ابان بن صالح بن عمیر بن عبید ( 60 - 115ھ/679 - 733 م )
محدثی بود که در دوران حکومت بنی امیه زندگی می کرد . کنیه اش ابوبکر و به قریش منتسب بود . پدرش صالح بن عمیر طی واقعه ای با ازارقه در زمان حجاج به قتل رسید .
به گواهی ( زعیم حافظان و محدثان ، یحیی بن معین ) و عجلی و یعقوب بن شبیه و ابوزرعه و خاتم الاصم ، ابان فردی پرهیزکار ، باتقوا و محدث مورد اعتماد بود . همچنین ابن حیان قرطبی در الثقات از وی یاد کرده است . امام ابن حجز در نقد گفته ی ابن عبدالبر در کتاب التمهید مبنی بر اینکه " ابان بن صالح فردی ضعیف " است و در نقد گفته ی این حزم در کتاب المحلی که اظهار داشته " او ( ابان ) چندان مشهور نیست " گفته است که این برداشت بیانگر غفلت و عدم آگاهی آنها در مورد اوست . شخصیت ابان را کسی قبل از این دو تضعیف نکرده بود . در مورد شخصیت ابان گفته ی ابن معین و افرادی که پیش از او می زیستند در مورد شخصیت ابان کفایت می کند .
ابان احادیث خود را از أنس ، مجاهد ، عطا ، حسن بن محمد بن علی ، حسن بصری و حکم بن عتیبه ، قبصیه بن ذویب روایت کرده است . وی در شهر عسقلان درگذشت .
مآخذ :
- عسقلانی ، ابن حجر : تقریب التهدیب ، مدینه منوره .
- عسقلانی ، ابن حجر : تهذیب التهدیب ، بیروت .
- عبدالله البر ، ابن : التمهید ، رباط ، 1967 ھ .
- ابن المنذر التمیمی الحنظلی الرازی : الجرح و التعدیل ، حیدر آباد ، دکن 1952 .
