سدوم و عموره

سدوم به معنای آتش گرفتن و سوختن می باشد وعبارت است از پنجمین شهر مهم اصلی مجموعه شهرهای عمق اسدیم که به خاطر فساد اهالی آن خراب شده است . سدوم برای اولین بار در تورات در وصف زمین کنعانی ها ذکر شده است و حضرت لوط آن را به عنوان مسکنی برای خود انتخاب نمود چون زمینهای اطراف و محیط به آن زمینهای آبدار و حاصلخیز بوده است .

پادشاه کدرلعمومر همراه هم پیمانانش با مردم این شهر جنگید و به عنوان غنائم جنگی آنها را اسیر کردند و این متحدین با زمین کنعانی ها که سدوم نیز جزء آنها بود و پادشاه یارع در آن حکومت می کرد ، نیز جنگ کرده و در جنوب آن داخل شده و رفائیان به کوه سعید و عموریان و عمالقه به بیابان فاران مهاجرت و مسافرت کرده و سپس به قادش برنیع مراجعت کردند .

ولی ابراهیم و مردان آن ، بر آنها حکومت کرده و بر دشمنان غالب شده و اسیران و غنائم جنگی به دست آمده را پس گرداندند .

تا امروز محل و مکان سدوم شناخته شده است . بعضی از دانشمندان معتقدند که در زیر آبهای دریای میت قرار دارد ( در جنوب منطقه لسان ) . عده زیادی جهت تحقیقات ، در زیر آب به جست وجوی آن پرداختند ولیکن اثری از آن به دست نیاوردند .

سدوم به عنوان ضرب المثل در میان اعراب مطرح شده است . به کسانی که دنبال خطاها ، شر و مخالفت با اوامر پروردگار می پردازند و به آن نسبت داده می شود " سدومیه " یا گناهان جنسی و اعمال جنسی که بین قوم لوط رواج داشت . این گروه در شهر سدوم بودند که به واسطه گناهانی که می کردند ، شهر دچار آتش شده و کسی از آن بجز لوط و بچه هایش ، خارج نشد .

عموره به معنای غرق شدن است . سرزمینی در دره اردن است که نام آن با سدوم تشابه دارد . در تورات ذکر شده است که جزء زمینهای کنعانی می باشد . این سرزمین را لوط همراه با سدوم اختیار کرده بود ، چون مثل آن دارای زمینی حاصلخیز بوده است .

در تورات همچنین آمده است که پروردگار این شهر را نیز به همراه سدوم به خاطر گناهان اهالی آن نابود کرده است و موسی ، بنی اسرائیل را از آن برحذر داشته است . به نظر می رسد که عموره نیز مثل سدوم در آبهای دریای میت غرق شده است .

مأخذ :

1. بوست ، جورج : قاموس کتاب مقدس ، بیروت 1894 .