تحکیم تفاهم بین اعراب وانگلیس ( شورای - )

یکی از پیامدهای جنگ 1967 آن بود که میزان ضعف اعراب در زمینه تبلیغات و به فراموشی سپردن آن و همچنین خطاهای فاحشی که در آن زمینه مرتکب گشتند و در وقوع فاجعه و نشر آثار آن سهم داشت ، روشن شد . این وضعیت با کوششهای فراوانی که صهیونیستها در زمینه های تبلیغاتی در جهت تحریف و مسخ کردن مسأله اعراب و فروپاشی آن داشتند تضاد آشکاری داشت . برخی انگلیسیان طرفدار اعراب متوجه این وضعیت شدند و تصمیم گرفتند انجمن و مؤسه ای را در انگلیس تأسیس کنند که نقطه نظرهای اعراب را درباره مسایل کشورهای عربی در زمینه فرهنگی و مسایل معاصر به افکار عمومی در انگلیس منتقل کند . تحقق این هدف با تأسیس " شورای تحکیم تفاهم بین اعراب و انگلیس " در ژوئن 1967 به کوشش الیزابت کولارد ، یان گلمور ، کولین جاکسن ، مایکل آدامس ، هیوموریس ، دورین انگرامز ، دنیس ولتر ، آنتونی ناتینگ و کریستوفر میهیو ، صورت گرفت . مؤسان این انجمن در اعلامیه گشایش آن ، موضع گیری خود را چنین مشخص کردند : ما با آرزوها و دستاوردها و حقوق ملتهای عربی احساس همدلی و همدردی می کنیم ، به ویژه اعراب فلسطین که بریتانیا تا سال 1948 مسئولیت حکومت بر آنها را داشت و امروزه مسأله ای دارند که نمی باید به دلیل فقدان دفاع و مدافع ، پایمال و ضایع شود "

چیزی از شروع فعالیتهای انجمن در جهت روشن کردن افکار عمومی انگلیس درباره مسایل عربی نگذشته بود که محافل صهیونیستی و طرفداران آن حملات خود را علیه آنشروع کردند و بعضی از اعضای آن را به آنتی سامی تیزم متهم ساختند . مایکل آدامس و کریستوفر میهیو در کتابشان به نام " آنها را منتشر نکن " مشکلاتی را که اعضای انجمن با آن روبه رو شدند ، بیان کردند .

مأموریت این شورا را می توان آمیخته ای از تبلیغات و روابط عمومی دانست ، که از راه ارتباط شخصی و تهیه و تدارک امکانات تألیف و نشر و ایراد سخنرانی و تشکیل گردهم آئیها صورت می گیرد . یکی از فعالیتهای معمولی انجمن ، سخنرانیهایی است که در تالارهای پارلمان انگلیس برگزار و طی آن برخی از یاران مسأله فلسطین و رهبران عرب را به مردم انگلیس معرفی می کند . انجمن یک نشریه خبری برای اعضای خود منتشر می کند و اسامی گروهی از سخنرانان را برای ایراد سخنرانی و شرکت در گردهم آئیها ، در صورتی که درخواست شود ، آماده نگه می دارد . همچنین کتابخانه ای دارد که بیشتر به موضوعات مربوط به خاورمیانه اختصاص یافته دفتری برای اطلاعات و پاسخ گویی به سؤلات دایر کرده است .

در ژوئیه 1969 اساسنامه ای برای انجمن تدوین شد که مقرر کرد کمیته ای عمومی تشکیل شود و 75 عضو برای آن به مدت 2 سال انتخاب شوند . این کمیته مدیران انجمن و اعضای کمیته اجرایی را تعیین می کند . جان ردوی که چند سال مدیریت بخش اداری را به عهده داشت یکی از اعضای بارز انجمن بود و بسیاری از فعالیتها و تلاشهای انجمن مرهون او بوده است . مجموع اعضای انجمن حدود یک هزار تن برآورد شده است . این انجمن نقطه نظرهای حزب معینی را منعکس نمی کند و از این رو است که در سال ( 1980 ) ریاست آن مشترکا با دنیس ولتر از حزب محافظه کار و دیوید وتکنز از حزب کارگر بود . انجمنی همچنین طرفدار یک سیاست معین عربی نیست و در اختلافات میان کشورهای عربی مداخله نمی کند . احتمالاً این یکی از دلایلی بود که انجمنی را واداشت تا بر مسأله فلسطین تکیه کند زیرا همه اعراب بر آن اتفاق نظر دارند . اما روشن است که انجمن با انجام عملیات " تروریستی " از هر دو طرف مخالف است ، و بدون آنکه با فعالیت مبارزاتی فدائیان فلسطینی مخالفت کند ، به تکیه بر روشهای دیپلماتیک و مبارزه مسالمت آمیز تمایل دارد .

انجمنی از سال 1972 نقش مهمی در نزدیک کردن کشورهای عربی با کشورهای اروپای غربی و همچنین در تکیه بر سلاح نفت داشت . از فعالیتهای انجمن می توان کوششهای آن در تأسیس سازمان " یورابیا Eurabia " که یک سازمان تبلیغاتی برای اروپای غربی است ، و نیز جمعیت همکاری اروپا و اعراب را که 300 نماینده پارلمانهای کشورهای بازار مشترک در آن عضویت دارند ، نام برد .

انجمنی همچنین نقشی مشورتی را در یاری دادن به سفارتخانه های کشورهای عربی در زمینه های تبلیغات ، و پشتیبانی از بعضی راههای تبلیغاتی و خیریه و طرحهای توسعه برای ادامه موجودیت اعراب و تحکیم آن در مناطق اشغالی ایفا می کند . نوعی مشورت دیپلماتیک و سیاسی نیز به طور غیر رسمی از طرف این انجمن در مورد مسأله فلسطین عرضه می شود .

بی شک ، این انجمن خلأ بزرگی را در فعالیت تبلیغاتی اعراب پر کرد . ولی بعضی محافل چپ گرا نظر نسبتا نامساعدی بر آن دارند . انتقاد آنان از انجمن این است که نماینده صاحبان تفکر قدیمی است و رهبری آن با اشخاصی است که سابقا در امپراتوری بریتانیا مناصبی داشته اند و فعالیت آن بیشتر در میان محافل بالای جامعه است و فاقد روحیه مردمی می باشد . در حقیقت انجمن ، با آنکه تلاش به خرج داد ، اما نتوانست در میان محافل دانشگاهی و سندیکایی نفوذی پیدا کند .

مآخذ :

1. CAABU'S Tenth Anniversay,Arab British centre.
2. Mayhew,C. and Adams, M. : Publish it not, London 1975