ایحود ( جمعیت - )

جنبش راستگرای یهودی است که رهبری آن را جمعی از متفکران یهودی و در رأس آنها خاخام دکتر مغنیس اولین رئیس دانشگاه عبری ( 1925 - 1948 ) ، اسرائیل شاحاک ، موشی سمیلافسکی و شمعون شرسفکی به عهده داشتند . این جنبش را افرادی چون آلبرت اینشتین و مارتین بویر تأیید کردند .

اما سبب ایجاد این جنبش در چارچوب گروهی به نام ایحود یا توحید به نظر مؤسان آن در این مورد که تقسیم فلسطین و ایجاد کشور یهودی ، اختلاف اعراب و یهودیان رارفع نمی کند بر می گردد . اهداف جنبش را در موارد زیر می توان خلاصه نمود :

1. ایجاد کشور متحد ملی دوجانبه در فلسطین که اعراب و یهودیان از نظر حقوق و تکالیف برابر باشند .
2. فراهم آوردن امکان مهاجرت یهودیان به طوری که تعدادشان بیش از نصف نباشد .
3. گردآوری فلسطین و لبنان و سوریه و شرق اردن در یک اتحادیه اقتصادی - سیاسی ، تا گسترش یابد و دیگر کشورهای عرب را نیز شامل شود .
4. اجازه اقامت به تعداد مشخصی از یهودیان پناهنده در همه کشورهای اتحادیه .
5. بیت المقدس پایتخت و مرکز اتحادیه باشد .
6. الحاق این اتحادیه به اتحادیه انگلیسی - آمریکایی تا مسئول آرامش و رفاه اقتصادی گردد . پس از ایجاد کشور اسرائیل ، فعالیت جنبش به حل مشکلات اعراب همانند دعوت به تعویض زمینهای آنها ، پرداخت خسارت به اعراب ، لغو حکومت نظامی ، برپایی کنفرانس و انتشار یادداشت و بیانیه محدود شد . این جنبش مجله " نیر " ( شعله ) را به زبانهای عبری و عربی منتشر نمود . از بارزترین اعضای آن " کورت گرونمارن " و " مارکوس لیونجر " را می توان نام برد . بعدها تعداد کمی از اعراب به آن پیوستند زیرا اغلب اعراب شدیدا مخالف جنبش بوده و از همکاری با آن خودداری ورزیدند . واکنش خود یهودیان در برابر فعالیت این جنبش چه در ابتدا و یا در پایان ، ضعیف بود .

مأخذ :

1. الموسوعة الفلسطینیة ، جلد اول ، چاپ اول ، 1984 .