ویتنام

هر دو بخش ویتنام شمال و جنوبی در مراحل مبارزه آزادی بخششان ، از توجه و همکاری به جنبشهای آزادی بخش ملی در نقاط مختلف جهان غفلت نمی کردند . سازمان آزادی بخش فلسطین با تمامی دسته های مختلف آن در رأس این جنبشها بود که از ویتنام در جنگ آزادی بخش

مشترک پشتیبانی کرد . آن را تأیید می نمود و ویتنام نیز از وی حمایت می کرد .

تاریخ این پشتیبانی و تأیید دوطرفه به سال 1954 بر می گردد یعنی زمانی که استقلال جمهوری دموکراتیک ویتنام به ریاست هوشی مینه در شمال ویتنام اعلام شد . اما تبادل پشتیبانی و تأیید با قسمت جنوبی ویتنام از هنگام تشکیل جبهه آزادی بخش ملی ویتنام در سال 1960 ظاهر شد .

پس از به حکومت رسیدن " نگودین دییم " در سال 1963 که به آمریکا گرایش داشت و بعد از گسترش قدرت " حکومت انقلابی موقت جنوب ویتنام " که نشأت گرفته از جبهه آزادی بخش ملی بود ، در ژوئن سال 1969 و بعد از آنکه سیطره خود را بر جنوب کشور در سال 1975 مستحکم نمود که این راه را برای وحدت دو طرف ( قسمت ) ویتنام در ماه ژوئیه 1976 تحت عنوان " جمهوری سوسیالیستی ویتنام " آماده کرد ، این تبادل پشتیبانی ( بین سازمان آزادی بخش فلسطین با جبهه آزادی بخش ملی ویتنام ) تقویت شد .

در تاریخ 29/4/1974 اولین نماینده سازمان آزادی بخش فلسطین در ویتنام استوارنامه خود را تقدیم رئیس جمهور " نیگوین هوتهو " نمود و این در حالی بود که نبرد در جنوب کشور علی رغم امضای معاهده صلح در تاریخ 27/1/1973 ادامه داشت .

انقلابیون ویتنامی در طول سالهای مبارزه سیاست اسرائیلی مبنی بر اشغال سرزمینهای فلسطین و عربی و نقض و انکار حقوق مردم عرب فلسطین و تجاوزات مکرر اسرائیل بر کشورهای عربی و توسعه طلبی بی حد اسرائیل را محکوم می کردند . همچنین ویتنام از اواسط دهه 1960 با سازمان آزادی بخش فلسطین به تبادل همکاریهای مبارزاتی پرداخت .

بعد از اینکه انقلابیون ویتنامی بعضی از عناصر مقاومت را آموزش دادند فلسطینیان در مبارزه برضد آمریکایی ها با ویتنامی ها مشارکت کردند .

در مقابل وزیر اسرائیلی مشهور " موشه دایان " همراه با

آمریکایی ها در جنگ ویتنام شرکت کرد . از هنگام شروع جنگ 1973 وزارت خارجه حکومت موقت انقلابی جنوب ویتنام طی بیانیه ای بر موضع مذکور قبلی خود تأکید کرد . در 11/10/1973 بیانیه ای منتشر کرد که در آن چنین آمده : " حکومت و مردم ویتنام پشتیبانی تام و کامل خود را از ملت عربی که برای آزادی سرزمینهایی که اسرائیلی ها ابزار امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه ، به طور غیر مشروع آن را اشغال کرده اند مبارزه می کنند ، اعلام می دارند . "

بعد از پایان یافتن جنگ ویتنام در سال 1975 و وحدت دو قسمت ویتنام و تأسیس جمهوری سوسیالیستی ویتنام پشتیبانی و تأیید ویتنامی ها از مبارزه مردم عربی فلسطین همچنان پابرجا بود . این پشتیبانی به وضوح در سخنرانی " نگوین دوی ترینه " معاون نخست وزیر و وزیر خارجه ویتنام در مقابل مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ 3/10/1978 و در بیانیه مطبوعاتی که پس از گفت وگوهای دو هیأت ویتنامی و فلسطینی صادر شد ( 4/10/1978 ) آشکار بود .

دو طرف معاهدات ناشی از کنفرانس کمپ دیوید را که " هدف تصفیه بنیادی مسأله فلسطین و حقوق مردم فلسطین را دنبال می کرد " رد کردند ، همچنین تلگرام تبریکی فام فان دونگ " نخست وزیر ویتنام " به رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین در تاریخ 29/12/1978 به مناسبت سالگرد انقلاب فلسطین فرستاد .

در اوایل ماه آوریل 1979 ، بعد از اینکه سادات رئیس جمهور مصر معاهده صلح را با دشمن اسرائیلی امضاء کرد ، کمیته مرکزی حزب کمونیست ویتنام به اعراب اعلام داشت که حکومت سوسیالیستی ویتنام ، هم حزب و هم حکومت و هم ملت " در محکومیت جدی این معاهده سازشکارانه منعقده با ملت عربی و نیروهای پیشرو دنیا مشارکت می کند . " اعلام می دارند " که این معاهده مسائل اساسی و جوهری را نادیده انگاشته و صلح عادلانه و دایم در منطقه جز با عقب نشینی نیروهای اسرائیل از تمامی سرزمینهای عربی اشغالی و اعاده حقوق ملی مشروع مردم

عربی فلسطین مبنی بر بازگشت و برپایی دولت مستقلی بر روی سرزمنیهایش ، امکانپذیر نیست . "

علاوه بر آن لازم است که مساعدتهای نظامی که ویتنام به انقلابیون فلسطینی تقدیم داشتند اعم از تجهیزات جنگی آموزشی و آماده سازی کادرهای جنگنده فلسطینی توسط نظامیان ویتنامی ، اشاره شود .

مأخذ :

1. الموسوعة الفلسطینیة : فیتنام ، جلد سوم ، 1984 .