عبدالرحیم بن علی بیسانی ( 529 - 596 ق/1135 - 1200 )
قاضی فاضل ، ابوعلی محیی الدین ، در عسقلان زاده شد . پدرش عهده دار منصب قضاوت در بیسان شد و به همانجا منسوب گشت . مشخص نیست که از خود منصب قضاوت را عهده دار بوده است یا خیر : شاید عنوان " قاضی " ، بیش از آنکه بیانگر عهده داری منصب قضاوت از سوی او باشد ، برای نشان دادن پایگاه فرهنگی و علمی او
به کار رفته باشد .
وی در همان بیسان که پدرش عهده دار منصب قضاوت آن دیار بوده رشد یافت . در سال 546ق همراه با پدرش به قاهره رفت و در همان سال پس از عزل پدرش ، شاهد مرگ وی بود .
سپس به اسکندریه رفت و قاضی آن دیار ابن جدید او برای نویسندگی خود برگزید . این نخستین گام او در راه نویسندگی در زمان فاطمیان بود که روزگار صلاح الدین ایوبی منجر به پست وزارت برای وی شد .
هنگامی که در سال 548 ق عسقلان به دست صلیبیان سقوط کرد ، برادرانش نیز به او پیوستند . آنگاه الظافر فاطمی او را از اسکندریه فراخواند و در " دیوان انشاء " به خدمت گمارد .
مآخذ :
- ابن خلکان : وفیات الأعیان ، قاهره 1310 ه .
- ابن اثیر : المثل السائر ، قاهره 1959 .
