عبدا... بن محمدبن عبدالرحمن بن جماعه ( 780 - 865 ه ) ( 1377 - 1460 م )
او جمال الدین ، کنانی ، حموی ، مقدسی ، شافعی ، قاضی القضاة و شیخ الاسلام است در بیت المقدس دیده به جهان گشود و در آنجا پرورش یافت و دانش اندوخت و در نزد تنی چند از علماء امثال پدرش و شمس الدین قلقشندی ، شمس الدین ابن جزری و دیگران به شاگردی پرداخت .
در مسجد اقصی و مدرسه صلاحیه درس خواند و سپس در سال 800 ه/1397 م رهسپار قاهره گردید و در آنجا فقه ، حدیث ، اصول ، زبان عربی و علوم عقلیه را در محضر تنی چند از علماء امثال سراج الدین بلقینی ، سراج الدین بن ملقن ، زین الدین عراقی ، عزالدین بن جماعه و دیگران فراگرفت و به اخذ مدارکی از دست علمای مشهور نایل گردید .
جمال الدین در سال 809 ه/1406 م به عنوان دانشیار مدرسه صلاحیه بیت المقدس برگزیده شد و سپس
در سال 850 ه/1445 م سمت استادی و نظارت این مدرسه را برعهده گرفت و الهیات ، زبان شناسی و علوم عقلیه را در آن رایج نمود .
جمال الدین به بیان حدیث روی آورد و به صدور فتوا اشتغال ورزید و در مسجد اقصی به ایراد خطبه پرداخت و همچنین قضاوت بیت المقدس را برعهده گرفت . سرانجام در شهر رمله چشم از جهان فرو بست و در مقبره ماملا واقع در بیت المقدس به خاک سپرده شد .
مآخذ :
- السخاوی : الضوء اللامع لاهل القرن التاسع ، قاهره 1934 - 1939 .
- حنبلی علیمی ، مجیرالدین : الانس الجلیل بتاریخ القدس و الخلیل ، نجف 1968 .
- حنبلی ، ابن العماد : شذرات الذهب فی اخبار من ذهب ، قاهره 1931 .
