جذام ( قبیله - )

منتسب به عمروبن عدی بن الحارث بن مرة بن کهلان است که ادعا می کند یمانی است . در حالی که خبر می دهند او از طایفه مضر می باشد ولی در بین قبائل قحطان در یمن زندگی کرد و با گذشت زمان ، اصل و نسب خود را فراموش کرد و از قحطانیهبرگشت .

جذام از قبائل صحرانشینی است که قبل از اسلام درمرزهای سوریه و فلسطین جنوبی استقرار یافت ( نک - : اعراب پیش از اسلام در فلسطین ) . جذام هنگام ظهور اسلام در سرزمین حسمی سکونت داشت که همان سرزمین ثمود در قرن دوم میلاد است . فرزندان این قبیله در وادی القری ، تبوک ، ایله ، طورسینا و در کنار جاده عبور کاروانهای تجاری سکنی گزیده و عهده دار حراست و اخذ عوارض عبور از این کاروانها شدند .

به علت ارتباط با بیزانسها ، اقشاری از طایفه جزام به مسیحیت گرویدند و گویا مسیحیت آنها چندان هم ریشه دار نبود ، به طوری که ابن کلبی آنها را جزو اقوام بت پرست سوریه به حساب می آورد .

جذام دوشادوش بیزانسها در نبرد موته به مقابله با ارتش اسلامی برخاست ، سپس در سال 15ه - /636م به همراه بیزانسها در نبرد یرموک شرکت نمود . ولی طولی نکشید که دین اسلام را پذیرفت و در کنار ارتش اسلام برای آزادی سوریه از سلطه بیزانسها وارد نبرد شد .

جذام در دوران حکومت اموی بخش عظیمی از سپاه فلسطین را در جرگه خود جای داده بود ، در نبردهای قبیله ای از کلب حمایت نمود و با کمک این طائفه زیربنای جمعیت یمانی را در بلاد شام تشکیل داد ، و هنگام وقوع جنگ داخلی با کمک جمعیت یمانی از مروان بن حکم پشتیبانی نمود تا اینکه وی به پیروزی نایل گردید . جذام همچنان به امویها وفادار بود و ثابت کرد که در اغلب درگیریهای سیاسی آنها پشتیبانشان بوده است .

مآخذ :

1. ابن السائب العکبی : الجمهرة فی الانساب ، کتاب خطی .
2. علی ، جواد : المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام ، بیروت 1968 .
3. کردعلی ، محمد : خطط الشام ، ج 1 ، دمشق 1926 .