کنفرانس بین المللی همبستگی با خلق عرب: تفاوت بین نسخهها
جز (۱ نسخه واردشده) |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۴
این کنفرانس از 2 تا 6/11/1979 در لیسبون پایتخت پرتغال تشکیل شد که 750 نماینده از 325 حزب و سازمان و هیأت مردمی از بیش از 100 کشور آسیایی و آفریقایی و اروپایی و نیز دو آمریکایی در آن شرکت کردند . هدف از تشکیل این کنفرانس تأکید بر همبستگی حرکتهای پیشرو و آزادی بخش در دنیا با امت عربی به خصوص ملت فلسطین و نیز تایید مبارزه این ملت برای تضمین حقوقش بود .
این کنفرانس سه سند منتشر کرد که عبارتند از :
- اعلان لیسبون
- قطعنامه ای درباره مبارزه امت عربی و ملتهای دنیا
- برنامه کار .
این علان اصول و مظاهر همبسگی با ملت عربی و مسأله مرکزی فلسطین را براساس اینکه جهاد برای آزادی و عدالت و صلح مسئولیت بین المللی غیر قابل تجزیه است را شامل می شد . این کنفرانس حمایت خود از جهاد ملت عربی فلسطین به رهبری سازمان آزادی بخش فلسطین برای آزادی سرزمینهای اشغالی ، از جمله شهر بیت المقدس به طوری که قطعنامه های سازمان ملل متحد آن را مشخص کرده بود و برای بازگرداندن حقوق ثابت ملی مردم فلسطین از جمله حق بازگشت به وطنش و حق تعیین سرنوشت و برپایی دولت ملی مستقل را مورد تأکید قرار داد .
این کنفرانس حق مردم فلسطین در جهاد به تمامی اشکالش از جمله جهاد مسلحانه را مورد تأیید قرار داد و سیاست ایالات متحده آمریکا مبنی بر ایجاد مشکلات در برابر اجرای قطعنامه های سازمان ملل متحد را محکوم نمود . همچنین نقشه های امپریالیستی و صهیونیستی به خصوص دو توافقنامه کمپ دیوید و معاهده بین مصر و اسرائیل را محکوم کرد ( نک : صلح ، معاهده مصر و اسرائیل ) .
این کنفرانس در تنها قطعنامه خود اشاره کرد به اینکه نهضت همبستگی بین المللی عامل اساسی و قطعی در نبرد بر ضد امپریالیسم و صهیونیسم و نقشه های ارتجاعی در خاورمیانه و کشورهای عربی می باشد . بندهای این قطعنامه درباره مسأله فلسطین و تأیید ملت فلسطین و جهاد و حقوق و پشتیبانی اش به کمکهای مختلف مادی و معنوی از مضمون اعلامیه پیشین خارج نشد .
این کنفرانس بر برنامه کاری موافقت کرد که " دبیرخانه بین المللی برای همبستگی با ملت عربی و مسأله مرکزی آن فلسطین " را مکلف به اجرای آن نمود . کنفرانس این برنامه را براساس حقایق و وقایع موجود در منطقه خاورمیانه طرح کرد و در مشخص کردن بندهایش و کارهایی که می بایست انجام شود به این حقایق و وقایع استثنا می نماید .
مهمترین بندهای آن عبارتند از :
- برپایی اجتماعات و کنفرانسها در دو سطح ملی و بین المللی با همکاری سازمان آزادی بخش فلسطین .
- حمله به دو معاهده کمپ دیوید و معاهده مصر و اسرائیل .
- بسیج نیروهای مردمی در دو سطح ملی و بین المللی برای تضمین اجرای قطعنامه های مجمع عمومی درباره مسأله فلسطین و به خصوص قطعنامه شماره 2363 ( د - 29 ) صادره در تاریخ 22/11/1974 در مورد حقوق ثابت ملت فلسطین .
- دعوت برای شناسایی کامل سازمان آزادی بخش فلسطین به عنوان تنها نماینده قانونی ملت فلسطین این دعوت در کشورهایی بود که این سازمان را به عنوان نماینده ملت فلسطین نمی شناختند .
- دعوت برای همبستگی با مبارزه ملت فلسطین درسرزمینهای اشغالی بر ضد اشغال گران و برپایی مستعمرات و نظام خودمختاری .
- ارائه کمکهای مادی برای ترغیب زندگی فرهنگی ملت فلسطین در سرزمینهای اشغالی .
- اقدامی وسیع و بین المللی برای آزادی اسرا و بازداشت شدگان فلسطینی در سرزمینهای اشغالی است . شرکت کنندگان از دبیرخانه بین المللی نیز خوستند که مواد تبلیغاتی و فیلم ها و نمایشات و اسناد ثبتی و معلومات و ارقامی را درباره ملت فلسطین و مبارزه اش ، برای اجرای برنامه عمل ، آماده کند و این کار با همکاری با سازمان آزادی بخش فلسطین انجام گردد .
مأخذ :
- اسناد کنفرانس جهانی همبستگی با ملت عربی و مسأله مرکزی فلسطین .