل سال 1984 ریگان رئیس جمهور آمریکا پیامی برای شامیر نخست وزیر اسرائیل فرستاد و از وی خواست موقعیت تاریخی به دست آمده که راه را برای مذاکرات صلح در منطقه هموار می کند ، از دست ندهد و موضع خویش را تغییر دهد . اما در ارتباط با موضع به اصطلاح میانه ای که برخی از رهبران عرب مانند ملک حسین و یا حسنی مبارک و نیز شیمون پرز نخست وزیر اسرائیل برای به جریان انداختن روند صلح اتخاذ و پیگیری نموده اند ، در ابتدا به شکل محتاطانه ای با آن برخورد کنند و احتمالاً یکی از دلایل این احتیاط نیز ملاحظات مربوط به وجود اختلافات داخلی در حکومت اسرائیل در این زمینه بود .
آمریکایی ها پس از ملاقات پرز و مبارک در اسکندریه و اعلام توافق این دو پیرامون کنفرانس بین المللی صلح در ملاقاتی که با شیمون پرز داشتند در مقابل درخواستهای وی به منظور تأیید این موضع ، احتیاط به خرج داده و کماکان بر مذاکرات مستقیم بین طرفهای درگیر تأکید نمودند . اما پس از آن ، تحولات منطقه به نوعی از احتمال توافق آمریکا برای وارد شدن در بازی پرز - ملک حسین و مبارک حکایت کرد و همگی دریافته اند که این کنفرانس بهترین طریقه به منظور جلب مشارکت اردن در مذاکرات صلح ، آغاز گفت وگوهای مستقیم بین طرفهای درگیر ، حذف ساف و یا حداقل در تنگنا قرار دادن آن برای تسلیم در مقابل شرایط آمریکا و رژیم صهیونیستی و بی اثر نمودن تلاشهای شوروی به منظور نفوذ در منطقه از طریق کنفرانس بین المللی می باشد .
زیرا حضور شوروی در چنین کنفرانس فرسایشی نه تنها به افزایش نفوذ شوروی در منطقه کمکی نخواهد کرد بلکه شکل مکارانه ای جلب حمایت و پشتیبانی شوروی از تلاشهای آمریکا و رژیم صهیونیستی در مذاکرات مستقیم می باشد .
اساسا در این شرایط تفرق و تشتت جهان عرب و نیز کمرنگ شدن شعارهای ضد صهیونیستی پیشین کشورهایعربی و تلاش آشکار و پنهان آنان به منظور پایان دادن به این مناقشات و آماده شدن برای مقابله با به اصطلاح دشمن جدید در دروازه شرقی جهان عرب یعنی انقلاب اسلامی ، دیگر آمریکا ضرورتی برای تجدیدنظر در مواضع گذشته خویش نسبت به قضیه فلسطین و دادن امتیازی به اعراب و فلسطینیان احساس نکرد . در گرماگرم تلاشهای پیگیر
آمریکا و شوروی به منظور دستیابی به راه حل مشکل خاورمیانه ، اجلاس شورای ملی فلسطین در راستای سیاستهای آشکار و پنهان شوروی و به منظور دستیابی به وحدت میان جناحهای مختلف مرتجع و تندرو و تقویت مجدد بنیه از دست رفته سازمان ، تشکیل جلسه داد .
مأخذ :
- بولتن های خبری مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک ، 1363 .
