بین نوبا ( روستای - )

از دانشنامه فلسطین


روستای عرب نشین است در جنوب شرقی شهر رمله و از لحاظ اداری در محدوده‌ی شهرستان رام الله در کرانه‌ی باختری قرار دارد و همراه با 14 روستای عربی دیگر ، در مرحله‌ی اول تجاوز - سال 1948 - از اشغال اسرائیل نجات یافت .

بیت نوبا در عهد رومی‌ها روستایی تابع شهرستان درلد بود که بیت عنابة نام داشت ( منابع خارجی آن را " بیت نوبی " می‌خوانند . ) این روستا در طول تاریخ همواره به دلیل اینکه بر سر راه قدس - یافا قرار داشته از یک موقعیت پر اهمیت استراتژیک برخوردار بوده است . ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود 250 متر میباشد . صلیبیها برای ایجاد امنیت زائران در راه یافا و قدس باروی این روستا را محکم ساخته و ریچارد شیردل پادگانی برای سربازانش در آن مکان برپا ساخت . صلاح الدین ایوبی همواره تمایل داشت برای آگاهی از عملیات دفاعی لشگریانش علیه‌ی صلیبی ها ، در بیت نوبا فرود آید . بیت نوبا در حقیقت دروازه‌ی شمال غربی قدس محسوب می‌گردید که شهر را در برابر متجاوزان حمایت می‌کرد . بین سالهای 1948 تا 1967 ارتش اردن چندین موضع دفاعی در این روستا داشت اما پس از آنکه اسرائیل در سال 1967 آن را اشغال کرد ، اهالی روستا را از آنجا راند و پس از ویران کردن آن ، پادگانهایی برای ارتش ایجاد کرد .

بیت نوبا در کوهپایه‌های ارتفاعات رام الله بنا شده و خانه‌های درهم آمیخته‌اش از خشت و سنگ بود . پس از جنگ اول جهانی روستا بر روی آن منطقه وسعت یافت تا جائی که در اواخر عهد قیمومیت انگلیس بالغ بر 74 جریب گردید که بیش از 300 خانه را در خود جای می‌داد . از آن پس روستا قبل از

ویران شدن به دست اسرائیلیها تا 100 جریب گسترش یافت . جمعیت آن از 839 تن درسال 1922 به 944 تن در سال 1931 و 1240 تن درسال 1954 در سال 1961 به 1350 تن افزایش پیدا کرد .

ساکنان روستا در اصل کردهایی بودند که در خلال جنگهای صلیبی در آنجا سکنی گزیدند بیت نوبا داری یک مسجد و یک مدرسه ابتدایی پسرانه بود که در سال تحصیلی 66 - 1967 حدود 172 تن دانش آموز داشت . مدرسه‌ی ابتدایی دخترانه‌ای هم در آنجا بود که در همان سال 111 شاگرد در آن به تحصیل مشغول بودند .

مساحت زمین‌های بیت نوبا و عجنجول در حومه‌ی آن ، به 11400 جریب بالغ می‌شد که 18 جریب آن به راهها و دره‌ها اختصاص داشت و به هیچ وجه در مالکیت صهیونیست‌ها نبود . در این زمینها حبوبات و درختان میوه به ویژه زیتون در 464 جریب کشت می‌شد . آب آشامیدنی اهالی از یک چاه قدیمی به عمق 70 متر و چندین آب انبار که با آب باران پر میشد ، تأمین می‌گردید . در اطراف و درون روستا ، ویرانه‌های باستانی دارای اهمیت تاریخی وجود دارد .

مآخذ :

  1. دباغ مصطفی مراد : بلادنا فلسطین ، ج4 ، ق2 ، بیروت 1972 .
  2. الوقائع الفلسطینیة : 1949 .
  3. مجله‌ی العربی : شماره 183 ، کویت .
  4. عاشور ، سعید عبدالفتاح : الناصر صلاح الدین ، قاهره 1965 .