نژادپرستی صهیونیسم ( کنگره های - )

پس از آنکه سازمان ملل متحد در سال 1975 طی قطعنامه ای صهیونیسم را نوعی نژادپرستی خواند . ( نک : نژادپرستی و صهیونیسم ) تحقیق و بررسی هایی پیرامون

ماهیت نژادپرستی صهیونیسم آغاز گردید ، از آن جمله برپایی و گردهمایی در طرابلس و بغداد است .

الف - گردهمایی طرابلس :

این گردهمایی بین المللی از 24 تا 28/7/1976 از سوی سندیکای وکلای لیبی در طرابلس برپا گردید . در این گردهمایی حدود 500 نفر از 80 کشور شرکت داشتند از جمله آنها الفرد لیلینال یهودی ، ج نویبرگر عضو طایفه " ناطوری کرتا " و مک أشلی از روزنامه نگاران انگلیسی ، بودند .

در این گردهمایی 22 پژوهش مطرح گردید که عناوین اصلی و محوری آنها عبارت است از :

صهیونیسم و نژادپرستی ، صهیونیسم ، صهیونیسم و روابط بین الملل و نقد صهیونیسم .

گردهمایی با سخنان رئیس سندیکای وکلای لیبی آغاز به کار کرد . وی در سخنان خویش گفت که خطر صهیونیسم تنها خاورمیانه را تهدید نمی کند بلکه تهدیدی برای تمام جهان است . نفر بعدی سخنران أنیس قاسم از فلسطین بود . وی درباره نژادپرستی و صلح جهانی صحبت کرد .

نزیه قوره از سوی اعراب ساکن در سرزمینهای اشغالی 1948 ، نصیرعاروری از سوی یهودیان شرقی ساکن در اسرائیل و ادوارد سعید درباره اصول فکری امپریالیسم و صهیونیسم صحبت کردند . حاتم حسینی به نقد یهود درباره صهیونیسم پرداخت و سامی هداویی و ولتر لهن در باب صهیونیسم و زمینهای فلسطین سخن گفتند . از مصر ، عبدالوهاب مسیری به بیان ویژگی های استعماری مسأله اسکان یهودیان و عبدالملک عوده به بررسی روابط اسرائیل با آفریقای جنوبی و ایران در زمان شاه پرداخت .

چهار پژوهش از ایالات متحده آمریکا به گردهمایی رسیده بود که عبارتند از : " صهیونیسم و نژادپرستی : ابعاد و تصوراتی متناقض " از همفری ولتز ، " صهیونیسم و یهود " جوزف ریان ، " اسرائیل و آفریقا " ریچارد استیفنز و " صهیونیسم سیاسی : نقدی از سوی یهود " غازی سمث .

دیگر پژوهشهای مهم عبارت بودند از : نژادپرستی : اصل اساسی صهیونیسم " از استیفان گورانوف استاد تاریخ در آکادمی علوم بلغارستان ، " صندوق ملی یهود : وسیله ای برای تفرقه " از ولتر لهن استاد دانشگاه بیرزیت ، " آواره کردن فلسطینیان " از آ . س . گورست ، " صهیونیسم و امپریالیسم " ازگای باجوا ، استاد دانشگاه کاتولیک بلژیک و " نقش اسرائیل در خدمت به امپریالیسم " از تورکابا عاطوف استاد دانشگاه آنکارا .

این گردهمایی پس از بحث و جدلهای بسیار بدون رسیدن به یک نقطه نظر مشترک و با صدور یک بیانیه به کار خویش پایان داد . در این بیانیه ضمن اشاره به خطرات نژادپرستی صهیونیسم و نقد و تحلیل عملکردهای آن ، مسأله یهود را از مسأله صهیونیسم جدا کرده و به تشکیل دولتی دموکراتیک تحت نظارت سازمان آزادی بخش فلسطین ، تنها نماینده قانونی مردم فلسطین ، تصریح نموده بود .

از نتایج جنبی این گردهمایی تشکیل سازمان بین المللی مبارزه با نژادپرستی در طرابلس بود که به پیشنهاد برخی از شرکت کنندگان در گردهمایی به تصویب رسید .

ب - گردهمایی بغداد :

در چارچوب قطعنامه شماره 3379 مورخ 10/11/1975 سازمان ملل متحد ، این گردهمایی بین المللی از 8 تا 12/11/1976 زیر نظر دانشگاه بغداد ، پیرامون " صهیونیسم ، پدیده ای نژادپرستی " در بغداد برپا گردید . این گردهمایی با سخنرانی نایب رئیس شورای فرماندهی انقلاب عراق و با شرکت نمایندگان 46 دولت آغاز به کار کرد . محور اصلی موضوعاتی که به زبان عربی ، انگلیسی فرانسه ، آلمانی و روسی ، مطرح گردید عبارت بودند از : 1 - صهیونیسم و نژادپرستی 2 - صهیونیسم در مرحله عمل و اقدام 3 - صهیونیسم ، استعمار و نژادپرستی 4 - اعراب و صهیونیسم .

حدود 25 مقاله به گردهمایی رسیده بود که همگی گویای یک نظر مشترک بودند . درباره موضوع

" صهیونیسم و نژادپرستی " وایزصایگ پیرامون قطعنامه 3379 سازمان ملل صحبت کرد و صهیونیسم را نوعی از نژادپرستی خواند . هلینا مودرجستکایا از شوروی ، در باب ایدئولوژی صهیونیسم و انطباق آن با نژادپرستی صحبت کرد و گفت علم با هر دو پدیده مخالف است . خالد قشطینی از عراق نیز پیرامون ریشه های تاریخی نژادپرستی صهیونیسم که به قرن نوزدهم برمی گردد ، سخن راند . عبدالوهاب مسیری از مصر به تطبیق اندیشه یهود و آنچه که صهیونیسم به نام یهود در نژادپرستی خود معرفی می کند ، پرداخت .

الن تیلر از آمریکا نیز به اولین فعالیتهای آرام جنبش صهیونیسم و افول آن پس از تشکیل دولت اسرائیل اشاره کرد و گفت هدف صهیونیسم توسعه طلبی و حاکم شدن بر اعراب است . دیگر سخنران این موضوع ، عابدین جباره از فلسطین بود که در باب راههای قانونی اعمال نژادپرستی صهیونیسم در اسرائیل ، صحبت نمود .

درباره موضوع " صهیونیسم در مرحله عمل و اقدام " مایکل آدمز از انگلستان پیرامون رفتار اسرائیل با اعراب سرزمینهای اشغالی صحبت کرد و ایلیا زریق با تکیه بر آمار و ارقام به نتایج طبقاتی و جمعیتی مردم فلسطین از سوی اسرائیل اشاره نمود و شیلارایان به بهره برداریها و دگرگونیهای اقتصادی که توسط اسرائیل در کرانه غربی و غزه در دوران اشغال رخ داد ، اشاره کرد .

درباره موضوع " صهیونیسم و استعمار " ، عبدالوهاب کیالی از فلسطین به تشریح ریشه های تاریخی همکاری صهیونیسم با امپریالیسم پرداخت و ریجینیا شریف نیز در باب صهیونیسم انگلیسی و رابطه آن با استعمار بریتانیا سخنرانی نمود . غسان عطیه از عراق جنبه های استعماری و نژداپرستی صهیونیسم را مورد بررسی قرار داد .

بیتر هلیر هم تحقیقی در باب ارتباط نژادپرستی اسرائیل با نژادپرستی در آفریقای جنوبی ، ارائه داد ، در حالی که ریچارد استیفنز به مقایسه این دو نوع نژادپرستی پرداخت . درباره موضوع " اعراب و صهیونیسم " پژوهشهایی توسط الیاس فرح تحت عنوان " چگونه با

صهیونیسم به عنوان جنبشی نژادپرستانه ، برخورد کنیم " و نبیل شعث از فلسطین تحت عنوان " حل مسالمت آمیز مسأله فلسطین و مشکل یهود " و اسعد عبدالرحمن از فلسطین تحت عنوان " بازگشت اعراب یهودی : مسأله و حل " و جو استورک تحت عنوان " ابعاد اقتصادی مبارزات اعراب " ، مطرح گردید .

این گردهمایی هم با صدور بیانیه ای به کار خویش پایان داد . در بان بیانیه بر اصول نژادپرستانه صهیونیسم و نقشی آن در پایمال کردن حقوق اعراب ، پشتیبانی از مبارزات مردم فلسطین و لبنان و معرفی جنبش ملی لبنان به عنوان جزئی از مبارزات آزادی بخش فلسطین و نبردی علیه نژادپرستی صهیونیسم در لبنان تأکید شده بود . این بیانیه همچنین صهیونیسم را به عنوان یک پدیده ضد اسلامی که هدفش تشکیل جامعه ای ضد دینی در فلسطین است و محکوم کرد و از تمام صلح دوستان خواست تا با صهیونیسم و نژادپرستی آن به مبارزه برخیزند و از یهودیان ضد صهیونیسم نیز در این زمینه دست یاری خواست .

مأخذ :

1. المؤسسة العربیة للدراسات و النشر : الصهیونیة و العنصریة ، بیروت 1977 .