ابراهیم بن سعدالله ابن جماعة ( 596 - 676ھ/1199 - 1277م )
برهان الدین ، ابواسحق ، کنانی ، حمویف شافعی ، در شه حماة دیده به جهان گشود و یتیم بزرگ شد . سپس به دمشق عزیمت کرد ، در آنجا به تحصیل پرداخت ، و کتابهای در باب فقه و حدیث مطالعه نمود . روایت شده است که او در محضر شیخ ابی منصور ابن عساکر ، فخرالدین عبدالرحمن بن محمد بن حسن به هبة الله بن عساکر دمشقی متوفی سال 620ھ/1222م دانش اندوخت . سپس به حدیث اشتغال ورزید و در این زمینه همچنان راه خود را دنبال نمود .
ابن جماعه بارها راهی حج گردید و آخرین سفر حج در سال 675ھ/1275م بود و در همان سال وارد بیت المقدس شد و در آنجا سکنی گزید . اولین فرد از بنی جماعه بود که در آنجا اقامت کرد . ولی توفیق اقامت طولانی در آن سرزمین را نیافت و مدتی بعد درگذشت و در مسجد الاقصی برای وی نماز اقامه شد و در مقبره ی ماملا در بیت القمدس به خاک سپرده شد .
از مجیرالدین علیمی حنبلی روایت شده است که شیخ برهان الدین بن جماعة کفنش را با خود همراه داشت و ضمن وداع با اهالی دیار خود به آنها گفت که در بیت المقدس از دنیا خواهد رفت ؛ و همین طور هم شد .
مآخذ :
- حنبلی ، مجیرالدین : الانس الجلیل بتاریخ القدس و الخلیل ، نجف 1968 .
