تجاوز سه جانبه ( طرح - )

در ماه سپتامبر 1956 در جلسه ای که در دفتر رئیس ستاد ارتش اسرائیل با حضور نخست وزیر و وزیر دفاع رژیم صهیونیستی ( بن گوریون ) و موشه دایان در مورد به کارگیری مجدد نیروی زرهی اسرائیل تشکیل شده بود یک تلگرام فوری توسط یکی از وابستگان نظامی اسرائیل به موشه دایان ابلاغ شد . در این تلگرام دستورهایی در مورد طرح مشترک انگلیس و فرانسه در زمینه اشغال کانال سوئز مطرح و متذکر شده بود که هدف از این حرکت مشترک انگلستان و فرانسه اشغال کانال سوئز می باشد . ( در حالی که جمال عبدالناصر ، رئیس جمهور وقت مصر ، در 27 ژوئیه 1956 آن را ملی اعلام کرده بود . )

تلگرام افزوده بود که نام عملیات با اسم رمز " ماسکتور " Mnsketeur است و فرماندهی آن بر عهده سرچارلز کتیلی " Sir charles KeightIey " بوده و معاونت او را آدمیرال فرانسوی پییر باروت " Pierre Barot " بر عهده می گیرد . موشه دایان پس از قرائت تلگرام ، سریعا افسران ستاد را مأمور نمود تا جلسات دفاتر را ترک کرده و به جای آن از واحدهای عملیاتی بازدید کنند .

با آغاز تلاش مشترک فرانسه و انگلستان در تسلط بر کانال سوئز ، اسرائیل به یک " فرصت طلایی " دست یافت و از آن بهره گرفت . در این مرحله استعمار انگلستان و فرانسه در اقدام علیه مصر با صهیونیسم متحد شدند . البته هر کدام از آنها دستاوردی خاص و نقطه نظری مشخص را دنبال می کردند . فرانسه در سطح گسترده ای مأمور اجرای این طرح مهم شد . سیاستمداران و نظامیان ، طرحهای مقدماتی تهاجم را آمادهساختند و بعدازظهر 24/اکتبر/1956 ، طی نشستی در منطقه سیور در نزدیکی پاریس ، به تدوین یک توطئه سه جانبه پرداختند . امضای پروتکل سیور ، از طرف سه شخصیت صورت گرفت : " بن گوریون " از طرف اسرائیل ، " کریستین بینو " از فرانسه و " پاتریک دین " از انگلستان . پروتکل مزبور ترسیم کننده ابعاد این توطئه مشترک بود ، که خلاصه اهم مواد آن به شرح ذیل است :

1. اسرائیل بر ضد مصر به یک عملیات تهاجمی در نزدیکی منطقه کانال ، اقدام کند و به پیاده کردن نیروهای چترباز ( هوابرد ) در گذرگاه " متلا " بپردازد . لازم است که در مرحله اجرای عملیات بر خطر آن برای کانال ، تأکید شود تا انگلستان و فرانسه برای دخالت در این عملیات بهانه ای مناسب پیدا کنند .
2. فاصله زمانی بین شروع عملیات توسط اسرائیل و ورود انگلستان و فرانسه به نبرد ، حداکثر 36 ساعت تعیین شد . به این ترتیب که نیروهای هوایی فرانسه و انگلیس بین نیمه شب سومین روز عملیات تا صبح روز سوم وارد عمل می شدند .
3. یک درخواست ( و نه اخطار که به وجهه بین المللی اسرائیل صدمه زند ) به هر یک از دولتهای مصر و اسرائیل تقدیم می شد که هر یک ، اوصاف ویژه خود را داشت . متنی که به اسرائیل داده می شد شامل 2 بند یعنی آتش بس و سپس عقب نشینی تا 10 کیلومتری کانال بود و متنی که به مصر عرضه می شد علاوه بر دو بند فوق الذکر ، ماده دیگری نیز داشت که متضمن استقرار نیروهای فرانسه و انگلیس در اطراف کانال می شد .
4. به هواپیماهای فرانسه اجازه داده می شود که از پایگاههای هوایی اسرائیل برای افزایش حمایت هوایی از شهرهای این رژیم ، استفاده نمایند .
5. زمان شروع عملیات ، دوشنبه 29 اکتبر 1956 ساعت 17 ، براساس وقت محلی اسرائیل بود .
6. شرط شد که در صورت تهاجم اردن به اسرائیل ، انگلیس از همکاری با اردن خودداری نماید . ( البته در صورت عدم حمله اردن به اسرائیل ، این کشور حق تعرض به اردن را نخواهد داشت . )
7. پس از پایان جنگ ، انگلستان و فرانسه ، آزادی کشتیرانی اسرائیل در خلیج عقبه را تضمین خواهند کرد .

مآخذ :

1. ربابعه ، غازی اسماعیل : استراتژی اسرائیل ( 1967 - 1948 ) ، ترجمه : محمدرضا فاطمی ، نشر سفیر ، چاپ اول 1368 . ( ص 198 - 196 )
2. حسنین هیکل ، محمد : نیروی نظامی صهیونیسم ، مؤسه الاهرام ، مرکز بررسیهای سیاسی و استراتژیک ، قاهره 1972 . ( ص 187 - 186 )