عبدالقادربن محمد صفدی ( 915 ه/1508 م )

او شیخ ، عارف بالله و دانشمند بود . در صفد بزرگ شد و علوم را از دانشمندان آنجا فرا گرفت و روش تصوف را از شیخ شهاب الدین احمدبن ارسلان رملی مقدسی فرا گرفت .

گفته می شود که در شهرتش چندان مشهور نبود و همین طور ادامه داشت تا اینکه شیخ علی بن میمون بن ابی بکر مغربی او را ملاقات کرد و پای درس او نشست و شهادت داد که صفدی یکی از عرفای بزرگ است و این راه مشهور شدن وی بود .

شیخ ابن میمون از مغرب به شام مسافرت کرده بود و به صفد وارد شد و با شیخ عبدالقادر دیدار کرد . الغزی داستان دیدار ابن میمون و عبدالقادر را نقل می کند و

می گوید : " همانا مردم با چشمهایشان او را می دیدند ( خیلی مختصر می دیدند ) و برای دیدار او مسافرت می کردند .

نقل شده که شیخ عبدالقادر در کوچه ها و محافل دف می زد . پس از مدتی از این کار روی گردان شد و از خدا خواست که به او سروسامانی بدهد . پس تمام مردم اذعان نمودند که او از کامل ترین عرفاء است .

وی از هیچ یک از مخلوقات نمی ترسید و چه بسا جلو نائب الحکومه صفد با سنجقا راه می رفت ( دبوس ) . هدایای امراء را قبول نمی کرد و هیچ کس امکان این را پیدا نمی کرد که دستش را ببوسد . در بازار گردش می کرد و با بازاری ها در مغازه هایشان مصافحه می کرد . روزها و شبها در صحراها و بیابانها تنها بود . وی دارای احوال و مجاهدتهای بود .

شیخ عبدالقادر اعتقاد خاصی به ابن عربی داشت و کلام او را به طور نیکو تأویل می کرد . آن طور که الغزی می گوید . صفدی در زمینه تصوف نیز شعر دارد و دارای ذوق خاصی در این زمینه بود .

گفته می شود که وی در ذیل ابیات امام شافعی اشعاری نقل نموده است . در زمینه شعر تائی ( شعری که باتا خاتمه پیدا می کند ) مشهور بود و این اشعارش بر سر زبانها بود . این اشعارش را شیخ علاءالدین بن عطیه مشهور به " بعلوان الحموی " و دیگران شرح نموده اند .

الغزی تعدادی از محاسن ابیاتش را ذکر نموده . کمااینکه گفته می شود که از نظر وزن شعری اختلال داشت و از نظر شکل چندان خوبی نداشت .

شیخ عبدالقادر به مرض های خطرناکی مبتلا شد و در صفد وفات یافت . "

مآخذ :

1. غزی ، نجم الدین : الکواکب السائره بأعیان المائة العاشرة ، بیروت 1979 .
2. حنبلی ، ابن عماد : شذرات الذهب فی اخبار من ذهب ، قاهره 1931 .
3. خلیفه ، حاجی : کشف الظنون عن اسامی الکتب و الفنون ، استانبول 1941 .
4. بغدادی ، اسماعیل پاشا : هدیه العارفین ، اسماءالمؤلفین و آثار المصنفین ، استانبول 55 - 1951 .
5. دباغ ، مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، بیروت 1971 .
6. کحاله ، عمررضا : معجم المؤلفین ، دمشق 1958 .