طابغه ( روستای - )
روستائی است عربی که در ساحل دریاچه طبریه در شمال غربی و در 13 کیلومتری شمال شهر طبریه واقع شده است . راههای آسفالته که از بزرگراه طبریه - منشعب
می گردند به آن منتهی می شوند و یک راه دیگر آسفالته از آن منشعب می شود که طابغه را به روستای سمکیه و خربه ابوزینه متصل می کند .
طابغه 200م از سطح دریا پائین تر است و در آن منابع آبی به وفور یافت می شود . در محلی که طابغه قرار دارد روستائی است که نام آن به یونانی هیبتابیجون می باشد و معنای آن هفت منبع است که بورکهارت جهانگرد در سفرهایش در سال 1812 به آن اشاره کرده است .
روستای طابغه که بر روی یک مکان گسترده در نزدیکی ساحل دریاچه طبریه در شمال غرب قرار گرفته است و خانه هایش به شکل طولی به موازات ساحل ، در امتداد راهی است که روستا را به راه طبریه - صفد مرتبط می سازد .
مساحت زمینهای تابعه روستا به 5389 جریب می رسد که 102 جریب آن به راهها و دره ها اختصاص یافته است و درختان موز در هفت جریب آن کاشته شده و کشت درختان زیتون تا شمال روستا امتداد یافته است . بین این درختان و روستا ، باغ کوچکی از درختان صحرائی وجود دارد . بعضی از درختان خرما در جنوب روستا رشد و نمو کرده اند .
زمینهای روستاهای سمکیه و قدیریه و جلگه
ابوشوشه بر زمینهای طابغه احاطه دارند . تعداد ساکنان طابغه در سال 1922 ، حدود 175 نفر بود که در سال 1931 به 245 نفر رسید این تعداد که در 53 منزل سکونت داشتند در سال 1945 تعدادشان به 330 نفر رسید .
طابغه یکی از مکانهای مهم باستانی به شمار می آید که در آن بقایای کنیسه بیزانسها و حیاطی که با کاشی و ریزه کاری فرش شده و نیز قناتها و مخازن آبگیر و بقایای دیوارها وجود دارد و در کنار آن خرابه خان و منیه و تپه هنود و خرابه قور قرار گرفته است .
صهیونیستها ساکنان روستا را اخراج کرده و آن را در سال 1948 ویران کردند و به جای آن شهرک عین شبعانه که از مستعمرات آنها بود را بنا کردند . این مستعمره یکی از مراکز مهم جهانگردی به حساب می آید . صهیونیستها در آنجا چند مکان دینی و یک ایستگاه تقویت فشار برق ایجاد کردند .
