قطزبن عبدالله المعزی ( 658 - 1260 م )
شاه مظفر سیف الدین ، از ممالیک ترکان در مصر و شام بوده که پس از کشته شدن عزالدین ایبک به عنوان وصی بر پادشاه صغیر المنصور نوالدین علی منصوب شد . پس این پادشاه کوچک و کم سن را از حکومت خلع کرده و خود بر حکومت استیلا یافت .
زمانی که در سال ( 658 ه - - 1260 م ) لشکریان مغول به سرزمین شام رسیدند قطز برای مقابله با آنان لشکری فراهم آورده و به شهر غزه رفت و سپس به موازات ساحل تا شهر عکا که بقایای صلیبیون در آنجا بودند رفت و آنها را تهدید کرد و از آنها خواست تا در جنگ بین قطز و مغول ها بی طرف باقی بمانند .
لشکریان قطز و مغول در ( 26 رمضان 658 ه/6 سپتامبر 1260 م ) در محل چشمه جالوت با هم برخورد
کرده و مغول ها شکست خوردند فرماندهشان نیز کشته شد . پس از این نبرد مهلک و سخت قطز به مصر رفت و در نزدیکی مرزهای مصر برای شکار از یاران خود جدا گشت و به دست برخی از خواص و نزدیکانش کشته شد . گفته شد که ظاهر پیپرس بندقداری به دست خود او را به قتل رساند و پس از او بر حکومت مستولی شد .
مآخذ :
- بردی ، ابن تعزی : النجوم الزاهرة فی فلوک مصر و القاهره ، القاهره 1348 - 1375ه .
- ابن شاکرالکتبی : فوات الوفیات ، قاهره 1951 .
- ابن حجر عسقلانی : الدرد الکامنة فی اعیان المائة الثامنة قاهره 1348ه .
- المقریزی : السلوک لمعرفة دول الملوک ، قاهره 1957 .
- حنبلی ، مجیرالدین : الانس الجلیل به تاریخ القدس و الخلیل نجف 1968 .
